Queen - The Works (1984)

Dat maakt dat spel toch niet minder goed? En het blijft een Fred

Maar da's zo'n beetje mijn punt, Freddy IS een specialist op piano. Zijn vocale vermogens zijn alom geroemd maar soms wordt wel vergeten hoe hij excelleerde op piano, vooral in de begintijd.

Ik til er niet zwaar aan he, misschien was Mandel net in de buurt tijdens het mixen van die song.

Freddie werd over het algemeen geroemd om zijn pianospel. Heel eigen stijl ook.
In den beginne speelde hij live veel meer piano.
Maar dat kwam omdat de basis toen vooral piano, bas, drums en gitaar was.
May kon sowieso veel capriolen uithalen op zijn red special.
Met de intrede van synths en electronica ( dus nummers daar meer op gebaseerd) was Freddie op de bühne vrijer en kon zich meer op zijn rol als excentrieke frontman richten.
Ik vind de nummers van Queen waar de piano een ondersteunende rol heeft altijd wel speciaal.

On topic: de pianosolo op Prowl is prima en past goed. Maar het nummer zelf, is wat ik al aangaf nu niet bepaald sterk.

Ik blijf de song Keep Passing the Open Windows een waanzinnig sterke song vinden. Een soort broertje van het latere Breakthru.

Ik hoor mensen er (te) weinig over.

Man on the Prowl is voor mij ook altijd de minste song van de plaat geweest.

Is This The World We Created is genadeloos mooi gezongen.

Hard Life is weer een zusje van Save Me en The Game (en helemaal synthesizer-loos).
Overigens hebben maar 4 nummers een synthesizer en 2 nummers een drummachine.

Als je Tear It Up en Hammer to Fall geen hardrock vindt, snap ik het ook niet meer.
De meest synth/drummachine heavy songs zijn Radio Gaga, Machines en Break Free, dus dat valt allemaal heel erg mee.

Ik had deze plaat al lang niet meer gedraaid en ik vind 'm beter dan ik lang heb gedacht. Op dit album keert Queen na het omstreden funk/pop uitstapje van Hot Space terug naar hun roots, de meer classic Queen sound. Hoewel er natuurlijk in 1984 gebruik wordt gemaakt van de synthesizer. Dat wordt echt goed gedaan op de prima single Radio Ga Ga die ik toen veel heb gedraaid. Tear It Up is lekkere Queen rock en It's a Hard Life is een echt fraai pianonummer van Freddie. Kant 1 eindigt met de prima rock 'n roll van Man on the Prowl.

Machines heeft iets van Radio Ga Ga, maar bevat ook klassieke Queen elementen. Een apart maar geinig nummer. Op kant 2 vinden we ook single I Want to Break Free wat ik vroeger matigjes vond, met een beetje flauwe clip erbij. Maar na heel wat goede live uitvoeringen te hebben gehoord, vind ik dit nummer nu toch ook een heel aardige popsong. Hammer To Fall heb ik altijd een steengoede rocker van de band gevonden. Is This the World We Created...? is een classic Queen afsluiter van deze stiekem best goede plaat. Ik rond de score nu naar boven af.

Negeer je nu mijn lievelingssong "Keep Passing the Open Windows"?

Vergeet ook niet dat Queen in de jaren 80 een vijfde lid had: Spike Edney (gitaar en piano en keyboards).
Daardoor kon Freddie ook meer voor op het podium swingen, terwijl Spike enkele partijen voor zijn rekening nam.

Doet tegenwoordig weer/nog altijd mee (met het Queen + Lambert circus).

Voor Spike Edney was er nog Fred Mandel. Hij was als extra keyboardspeler ingehuurd voor de Hot Space tour.
Speelt trouwens ook de pianosolo op Man On The Prowl.

Oh ja, nou ja, een leuk nummer is dat. Is dat jouw lievelingssong? Ik zie dat momenteel nog 23 users het hebben aangevinkt, dus je bent niet alleen!

Het heeft erg mooie pianopartijen en de song neemt meer de tijd om zich te ontwikkelen en kent daardoor veel dynamiek. Ook vind ik de gitaarpartijen erg smaakvol. Het is een wat meer uitgewerkte grotere broer van Breakthru.

Vroeger mijn eerste bewuste kennismaking met Queen, omdat mijn ouders de LP hadden en ik deze regelmatig op de platenspeler legde.

Hammer To Fall is altijd mijn favoriet geweest van dit album, Machines (or Back to Humans) vond ik altijd een intrigerend nummer (als klein jochie waren die mechanisch vervormde stemmen erg interessant).
De liefde voor Queen is nooit meer weggegaan, en dit album luister ik nog regelmatig. Nu ik ouder ben kan ik de rustigere nummers steeds beter waarderen. It's A Hard Life en Is This The World We Created zijn wat mij betreft (samen met Love Of My Life) twee van de mooiste rustpunten in het oeuvre van Queen.
De twee enorme hits (Radio Ga Ga en I Want To Break Free) zijn natuurlijk enorm herkenbaar, maar zijn mij op den duur wat gaan vervelen (te vaak gehoord?)

Wat blijft I Go Crazy toch een geweldig leuk nummer. Echt een band hier. Paste niet echt op The Works, maar had op News Of The World of The Game niet misstaan.

B- kantje van Radio Ga Ga. Ik draaide het bijna net zo veel als het A - kantje. Geinige rocker wel. Niet hoogstaand, maar meer uit een jam ontstaan heb ik het idee.

I Go Crazy was eigenlijk al wat ouder, ontstaan tijdens de eerste Hot Space sessies en later afgestoft en afgemaakt.
Had misschien niet eens misstaan op die plaat.

De synth-solo op I Want To Break Free is overigens gedaan door Fred Mandel.
Het was John’s keuze om geen gitaar-solo te gebruiken.
Was Brian vast blij mee.

Als je de piano-demo hoort hoor je heel duidelijk dat het afgeleidt is van Joe Jackson’s Stepping Out.
Ik vind die demo misschien beter dan het nummer zelf.

Freddie Mercury - Keep Passing The Open Windows (Home Demo) - YouTube

Ik kan helaas geen sterke nummers bedenken van Queen zoals ik ze graag hoor ( zeg maar zoals ze laten horen op de eerste 5 albums)

Dat laatste zul je mij niet horen zeggen - in elk geval niet na een eerste beoordeling. Maar de overeenkomst met Steppin' out klinkt er wel duidelijker in door. Ik vond altijd al dat de synth-riff in de definitieve versie rechtstreeks van Joe jacksons nummer was overgenomen, maar hier hoor je goed dat de pianopartijen er toch ook wel wat van weg hebben.

Dit helpt me toch wel bij de herwaardering van het nummer. Zal straks The Works - na jaren - weer eens in zijn geheel opzetten.

Ik ben ‘m in de herwaardering ook iets hoger gaan beoordelen, maar wijk niet van m’n overtuiging dat inventiviteit ver te zoeken is.

Een 1 vind ik overigens zwaar overdreven.
Dan is Queen gewoon je ding niet, denk ik dan.

Er staan zeker nummers op die in ieder geval des Queens zijn, met tracks als It's a hard life en Is this the world we created.

Een mooie verrassing voor mij destijds was Keep passing the open windows, eigenlijk het beste nummer van het album. Als je dan praat over hoe het verder moet, is dit een prima insteek.
Ook Machines en Radio ga ga hebben van die momenten.

De band rockt ook maar heel erg weg ben ik niet van Tear it up, Man on the prowl en Hammer to fall.

In het oeuvre van de band heb ik dit altijd een wat magere worp gevonden. Radio Ga Ga en I Want to Break zijn allengs bekend en klinken redelijk maar heb ik nooit geweldige songs gevonden. Wat mij meer stoort zijn de wat obligate rockers als Tear It Up en Hammer To Fall, hier kan ik weinig mee. Echter It's a Hard Life, het afwisselende Keep Passing the Open Windows en het wonderschone Is This the World We Created ...? zijn dan weer songs die voor mij eeuwigheidswaarde hebben. Kortom dit plaatje eindigt ergens in het rechterrijtje, bevat enkele pareltjes maar is zeker geen topper wat mij betreft.

Tuurlijk wel!!! Alleen vind ik Radio Gaga nooit een Queen nummer naar mijn mening dan . Is gewoon bocht voor Queen doen. Queen is wel mijn ding alleen na A Day at the Races, springen naar mijn mening, alleen A kind of Magic, the Miracle en Innuendo er nog uit. De rest??? zie mijn waarderingen.

Ik vind Radio GaGa nog wel een goed uitgewerkt nummer als in daar zat een idee achter. Dat geldt ook voor Hard Life maar de rest mag van mij door het open raam naar buiten ( ik overdrijf wat). Het komt niet voor dat ik dit hele album opzet, pik er af en toe een song van uit. Zelfs Roger deed het op zijn sloffen op deze vreselijke album cover.

Keep Passing The Open Windows is denk ik wel het klapstuk hier. Klassiek Queen eigenlijk. Theatraal en redelijk heavy. Het baslijntje zou nog eens verminkt worden om er BreakThru van te maken.

Tear It Up doet We Will Rock You eens dunnetjes over en Hard Life is een fraaie ballade.
Radio Gaga en Break Free waren de overbekende singles. En vooral Radio Gaga vind ik erg sterk. Net als Machines ging men hier de stroom van 1984 in. Althans met wat toen als futuristisch beschouwde. Erg leuk. Machines herinnert me wat aan dingen als NM 186 van Queensrÿche. Al is dat net wat hoekiger natuurlijk.

Man On The Prowl doet me niets evenals Hammer To Fall met zijn irritante koortjes.

Is This The World We Created is het Heal The World van Queen. Kwijlerig, gezapig en veel te sentimenteel. Huilebalkmuzak. Niets voor mij.

Al met al kan ik me voorstellen dat klassieke Queenfans hier niet mee weglopen. Toch houdt een mens op de keper beschouwd een aantal enthousiaste tracks over die een beetje zweven tussen zowel klassieke 70's hardrock als inhakend op de tijdsgeest. Maar dan een stuk minder grof dan op Hot Space.

Tja. Een zwak Queen album. Toch nog 3* vanwege het sterke Radio Gaga.

Een plusplunt van The Works vind ik de sound. De snaredrum is weliswaar wat '80's, maar dat past wel. Vanaf Magic werd het totaalgeluid erg mainstream, dicht geplamuurd met synthesizers en niet onderscheidend. Ik heb het vaker gezegd denk ik, maar May's geluid is hier op z'n best. Deacon klinkt hier nog mooi vol en rond. En ja, er is nog een piano te horen. Vanaf Magic is die verdwenen, volgens mij.

Op Machines kraakt en schuurt de Red Special zeker fijn, en Hammer to fall is natuurlijk zijn spotlightmoment maar dat nummer zelf doet mij hier weinig, live overigens wel.
Op de latere albums komt een wat meer gepolijstere sound.
Wat ook deels aan de tijdsgeest ligt denk ik als de 2e helft van de 80s de cd echt gemeengoed gaat worden en de cleane ( digitale) sound in zijn algemeenheid meer omarmd wordt.
Wat niks afdoet aan het feit dat hij op de latere albums hier en daar zeker fijn gitaarwerk aflevert, hoor ik op the Works meer de rauwere sound uit de live shows terug die hij in de vroege 80s had.

Ik kan mij nooit zo goed herinneren in welke volgorde ik nou ook alweer die eerste plaatjes van Queen kocht.

In mijn herinnering waren Miracle en The Works en Greatest Hits mijn eerste cassettes. (toen kocht je nog een album op cassette, dat was handig voor de walkman).

Ik vond Man on the Prowl altijd een vervelende song, maar verder is elk nummer raak. Ik vond Machines toen nog echt een erg stoere song. Gaaf met die vocoder. Nu misschien wat achterhaald, maar ik luister er toch nog graag naar.

The Works heeft ook de mooiste deep track van de band: Keep Passing the Open Windows. Erg fraai. Qua rockers doet de plaat het ook goed met Tear It Up en Hammer to Fall.

De hits zijn er ook en die zijn allemaal erg goed. Vier knallers van hits dit keer. En de laatste speelfilm doet ons maar geloven dat het vuur gedoofd was bij de band. Nou dan doen de makers van de film deze plaat geen goed.

Queen: ik heb er een haat / liefde verhouding mee, kan er niks aan doen. Freddie was echt en geweldige zanger, daar kan je natuurlijk niet om heen, en May en fantastische gitarist. De band heeft echt geweldige nummers gemaakt, maar na mijn mening ook veel mindere waar ik niks mee kan. Elk album van ze heeft wel goede nummers ,maar vaak ook skip nummers voor mij persoonlijk. Dat maakt stemmen op Queen albums voor mij wel is lastig Hebben alles hier onderhand wel van ze staan, aangezien mijn vrouw wel groot fan is, maar zelf draai ik bijna geen plaat meer van ze. Wel kijk ik dan graag nog en live dvd van ze, want de setlist zijn dan altijd prima en live waren ze echt en machine!

Maar wat vind je nou van dit album dan? Ben ik wel nieuwsgierig naar aangezien dit album bij mij aan waardering heeft gewonnen door de jaren heen. Vroeger (je weet wel ) vond ik het geen best album maar tegenwoordig kan ik 'm veel beter hebben kwam ik een tijdje terug achter. De diversiteit viel me in positieve zin 'ineens' op. Ik zie dat ik er nog een score van 3.5* aan heb hangen. Daar maak ik nu gelijk maar 4* van.