And Also the Trees - Born Into the Waves (2016)

Ha... een nieuw album van And Also the Trees! De formatie bestaat al sinds 1979 en heeft al zoveel moois gemaakt. Mijn laatste grote favoriet stamt echter alweer uit 2007, dus ik ben benieuwd wat deze Born Into the Waves mij gaat brengen. Ik zet 'm nu op.

Verwacht geen dampende postpunk of wave, maar de mooie, vrij ingetogen muziek is met regelmaat nog steeds heel atmosferisch en verhalend. Ik zie er altijd beelden van vervallen landhuizen in een donker bos bij... of in de zon glanzende groene heuvels met een ontzettend dreigende onweersbui erboven...

Seasons & Storm en Bridges zijn alvast prachtig, evenals Boden.
The Bells of St. Christopher's en Naito-Shinjuku zijn de tracks - het laatst genoemde nummer is trouwens geheel instrumentaal - die mij het minst aanspreken, maar dat wil nog niet zeggen dat het slechte nummers zijn.

Het niveau van (Listen for) the Rag and Bone Man (2007) wordt net niet gehaald, maar ik vind het weer een fraai album.

Dit album ook eens aan een luisterbeurt onderworpen. Kende de band niet maar Alicia zit zo nu en dan aardig op mijn frequentie Ik moet zeggen dat ik hier erg van gecharmeerd ben. Bijzondere stem heeft deze zanger die op soms tegendraads zingt en mompelt. Mag dat wel. Muzikaal hoor ik er zo nu en dan THE Doors in terug. Hoe dan ook een lekker album wat me op een of andere manier pakt. Bijzonder.

Halfje erbij, want ik draai deze ontzettend graag. Dat zegt wel wat!

Het vorige album uit 2012 was erg low-key en akoestisch met als resultaat een aantal aardige momenten, maar over het geheel weinig beklijvend. We zijn weer 4 jaar verder en kunnen vaststellen dat The Trees het kunstje allesbehalve zijn verleerd. Het is weer smullen van het wonderschone mandoline-achtige gitaarwerk waar Justin Jones patent op heeft en het creatieve jazzy drumwerk van Paul Hill. Het eerste en laatste nummer eindigen allebei op dezelfde manier: met een prachtig wegstervende bekkenaanslag. Dat is vast geen toeval.

Waar alle vorige albums in mijn beleving op zichzelf staande hoofdstukken waren, ligt dit nieuwe album duidelijk in het verlengde van (Listen for) The Rag and Bone Man uit 2007. Tegelijkertijd heeft het ook weer genoeg eigen smoel om op eigen benen te staan. Wonderbaarlijk. Tsja, als je na een carrière van bijna 40 jaar nog zulke platen weet op te hoesten, dan ben je toch wel groot, heel groot. 4,5*

Ik heb de band niet meer zo gevolgd de afgelopen jaren, maar zag dat ze op Wavefest III komen in Baroeg. Wat een blijde verrassing was dat. Heb direct kaarten besteld, want er komen 6 te gekke bands. Op youtube inmiddels alle nummers van deze plaat beluisterd en ik ben onder de indruk. Prachtige muziek met een zalige sfeer. Ik heb direct het vinyl besteld en kijk al uit naar Wavefest III op 7 april.

? Oei. Deze heb ik volledig gemist. Hoe is het mogelijk. Vorige albums waren prachtig; fraaie filmisch aandoende muziek. Hier moet ik dus snel een luisterbeurt aan wagen.

Hoor nu het openingsnummer.....en dat belooft veel moois!

Ik moet die uit 2012 ook nog luisteren... ik blijf steeds maar hangen in de eind 70's/begin 80's.

Ook qua zang is er wel overeenkomst met The Doors. Ook deze zanger lijkt soms net literatuur voor te dragen met muzikale begeleiding.

De eerste 4 nummers zijn gewoonweg perfect. Boden is ook mooi, de rest iets minder maar brengt dit album toch op een 4* wat dit hun beste maakt van de 3 die ik van hen heb beluisterd. De muziek heeft net wat meer ritme en drive dan op pakweg Hunter not the Hunted waar het iets gezapiger klonk soms.