dEUS - The Ideal Crash (1999)

Erg mooi album. Iets ingetogener dan zijn voorganger. Kan niet wachten op de opvolger.

"Iets ingetogener"? Het vorige album stuiterde alle kanten op, met 'Fell Of The Floor, Man' als meest treffende voorbeeld. Dit is wel een mooie plaat voor als je verliefd bent. Of juist niet....

Zeer goed album, al mis ik een beetje het avontuurlijke en experimentel dat in d eerste twee albums wel aanwezig was. Misschien ligt dit aan het vertrek van Stef Kamil Carlens? ****

Nou - dat mis ik nu eens helemaal niet op deze plaat. Die eerste twee cd's van dEUS hebben zeker hun merites ... en dan druk ik me nog zwak uit

Deze cd echter loopt over van de schoonheid. 't Is een cd die je eindeloos kunt afspelen - wordt alleen maar mooier naarmate je hem meer en meer afspeelt.

Zeker geen "magische lollie" ... je weet wel: je zuigt erop ... groen kleurtje. Zuigt er nog een keer op ... rood kleurtje.

En na drie keer is de lollie op ... net zoals de meeste popplaten.

Deze echter blijft groeien ... nu volgt een ontzettende belachelijke uitdrukking: blijvertje

Amen.

Deze cd loopt inderdaad over van schoonheid.
Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden!
Alleen one advice, space al........

A marriage made in heaven: Mauro Pawlowski is de nieuwe gitarist van dEUS

Wow!

.....erm.......
..........Wie?

Ga je schamen dat je dat niet weet .

De man achter mijn favoriete Belgische groep: Evil Superstars

Satan is in his ass toch?

En ik geloof dat ie ook nog 1 of 2 solo-albums heeft gemaakt. Nouja, met of zonder Mauro, ik ben altijd zeer benieuwd naar wat voor nieuw materiaal van dEUS dan ook.

Vond Mauro in de videoclip van Magnus wel komisch: het zag er niet uit

Alee gij. Waar hebde dat nu gehoord? Ik hoorde alleen dat Mauro het voorprogramma gaat doen bij de nieuwe tournee...

Het stond ook in de 3voor12nieuwsbrief. En hij is niet het enige nieuwe lid van dEUS...

ahnee? En wie is er nog nieuw?

Alan Gevaert, vroeger bassist geweest bij Arno en Chris Whitley

Je kan hem aan het werk horen op dit album

Dit vind ik de beste Belgische plaat aller tijden en staat zeker ook in mijn algemene top 10 (die ik nog altijd moet samenstellen ... nie gemakkelijk dat).
Elk nummer is af hier.
De nummers van dEUS zijn veelgelaagd en wat bij andere groepen vaak leidt tot moeilijkdoenerij en kwaliteitsverlies, is dat bij "The Ideal Crash" net de sterkte.
De minutenlange gitaaroutro van Instant Street bezorgt me keer op keer kippenvel en vind ik één van de absolute hoogtepunten uit de Belgische rockgeschiedenis.
Ik kan hier elk nummer apart uitgebreid bejubelen maar hou het gewoon hier bij : 10x absolute wereldklasse!

Nog één ding : toen ik de plaat net had, en ze 1-2 keer had gehoord, vond ik ze slecht en dacht ik dat ik een miskoop had gedaan ...

***** 5 op 5 ****

Ik vind het eigenlijk niet zo'n geweldig album, ik vind hem te rustig en te saai, maar volgens mij is het een album waar je bij moet gaan zittenen 'm vaak moet draaien, ik heb een maar een paar keer geluisterd, misschien dat het daar aan licht.:)

Misschien zal dan inderdaad het ligt over u neerdalen ...

Ik wil me graag aansluiten bij de opmerking van TonyvdB over Instant Street.

- It hit while our playing -

Wat een energie in openingsnummer Put The Freaks Up Front! Alsof niet alleen de fans, maar ook de band zelf niet kon wachten iets nieuws uit te brengen.

- Please forgive me if I keep on smiling
but every sad story has a funny side in -

Sister Dew. Hoe lieflijk onder de triestigheid, hoe triest onder de lieflijkheid.

- Closing in on a place where we might get to be
Living real people regularly -

One Advice, Space dringt zich anoniem aan je op en kruipt langzaam onder je huid. Langzaam wordt toegewerkt naar het prachtige einde. En dan wil je meer!

- There is room if you can trust for anyone like us -

Begging to be loved in The Magic Hour. Wat een pijnlijk, maar tegelijk mooi nummer. Wat knap als je het *zo* kan verwoorden.

- even though it's only lust
the painkiller-side of this life -

Och, och, The Ideal Crash... alleen de titel al! Dit gaat toch dwars door je ziel? Alle liefdesperikelen worden zo, hup, je bordje opgegooid. I Need Someone!

- I might find that to stroll behind is better than to score -

De prachtige twijfel in Instant Street, zo herkenbaar! Gevoegd bij het al eerder bejubelde einde... het hoogtepunt van de plaat (zonder de andere nummers te kort te doen!).

- I'm feeling good, and if you don't exist
you're still one illusion that I can't resist -

Het mooist denkbare zwijmelnummer, dat Magdalena. En dan toch eindigen met dat scherpe randje, verrrrrrrukkelijk!

- You've been artificially sad
but never naturally high -

Ook de voetjes mogen nog van de vloer bij deze plaat, en wel bij Everybody's Weird. Onweerstaanbaar.

- With a little luck you don't come out to bruised -

Auw! Het doet gewoon pijn, 'Let's see who goes down first'. Zo cynisch, zo pijnlijk, niet voor degenen die (menen) verliefd (te) zijn.

- I'm getting better every day -

Dream Sequence #1 als samenvatting van The Ideal Crash: op het eerste gehoor prachtige liefdesliedjes, op het tweede gehoor nog mooiere liefdesliedjes met tegelijkertijd alle twijfel en pijn die daarmee gepaard gaan. Een soms vreselijk zware - maar altijd prachtige - tocht door je eigen ziel, *het* hoogtepunt in de Benepop als je het mij vraagt.

Bedankt, heren van dEUS, voor deze wonderbaarlijke plaat.

Voor hen die nog twijfelden: 5 sterren!

Ja, de uitgeleide van Instant Street is grandioos. Ik zou graag de videoclip met de dansers nog eens zien.

Hij staat op de bonus CD van mijn Ideal Crash dubbelaar... Misschien dat je iemand kent die hem ook heeft?

Is er nog een simpele link om me in het dEUS fanatisme te storten ?

't Is in feite heel simpel, FK. Stel je een godsgruwelijke mooie gearrangeerde mix van Nick Cave en de Tindersticks voor en je komt in de buurt van deze langspeler

Ik schrijf mix, dat is om een indruk te kunnen ophangen. Want laten we een kat een kat noemen: dEUS klinkt natuurlijk in de eerste plaats als dEUS

Luister eens naar Sister Dew, One Advice, Space of het hier zo geliefde Instant Street. En vooral, zoals je hier veelvuldig gelezen hebt: luister meerdere keren. Want dit is tiramisu-muziek, de laagjes onthullen zich pas na verloop van tijd

En FK, onthou je in eerste instantie van Worst Case Scenario of In a Bar Under the Sea. Niet dat dat mindere platen zouden wezen (verdorie neen), maar dat zijn toch wat giftiger plaatjes. Deze is toch één langgerekte evocatie van muziekschoonheid (behalve dat SM-nummer in het begin, natuurlijk )

Hoewel ik dit album een absolute prachtplaat vind, heb ik het toch enkele malen vervloekt. En wel op die momenten dat ik rustig in mijn bedje ga liggen, het besluit neem mij om deze maal door Tom B. in slaap te laten ''sussen'', en er vervolgens op een pijnlijke manier achter kom dat ik die voorafgaande middag nog ff alleen de stad (of zoiets) ben ingeweest (.....waarbij mijn HDD walkman mij altijd vergezeld, en waarbij het volume-niveau meestal op zijn-bijna-hards staat )
....Ai..!
En bedankt, he, Tom !

Wereldklasse.

Zakt hier en daar te veel in.. en er wordt wel vaak hetzelfde trucje toegepast, vooral qua rytmiek.

Is er al artwork voor de nieuwe cd? Kunnen we daar gaan speculeren over de nieuwe!

Belgen kunnen muziek maken en er bestaan betere albums dan Radiohead - Ok Computer (1997). Beide aannames, die nu volledig door mij gesteund worden, werden niet zo heel lang geleden nog keihard de grond ingeboord door diezelfde mij, hoe beperkt kan je zijn als mens .

Heerlijk wat een tijd het kost met zulke platen om aan te tonen dat God's greatest invention nog steeds muziek is, wat een muzikale hoogtepunten zijn boven komen drijven uit al die lagen rythmische derrie zeg; een kleurrijke cocktail die echt alleen naar 3 keer meer smaakt als de perfecte verhouding van alle lagen niet boven elkaar sputteren, maar netjes 1 brei vormen. Niet dat je na de 20ste smakeloze cocktail pas denkt: 'goh, roeren kan helpen', dus precies, ik zal mijn metaforen minimaal houden voortaan (verwacht van mij dus geen vergelijkingen meer bij dEUS met bijvoorbeeld een zesdelige chocolade bruidstaart). Wat krijg ik wel voorgeschoteld?

Tot twee keer aan toe een sappige, lang uitgerekte opbouw naar een climax toe als een bombardement van geluid mijn kant op (waarvan 'Instant Street' veruit de betere is). Erg blij ben ik dan met het nummer 'Magdalena' na dat intense 'Instant Street'. De periode van rust die ik toch vaak zoek na nummers als deze, wordt hierin goed gepresenteerd, terwijl ik anders toch vaak de voorkeur geef aan wat seconden stilte. Verder, dromerige melodien gecombineerd met relaxerende zang die me erg pakt op eigenlijk elk stuk. Nummers met soms een tikkeltje ruige invloeden erdoorheen worden dromerig en sfeervol gehouden waarin de tijd wordt genomen netjes op en af te bouwen. Dit door flink (en) wat (voor) lagen ook, fijn! Favorieten zijn: ´One Advice, Space´, ´Instant Street´ en ´Everybody's Weird´.

Ondertussen terecht gekomen op nummer 4 in mijn top 10: de Belgen nog net onder de Britten, ... !