The Mothers of Invention - We're Only in It for the Money (1968)

Marktplaats

Nog meer info over de verschillende versies van WOIIFTM.

Mijn cd-versie komt uit de threesome 1 van Ryko, zonder de nieuwe drumenbas. Klinkt wat mij betreft net zo goed of mogelijk iets beter dan mijn vinyl uit begin jaren 80.
Als ik de link van Stalin volg ben ik blij dat ik geen enkele behoefte voel om alle versies te hebben.

Ik denk persoonlijk dat al die verschillende versies gewoon onzin is.

Je houd gewoon van deze plaat of niet, en ik denk dat een andere versie er niet plots voor zorgt dat jum ineens wel goed gaat vinden.

Dat ik deze origineel in de kast heb staan, en ook blijf houden is al heel wat.

Het kwartje valt ooit wel, en anders niet, en daar heeft een opgepoeste of opnieuw ingedrumde versie niet veel mee van doen vind ik.

Ik blijfum gewoon ruk vinden.

Teveel gelul en te weinig muziek, thats the problem.

Het is mijn ding gewoon niet deze plaat.

Maar waarom dan wel een stem uitbrengen zou je zeggen?

Omdat ik een enorme zappa liefhebber ben, maar dan van zijn latere albums waarop wel muziek te horen is.

Bij de opnieuw ingespeelde bas & drums versie blijf ik konstant het gevoel houden dat er iets niet klopt. Het is nog net niet zo desastreus als op Ruben & The Jets, maar veel scheelt het niet. Voor de rest is het allemaal voer voor verzamelaars inderdaad.

Ken me niet veel skelen, heb ruben en the jets ook, en daar mag ik een stuk liever naar luisteren dan naar dit indoor openluchtspel.

Mijn eerste Zappa kennismaking (shame on me) maar deze klinkt me te chaotisch en mis ook goeie muziek. Hier en daar wel goeie stukken maar het blijft teveel spielerei, interessant voor de muzikanten maar het moet ook interessant blijven voor de luisteraar. Hij komt net boven de middelmaat uit. Hopelijk kan ik zijn ander werk toch beter waarderen...

zou jammer zijn als je zou afhaken na deze eerste ervaring.
mss na andere albums beluisterd te hebben, nog eens proberen?

Gelukkig valt Hot Rats wel bij hem in de smaak...

En hoe! Wat een album dat Hot Rats! Ben blij dat ik niet ben afgehaakt na m'n eerste album

Dit album is van alles, maar geen goede instapper. Goed dat je door hebt gezet. Er blijkt een parallel universum in de populaire muziek te bestaan, dat Frank Zappa heet. Daar ga je nu achter komen. Mooi man! Plezier!!

Er lijkt weer een of andere ''nieuwe'' schimmige Zappa release op de markt te zijn.

The Mothers Of Invention - Wollman Rink, Central Park, NY, August 3rd 1968

Opnames waren overigens al langer te beluisteren.

Van de nummers op die uitgave staat niet één titel van bovenstaande lp/cd. Maar bij beluistering is er een instrumentale versie van 'Let's Make the Water Turn Black' in een soort medley verwerkt.
Mooi hoor, Ian Underwood op dwarsfluit, Don Preston die 'Help I'm a Rock' buiten zijn schuld irritant verpest en het later weer goed maakt met zo'n typische Preston-solo, en de snor zelf op orgel.
Blijkens de voorzichtige aankondiging en frisse uitvoering van 'Holiday in Berlin', hoor ik hun fijne opvolger 'Burnt Weeny Sandwich' zich aankondigen.
Het uitbrengen van zo'n cd lijkt slechts voor de hardcore fans (it's only in It for the money!) en de nalatenschap van Zappa begint te lijken op die van The Grateful Dead: echt álles wordt de wereld in geslingerd.
Bedankt maar weer, Anton, wordt het niet zo langzamerhand tijd om je username te veranderen in Stalink?

Wat betreft het nalatenschap van De Snor in vergelijking met bijvoorbeeld de Dead, dat valt mijn inziens nog aardig mee.
Dit zijn geen officiele releases, tenzij ze stiekem toch met goedkeuring van Gail op 1 of ander vaag label worden uitgebracht, maar dat lijkt mij niet.

Wat betreft het officiele nalatenschap van De Snor, tel ik bijna 40 releases sinds zijn overlijden.
Is ergens ook wel behoorlijk veel, er zijn genoeg artiesten die dit aantal niet eens redden tijdens hun leven !

Maar in vergelijking met de megalomane hoeveelheid multi-disc releases van de Dead, valt het nalatenschap van De Snor nog best mee.

Lees nu net op de officiele Dead site weer over een 23 disc release van hun 1990 Spring Tour.
Zie ook nog een 14 disc release van optredens in Mei 1977 staan en dan heb ik het nog niet eens over hun 60 cd-versie van Europe '72 en de grote hoeveelheid Dick's Picks.

Grateful Dead fans zijn of allemaal stinkend rijk, of compleet gestoord.
Anders kun je je zo'n niet aflatende stroom releases toch nooit verantwoorden ?

In dat licht gezien valt het anders zo imposante oeuvre van De Snor eigenlijk gewoon keihard tegen

There, I fixed it ! Een normaal mens kan dat nooit bekostigen ........

Voor de liefhebbers, er staan nu 2 vinyl exemplaren van WOIIFTM op Marktplaats.

1
2

Watch Where's The Beer And When Do We Get Paid? (the Jimmy Carl Black documentary)

Sta-link

Flower Punk vertraagd.

Wel grappig, kun je duidelijk horen dat het De Snor zelf is.
Tegenwoordig heb je hier (bijna ?) app's voor, maar in 1967 was dit heel wat meer werk.

Hmmm.. once upon a time had ik iedere individuele Zappa releases (buiten de toen hele dure nieuwe Zappa label platen die postuum werden uitgebracht) in mijn collectie op CD. Dat waren er zo'n 70, tot ik het ineens allemaal kots beu was en alles verkocht. Nu ben ik over op LPs en heb inmiddels de eerste 11 albums (Mothers/Zappa) in de kast staan, allen origineel behalve deze.

Ik blijft deze nog altijd het beste en interessantste vinden. Het bizarst misschien. Ik blijf toch altijd nog bij mijn commentaar. Ergens vind ik het zo jammer dat Zappa en zijn moeders een parodie act waren.. Zeker door op deze sceptische manier te rebelleren tegen de psych en hippies van toen.. terwijl ze met dit album (en zappa met bijvoorbeeld Lumpy Gravy) zelf de grootste cliche bewandelen en daarmee misschien wel de meest trippy plaat afleveren, gewild of niet. Misschien wel zo goed gedaan dat het, buiten de teksten om, niet echt meer te duiden is of dit nou om een parodie gaat of niet. Dat is voor mij het minpunt aan alle Zappas. Tot aan Zoot Alures trek ik het wel, daarna wordt het te flauw.

Een beetje de draak steken met het hippie tijdperk (met een beetje fantasie zou je het zelfs een afrekening kunnen noemen) op Sesamstraat niveau.Snap niet wat ik hier goed aan zou moeten vinden,zeker muzikaal niet.
Zwakke en irritante plaat terwijl ik het latere werk van Frank Zappa (bijvoorbeeld You are what you is) best kan waarderen.

Dit album heb ik vroeger een paar keer gehoord. Vermoedelijk door het fragmentarische karakter van dit album - veel korte zinnetjes, geluidseffecten, korte muzikale fragmenten die elkaar afwisselen - niet gekocht.
Mijn broer kocht Uncle Meat op LP in 1969 en hebben we samen wel grijs gedraaid.
Gek nu ik dit album (op CD met de identieke LP hoes en op Zappa Records uitgebracht) een paar keer heb beluister, hoor ik dezelfde muzikale grapjes, geluidsversierselen en superkorte vocalen. Maar ook de uitstekende songs!
Mom And Dad, een indroevige song lijkt met vooruitziende blik, op de gebeurtenis die Crosby, Stills, Nash & Young inspireerde om het indringende nummer Ohio te maken nav het geweld door de National Guard tegen de Vietnamoorlog demonstranten, te zijn geschreven.
BowTie Daddy, een grappige vaudeville song
Absolutely Free, met een prachtig intro op een concertpiano, Suzy Creamcheese en waarin de hippiecultuur wordt becommentarieerd.
Flower Punk uptempo song met licht sarcastische satire op de hippie popscene,
Nasal Retentive Calliope Music mooie geluidseffecten dat gaande weg in antieke rock and roll song verandert en direct afgebroken, gaat naadloos over in Let's Make the Water Turn Black waarin puber humor ala Dumb and Dumber wordt beschreven, muziek en tekst lopen als een trein en als laatste zou ik graag de The Idiot Bastard Son willen noemen. Een idoteske ballade.
O ja in Lonely Little Girl hoor je een fijne rockgitaar riff, mocht van mij wel ff doorgaan, maar ja zo is Zappa natuurlijk niet.
Take Your Clothes Off When You Dance rock en doowob door elkaar en met een prettig chaotisch einde. Geen moeite teveel om de hippies nog even te karakteriseren.
Mother People is vocaal een kunststukje met een mooi georkestreerd middenstuk zoals alleen Zappa dat doet en kan.
The Chrome Plated Megaphone of Destiny begint met een fijne piano improvisatie en wordt gaande weg een experimenteel muziekstuk met veel geluidsfragmenten en band intermezzo's met een uitstervend piano slotakkoord, zodat je enigszins van je stuk gebracht op je stoel blijft zitten.
Kortom, wat een prachtig verrassend album.

Het loont de moeite om van de songs de tekst erbij te pakken.

Maar wat waren de Mothers toch uitstekende muzikanten. Bemerk ik, verdorie, 50 jaar later!!
Op Uncle Meat blijken ze dit kunststukje te kunnen herhalen.
Van mij krijgt dit album (ook) 5 sterren.

Ik heb het vaak geprobeerd maar het Zappa kwartje valt bij mij maar niet op z'n plek. Waarschijnlijk ben ik geheel ingesteld op melodie en harmonie en juist dat weet Zappa voor mij verborgen te houden.

Dit album kreeg al vroeg veel lof en staat in één van de oudste nederlandse lijstjes op nr. 10 , de Aloha top 12 1969 met daarin dit album uit 1968,

Heb zelf meer met de cover op Spotify om eerlijk te zijn.

Die zit aan de binnenkant van de originele gatefold

Hierbij wat meer info over het hoe en waarom van deze hoes.



Elke vraag die je verder maar kan bedenken over het oeuvre van FZ, is wel te beantwoorden via de Information Is Not Knowledge website, oftewel IINK.

Dat WOIIFTM al in augustus 1967 zou uitkomen, dat lijkt mij overigens niet kloppen. Volgens de hoes waren de opnames namelijk van juli tot september 1967. En daarnaast ook nog de remix in oktober 1967 door Dick Kunc.

Meer info over de chronologie van de Mothers in 1967.

Vandaag weer een keer gestreamd, maar ik vind het gewoon niks op een paar tracks na. Mijn 3,5 wordt 3*.
17 in de 100 Greatest Albums of 1968 en 11e in de 1968 chart van Best Ever Albums.

17 en 11 is schandelijk laag

RIP Ronnie Williams

Zappa is vaak muzikale virtuositeit in combinatie met onzin. Het onzingehalte is voor mij op dit album iets te hoog. Dat maakt de titel wel briljant.
Niet de beste Mothers worp.