Lenny Kravitz - 5 (1998)

Ik vind dit echt een zeer degelijk album echter vind ik wel dat er meer afwisseling inzit dan bij andere albums , Helaas pakt dat niet altijd even goed uit en vind ik zijn oudere albums als Mama Said vele malen beter,Jammer een gemiste kans al klinken de songs best oke.

Inderdaad zit er wat meer afwisseling mede door de toevoeging van synths bij enkele nummers, al wordt het niveau van zijn eerste twee albums niet gehaald. Wel een degelijk zij het vrij glad album.

Toch wel een van zijn betere. Zijn iets/rustigere nummers kunnen mij over het algemeen wel bekoren. Zoals i belong to you, If you can't say no ( jammer van dat irritante piepje) thinking of you als mijn persoonlijke hoogvlieger en little girls eye. En dan hebben we nog de rockers als live en it's your life prima swingt lekker. En american woman een simpele rocker maar wel lekker effectief. Er staan trouwens goede lekkere solo's op deze plaat meestal wat kort past gewoon in het geheel. De rest aardig tot ronduit saai nummer 4 bijv daar val ik zowat in slaap. Maar dat kan ook aan mijn leeftijd liggen. Al met al 7 goede songs toch niet slecht hoor. Live vond ik hem trouwens behoorlijk goed veel meer soul prima concert in nijmegen. Op Pinkpop was dat helemaal niet het geval daar rockte hij alleen maar.

Het album begint vertrouwd met de rocker 'Live' en 'Supersoulfighter', maar vanaf 'I Belong to You' wordt het duidelijk dat we een andere kant van Kravitz te horen krijgen. Een waarin hij moderne technieken (zoals synthesizers) gebruikt, zoals ook in 'Black Velveteen' en het sfeervolle 'If You Can't Say No'.

De nummers die volgen zijn zoals vaker bij Kravitz wisselend van kwaliteit.
Zo vallen 'It's Your Life' (erg lekker nummer) en 'Straight Cold Player' me positief op, maar klinkt 'Little Girl's Eyes' mij iets teveel als een slap aftreksel van Bonnie Raitt's 'I Can't Make You Love Me'.

Overal een prima album, maar geen échte hoogvlieger.

hier staan een paar nummers op waar afgeweken wordt van de geijkte LK sound (If you can't say no-wat ik wel een prima nummer vindt maar de LK fans waarschijnlijk niet) en Thinking of you

Fly away is 1 van de belachelijkste nummers - de tekst heeft een enorm 2 Unlimited gehalte maar omdat het Lenny K is en hij "rock"maakt is het briljant-bullshit van het eerste uur

Beetje mosterd na de maaltijd verhaal van me maar deed het tot op heden met slechts The Best Of. Heb dan eindelijk wat aangevuld met de albums Are You Gonna Go My Way en 5. De man levert vakwerk af, ook getuige de speelduur van de albums (is overigens geen garantie).

Tot op heden was Let Love Rule mn favo plaat. Maar deze heeft nu concurrentie gekregen van 'Sister' Wat een prachtplaat !

Wat adviseren de kenners me om nog meer aan te schaffen van LK ? En hoe is het nieuwe album ?

Je hebt nu wel zijn 3 beste in bezit denk ik. Persoonlijk vind ik mama said en circus ook nog zeer de moeite waard, en alles wat nog volgt is ok, maar houdt de aandacht niet meer de hele tijd vast.
HEt nieuwe album viel me eerst wat tegen, maar begin ik toch meer te waarderen. De voorganger vind ik wel een stuk beter!

Dank je Lennon. Zoals je ziet ben ik hier vrij nieuw op dit forum. Ondanks dat ik veel cd's heb wil ik nog veeel meer muziek leren kennen. Toevallig beland ik dan bij werk van Kravitz. Vind zn muziek heerlijk klinken. Waarin zit em volgens jou het verschil in zn cd's. Vind Are You Gonna Go My Way veel lekkerder klinken dan 5. En dan doel ik op de gitaren en heerlijke drums. 5 is wat gelikter in mijn ogen.

Are you gonna go my way is rauwer, en 5 inderdaad veel gelikter (dat was ook de kritiek op dat album) Daarom is Circus misschien een goed alternatief om te gaan luisteren? Ook lekker rauw.

Ook Baptism is echt teveel geproduceerd, en te glad en daarom zijn minste album naar mijn idee. Probleem van Kravitz in zijn latere werk is dat het allemaal een beetje te veel van hetzelfde gaat worden.Niettemin zijn er op elk album altijd wel weer lekkere nummers te vinden, zelfs op Baptism!

Leuk dat je dat nog kan uitvinden!!!

'Let love rule' vind ik de enige twijfelachtige triomph van Kravitz, een mengeling van funk, soul, Motown en Lennon dacht ik daarin te horen. Het was weer eens organische muziek, eind jaren 80, een decenium wat bolstond van bubbelgom muzak.
Al zijn werk daarna was of een zwak aftreksel van zijn debuut, of een poging een andere weg in te slaan, zoals op 5. 5 heb ik gekocht en één jaar later aan de eerste de beste voorbijganger gratis weggegeven, en dat zegt genoeg over 5.

Ik vind 5 een prima album. Het is niet zo goed als zijn eerste 2 platen, maar is toch echt een sub-topper daar net achter. Kravitz gebruikt wat meer moderne geluiden en ritmes en dat gaat hem goed af. Het rockt, funkt en soult aan alle kanten, maar klinkt hier en daar net wat te gelikt om naar topniveau te stijgen.

Ik vind trouwens Little Girl's Eyes een absoluut meesterwerk en 1 van de mooiste Kravitz nummers.

If You Can't Say No

Die beat!!!!! Te goed.

Snap lage score niet zo. Het is wat meer pop maar klinkt gewoon erg lekker. Wel goede afwisseling op de eerdere platen

Geen verkeerd album van Kravitz,al moet ik zeggen dat het soms een beetje wringt.Eeen gemaakte retrosound die gecreëerd wordt om zijn imago te waarborgen.Het komt de geloofwaardigheid dan niet ten goede als je dan synths gaat zitten invoegen om er een moderner smaakje overheen te gieten.Maar de songs daarentegen zijn over het algemeen goed te pruimen.American Woman vond ik overbodig en Fly Away is idd kapotgedraaid ,maar wat er nog overblijft is zeer acceptabel met als uitschieter If You Can't Say No . 3 en halve ster

Ik ben niet een hele grote Lenny fan maar deze cd vind ik best aangenaam.
Wat extra electronica vind ik juist wél een toegevoegde waarde. Verder behoren de wat rustigere nummers wat mij betreft tot de uitschieters (I belong to you & If you can't say no). Maar ook een nummer als "Straight Cold Player" is geweldig.

"Supersoulfighter" zal geen verkeerd nummer zijn maar de stijl staat me totaal niet aan. Verder heb ik Fly Away nou wel erg vaak gehoord.

Leuke cd om weer eens op te zetten waarbij af en toe de "Next" knop gebruikt wordt om naar het volgende nummer te skippen.

Wat ziet die kerel er trouwens nog ongelooflijk gers uit. Volgens mij toch al een jaar of 50.
Dat vind ik nou ook het leuke van muziek luisteren. Ik zet mijn mediaplayer aan en begin ondertussen wat info op te zoeken over de cd/artiest.( Wiki, you tube de officiële websites etc etc) terwijl de muziek blijft draaien.

Dat is voor mij de ultieme muziekbeleving!!

Ondanks dat dik dit een lekker album vind, ben ik dat nummer ook al jaren spuugzat! Gebeurd me niet veel met Lenny Kravitz songs, maar deze hoef ik denk ik nooit meer helemaal te horen.

Op ”5” kiest Lenny Kravitz voor een andere productionele aanpak. Waar Kravitz tot dan toe altijd traditioneel te werk ging, is ”5” voorzien van een moderne productie. Ik kan helaas niet zeggen dat het me heel erg bevalt. Het begin van het album met ”Live” en ”Supersoulfighter” vind ik nog wel te pruimen: lekker funky en veel soul. Datzelfde geldt eigenlijk ook voor ”Straight Cold Player”. Daarna neemt de productie het over van de liedjes. Ik hoor allerlei tierelantijntjes die ik niet wil horen; al die piepjes, bliepjes en weet ik al wat niet meer gaan me tegenstaan. Het geluid is te vol en creëert daarom in mijn beleving teveel afstand. Het komt zelfs zo nu en dan klinisch op me over. Om ”5” slecht te noemen gaat me een stap te ver. Het zit gewoon goed in elkaar en wat dat betreft staat Kravitz zijn mannetje. Maar door de te aanwezige productie word ik teveel afgeleid. Al met al vind ik ”5” redelijk en geef ik de voorkeur aan de meer basale aanpak van Lenny Kravitz op zijn eerste albums.

Belachelijk lage score. Nu is op MuMe Lenny ook niet echt populair zie ik. Is er zo ingesleten zullen we maar zeggen
Top album dit. Misschien wel één van zijn beste.

Het is grappig. Ik ben de Lenny albums weer eens aan het beluisteren en ik merk dat ik de man beter vind, dan ik in gedachten had.
Ook zijn 5e kindje bevalt mij prima. Het middenstuk is traditioneel weer wat minder.
Little Girl 's Eyes had muzikaal makkelijk een Prince nummer kunnen zijn.
Mijn persoonlijke favoriet is het supervette Live dat zo uit de funkschool van Sly Stone komt.

Vergeet straight cold player niet, een dikke knipoog naar Jungle boogie van kool and the gang, maar zo enorm lekker!

If You Can't Say No is de beste plaat van de 90's

Nou, laten we dat dan maar niet tegenspreken

Eindelijk een release op vinyl 21-09-18!!! (samen met alle eerdere albums van ome Lenny)

Nee hoor, de albums Lenny en Babtism zijn niet opnieuw uitgebracht, maar dat zijn ook wel de zwakste broeders in zijn oeuvre.
Dit album 5 schaar ik dan juist weer tot zijn betere werk, al zullen velen het niet met me eens zijn en zal er enig jeugdsentiment meespelen.
In vergelijking met andere albums heeft 5 de tand des tijds goed doorstaan. Juist de rustige sferische nummers als I Belong to You, If You Can't Say No en Thinking of You vind ik sterk.
Deze nummers hebben een mooie instrumentatie en Lenny experimenteerde ook wat meer, destijds was dat toch wel vernieuwend. De grote draak is natuurlijk Fly Away, maargoed dat nummer hoort er natuurlijk ook gewoon bij. Extra vermelding verdiend wat mij betreft nog bonustrack Without You. Dit nummer ligt in het verlengde van Can't Say No, maar vind ik nog wat fraaier. Jammer dat Kravitz niet verder is gegaan met deze sound, want hij had hier echt iets moois te pakken. Al met al een fijn album, met enkele mindere nummers en enkele toppers. Een dikke 3,7, afgerond naar boven 4*

Als ik (onder dwang) een Lenny top 5 moet maken staat If you can't say no bij de bovenste 3. Buiten Let love rule vind ik niks tussen die en het album 5 interessant (misschien Always on the run)
Ik weet wel dat iedereen in mijn omgeving If you can't say know een kutnummer vond met " tinnitus piepjes" de hele tijd, ik vond het juist een leuke wending en weg van dat retro gedoe. En I belong to you deed dat dunnetjes over met plink plonk piano.

Prima plaat, echter mijn grootste bezwaar is de lengte van het album wat het gebodene niet ten goede komt.
Wat mij betreft had Kravitz de laatste 3 nummers gerust kunnen weglaten want de kracht van de plaat zit voor mij in het begin.
Vooral het Trio I Belong To You, Black Velveteen & If You Can’t Say No zijn ijzersterk.