Buzzcocks - Singles Going Steady (1979)

Deze maar eens op cd aangeschaft, prachtige Buzzcocks verzameling, voor de rest heb je eigenlijk niets meer nodig....

...in ieder geval niet met deze geremasterde versie met talloze extra tracks....

Moving Away from the Pulsebeat mocht er anders ook nog bij staan. Kortom, hun LP debuut Another Music in a Different Kitchen (1978) en hun EP debuut Spiral Scratch (1977) zijn niet te onderschatten. Hoogstaand materiaal!!!

De vele extra tracks zijn bij vlagen wat vervelend, omdat ze het album wel wat te lang maken, maar er zitten mooitjes bij hoor, ergens zit er zelfs nog zo'n pre-Just Like Heaven-nummer bij dat wel erg fijn is. Beste nummer vind ik tot nu toe overigens Why Can't I Touch It?

Helaas ontbreekt "You Tear Me Up" maar ook zonder is dit een geweldige verzamelaar.

Het zijn dan ook alleen singles

Running Free? Prachtig nummer.

Samen met the Undertones toch wel de perfecte pop-single groep.

Helaas mis ik het onnavolgbare Boredom! Desalniettemin, een van de betere bands uit de eerste punk-golf.

Zestien nummers! Alle zestien strak!

De lp maar weer eens opgezet en de energie knalt er nog steeds vanaf. Zag gisteren in de Melkweg een affiche dat ze op 12 maart daar optreden. Na vrijdag geweldige optredens te hebben gezien van tijdsgenoten The Fall en zaterdag van The Damned en The Zounds lijkt me dat dit ook nog wel eens een leuke avond kan worden.

nachtschadezegtZo niet de beste. Wat een rijkdom, geniale liedjes. Al die vernuftige melodieën (o.a. parelend akkoordenwerk, geweldige koortjes), zo schaamteloos romantisch en toch zo volledig street credible. Alleen ging dit aan ons land grotendeels voorbij. De Britten hadden veel beter door hoe geweldig dit is. Laat de sex pistols maar wezen, want dit is pas echt popmuziek van de hoogste orde.

Play me a buzzcock!!!!!!!!!!!! Dat zei Fons Dellen toen ooit

Ik snap m, hij staat nu weer op, ik denk samen met Its Alive van the Ramones mijn meest gedraaide lp en dan met name met kant 1
I don't mind is mijn absolute favo, het begin al!!!!!!!!!!!!!

Echter ik las het boven ergens, boredom had er op moeten staan

"I'm living in this movie but it doesn't move me"
Nobelprijs!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Klassieker. Vreselijk dat Pete Shelley er niet meer is.

Briljante verzamelaar!

De A-kantjes van de acht singles die de Buzzcocks tussen 1977 en 1979 uitbrachten in chronologische volgorde, gevolgd door de acht B-kantjes in idem. Die eerste helft is misschien net iets sterker, maar het geheel staat als een monumentale verzameling perfecte singles op het snijvlak van powerpop en punk, met meer melancholie en minder agressie dan de hardcore-punkbands uit die tijd, maar ook met zóveel gevoel voor melodie en spelplezier dat deze muziek de afgelopen 45 jaar moeiteloos overleefd heeft. Ever fallen in love blijft eeuwig favoriet, maar drie overige nummers aanvinken is bijna onmogelijk. Leuk om te horen wat Shelley met de riff van Lipstick heeft gedaan (hoewel dat nummer natuurlijk niet de statuur van Shot by both sides heeft).
        De versie met acht bonustracks uit 2001 voegt de A- en B-kantjes van vier latere singles toe, zodat daarop nu alle Buzzcocks-singles verzameld zijn, met uitzondering van Moving away from the pulsebeat (promo zonder B-kant, te vinden als albumtrack op Another music in a different kitchen) en I believe (te vinden als albumtrack op A different kind of tension). Wie z'n oude exemplaar van Singles going steady niet wil inruilen voor de uitgebreide versie: de A- en B-kantjes van drie van die vier latere singles zijn ook verzameld op de postume EP Parts 1-3 uit 1981.

Ben op reis door new wave en punk en inmiddels aanbeland bij november 1977. Na de in eigen beheer uitgebrachte EP Spiral Scratch uit januari volgde het vertrek van frontman Howard Devoto die weer ging studeren en na een jaar de groep Magazine begon. Pete Shelley nam de microfoon over.
De groep tekent bij United Artists en single Orgasm Addict verschijnt. Geschreven door Devoto, geproduceerd door Martin Rushent die binnen dit genre The Stranglers had gedaan plus vele namen in andere genres.
Ik hoorde de single op Hilversum 3 en was verkocht; helaas te laat om op te nemen maar gelukkig beklijfde de melodie in mijn hoofd.

De BBC boycotte de single, iets met de titel en de tekst... Vandaar dat ie niet is te vinden in de hitlijst van British Charts. In februari '78 haalt tweede single What Do I Get #37. Meer hits volgden, hier het overzicht van de resultaten van alle singles van de groep in het Verenigd Koninkrijk.

En verder: lees de bijdrage hierboven van BoyOnHeavenHill en je weet wat je moet weten. Ook ik vind de groep meesters van prachtige, met lichte stem gezongen melodieën en kleine poëzie in punkjasje gestoken. Grootste verrassing voor mij was Are Everything, waar de groep iets kalmer klinkt, afwijkend van de snelle nummers.
Over compilaties kun je altijd twisten omdat je nummers mist of overbodig vindt, maar met dit consequente singleoverzicht krijg je een realistisch beeld van de Buzzcocks in de eerste jaren.

Ik reisde vanaf de debuutelpee van de Tom Robinson Band en vervolg bij de Ramones die, ook in november '77, alweer toe waren aan hun derde langspeler.

Informatief en leesbaar stuk, RonaldjK, zoals alle berichten die je achterlaat tijdens je survivaltocht door de punk en new-wave, maar even een kanttekening: waarom schrijf je dat Orgasm addict een compositie van Devoto was? Zowel volgens de single indertijd als volgens de Time's up-compilatie werd dat nummer door Devoto en Shelley samen geschreven. Verder niets dan lof!

Oooo, dat kwam ik ergens tegen, maar waar dat 'ergens' was, weet ik al niet meer. Dank voor de correctie! Overigens het enige nummer waarvoor Shelley zich later schaamde, las ik op Wikipedia. Hij vond de tekst een beetje té.

Daar kan ik me nou niks bij voorstellen.

Ik ben, een enkele uitzondering daargelaten, niet zo'n liefhebber van die snelle, agressieve punk van het eerste uur, maar alles wat daarna kwam - en dat meestal wordt geschaard onder de brede waaier van de noemer 'new wave' - vind ik doorgaans behoorlijk interessant. Stilistisch gaat dat vaak alle kanten op, en dat onderscheidt de punkbands met een smalle muzikale basis van de avontuurlijker bands in het genre. Denk maar aan The Clash - wat die na hun debuut allemaal voor muzikale avonturen beleefden, met name op Sandinista!, maar zeker ook al op eerdere albums, grenst aan het ongelofelijke.

The Buzzocks voldoen in de basis aan alle 'voorwaarden' van een punkband, maar wat hen onderscheidend maakt, is hun gevoel voor melodie. Ik ben het met je eens dat deze muziek zich beweegt op het snijvlak van punk en powerpop en voor dat laatste genre mag je me doorgaans midden in de nacht wakker maken. Alles bij elkaar ontvouwt zich dan een recept dat me prima smaakt.

Ongelofelijk eigenlijk dat deze hoogstaande collectie zowel de A- als en B-kantjes van hun singles herbergt. Want inderdaad, de eerste helft van dit album mag dan iets sterker zijn dan het vervolg, erg veel scheelt het allemaal niet qua niveau. Het is dat ik op basis van de titel vermoedde dat het om een verzameling singles ging, maar eigenlijk laat dit album zich beluisteren als een coherent geheel dat gewoon klinkt als een regulier album. Een album met voornamelijk hoogtepunten, dat wel.

Ik heb de CD-versie, met nog eens vier A- en B-kanten van singles die na de oorspronkelijke release van deze verzamelaar werden uitgebracht. En verdomd, die blijken al net zo goed te passen in het concept en qua niveau aan te sluiten bij de rest. Het is dat je dat eigenlijk niet mag zeggen van een verzamelaar, maar misschien is dit wel de beste punkplaat aller tijden (vind ik dan).

Hoe beschrijf je dit? "Punk" in klipklare taal omschrijven is ook niet een fluitje van een cent, ik zou zeggen eerder het spectrum van tin whistle tot dwarsfluit.

Heb dit altijd het fijnste album van The Buzzcocks gevonden - een soort van Colorado (van Haribo) maar dan zonder de minst lekker flupsels. Krijg altijd goede zin als dit album opzet. Harmony in My Head is een echte fave, net als Ever Fallen in Love.

Ook The Jam heeft van die powerpop/punk-songs gemaakt, bijv. Eton Rifles of Going Underground.
En niet vergeten: The Undertones - All Wrapped Up (1983) - MusicMeter.nl

Ooit de fout gemaakt om de cd-box met cd-singles - hoesjes van de originele singles te verpatsen. Stom, stom, stom - fijne muziek om te draaien.