Van Morrison - No Guru, No Method, No Teacher (1986)

Dit album blijft eeuwige waarde houden en is een van de vele meesterwerken van Van. Zoals gebruikelijk is het niveau van de muzikanten erg hoog, en is de productie prima (als een warme deken) en is de kwaliteit van de songs over het hele album erg hoog. Ook zingt Van op zijn best: hij kruipt als het ware in zijn nummers. Maar wat bij recensies in de popmuziek vaak ongenoemd blijft is het niveau van arrangeren. En juiste die is hier bizar hoog en tilt het album naar een hoog niveau.

Ik zit de laatste week in een Van bui. Heb een flink deel van zijn oeuvre al jaren op de planken staan, maar ik heb er niet altijd zin in. Waarom deze week wel, geen idee. Dit is trouwens een van de albums die ik regelmatiger heb gedraaid dan de rest. Waarschijnlijk omdat ik deze plaat in mijn diensttijd heb leren kennen. En hem regelmatig voorbij hoorde komen op de kamer . Laat op de avond met een whiskey erbij , ramen open op een doodstil Crailo terrein. Dat is een beetje wat ik altijd associeer met dit album. De rust in de liedjes werkt als balsem voor de ziel. Mooie overpeinzingen , mooie tijd en een onzekere toekomst. Het kwam later met vallen en opstaan toch nog redelijk goed. Ik vertrok naar de USA , vond er een fijne baan en Van bleef bij me. Eerst op tape, daarna op cd . En nu ik deze week weer eens door zijn oeuvre loop, denk ik dat ik deze plaat het hoogst aansla. Let wel : ik heb nog niet alles , maar er zijn alweer wat aankopen gedaan deze week en daar zal ik met spanning naar uitkijken. Voor deze 5 sterren.

heb weinig toe te voegen aan de lovende commentaren hierboven. magistraal album van "Van the Man".
wat mij betreft zijn beste album uit de eighties en Top 5 materiaal binnen zijn geweldige oeuvre.

10 ijzersterke eigen composities van de man, die de hoogtijdagen van zijn muzikale verrichtingen uit het verleden, in herinnering brengen. een album dat ik op een bepaalde manier altijd associeer met de lente, wellicht ingegeven door de warme, pastorale klanken van nummers als "The Warm Feeling" en "In the Garden". vanaf de folky ballad opener "Got To Go Back" tot de up-tempo afsluiter "Ivory Tower" is het van begin tot eind genieten geblazen. tegenwoordig zou men dit een "Grand Cru" album noemen.

Album werd geproduceerd door Van Morrison
Recorded at Studio D., Sausalito, California
Record Plant, Sausalito, California
Townhouse Studios, London

de muzikanten op dit album:
Jeff Labes: piano & synth.
David Hayes: bass
Chris Michie: lead guitar
John Platania: additional lead guitar
Baba Trunde: drums
Richie Buckley: tenor & soprano saxes
Martin Drover: trumpet
Kate St. John: coranglais & oboe
Bianca Thornton, Jeane Tracy, June Boyce, Rosie Hunter: back up vocals
String arrangement on "Tir Na Nog": Jeff Labes
String section leader: Terry Adams
Harp on "Tir Na Nog": Nadine Cox

Het is en blijft Van op zijn best wat mij betreft.

Zo rijkelijk bezield deze 80’s platen.

Om de zoveel tijd heb ik weer een periode van 1 of 2 weken waarin ik een flink aantal albums uit Van's rijke catalogus draai. De vorige keer ben ik bewust de albums gaan beluisteren, die ik destijds tot de mindere vond behoren. De resultaten waren bijzonder: veel van die albums kunnen zeker niet tippen aan de stuk of 8 meesterwerken, maar bleken toch ook wel weer eens heel stuk beter dan ik ze destijds beoordeelde.
Omdat ik nu weer in zo'n periode zit doe ik het eens 'andersom': ik beluister nu zijn beste albums om er achter te komen of ik ze nu nog zo extreem goed vind, of dat dit nu bij nader inzien een tikkie minder is.

Na Into the Music dacht ik destijds dat Van dit niveau nooit meer zou halen. Maar Common One bleek welhaast nog beter. Het daarop volgende trio Beautiful Vision, Inarticulate Speech of the Heart en zelfs A Sense of Wonder bleken nog prima albums.

Ik was tot dan toe best tevreden. En toen verscheen No Guru, No Method, No Teacher. Dat album verbijsterde mij destijds behoorlijk omdat het naar mijn mening Into the Music en Common One zelfs overtrof.

Na herbeluistering kom ik op die laatste woorden een beetje terug. Maar wat is het toch nog altijd een fantastisch album dat het predikaat 'meesterwerk' zeer zeker verdient.

Prijsnummers vind ik Got to Go Back en In the Garden. Maar terwijl ik dit schrijf besef ik dat ik tegelijkertijd alle andere nummers een beetje tekort doe ...

vandaag nogmaals deze lp gedraaid en het blijft 1 van de beste albums van Van Morrison
het hoogtepunt in naar mijn mening 'thanks for the information' een meer dan 7 minuten durend nummer dat me een beetje aan Neil Young' s 'cortez the killer ' doet denken ;hetzelfde slepende tempo
prima lp van Van Morrison

No Guru behoort zeker tot een van de betere platen van deze nukkige Noord-Ier.
Niet alleen steken de songs zeer solide in elkaar, de productie is ook nog eens om door een ringetje te halen.
Op deze site wordt dit album gemiddeld genomen tot zijn beste 5 platen gerekend en ik kan daar wel inkomen, het aantal reacties op No Guru is dan weer relatief mager.

Het is omdat ik mij -autodidact die ik ben- door niemand de les laat lezen, maar anders was ik het eens geweest wat iedereen hierboven schrijft