"Awright, awright... Good evening London, how are ya doing, are ya feeling awright? Are you ready for a good time? Are you ready for some Stiff music? Come on, it's time to leave the bar, everybody down the front, buy your drinks later on..."
Stiff staat vaak te boek als hét label van de eerste punkgolf, maar samen met het net iets eerder begonnen Chiswick had het de wortels stevig in pubrock. Het label bracht de nodige singles uit, die ze vervolgens verzamelden op elpee. Hier iets dergelijks, maar dan live:
Live Stiffs.
Op de plaat horen we geen punk. Wél pubrock en daarbij de twee huisproducers Nick Lowe (zijn uitgelaten versie van
I Knew the Bride opent sterk) en Larry Wallis. Zoals
deedee noemde, was deze hiervoor de eerste gitarist van Motörhead. Zijn heerlijke poplied
Police Car is lekker rauw gezongen.
De vriendelijk-zeurende droogkloterigheid van Wreckless Eric blijkt ook live charmant en zelfs hier een buitenbeentje.
Elvis Costello slaat daarna de brug tussen pubrock en new wave. Hij coverde hier al Burt Bacharach met
I Just Don't Know What to Do With Myself en ik vraag mij af of dit werkelijk live is; zijn
Miracle Man is dat wél.
Vervolgens bouwt Ian Dury met zijn groep een feestje met onder meer
Wake Up and Make Love with Me, toen nog niet als single uitgebracht. Het voltallige koppel artiesten eindigt de plaat met Dury's
Sex + Drugs + Rock & Roll + Chaos, zoals het label van de plaat het vermeldt.
Een slimme manier om geld te verdienen met nieuw materiaal, liveopnamen zijn immers relatief goedkoop. Ten opzichte van de singles en albumversies voegen deze versies bovendien wat extra's toe: de sfeer van Cockney-Londen in 1978.
Naast de hoes die MuMe toont, verscheen hij ook in
deze druk. In maart 1978 haalde
(Stiffs) Live Stiffs in het VK
#28. Ik vond het album qua streaming
op YouTube.