The Weeknd - Beauty Behind the Madness (2015)

The Weekend, oftewel Abel Tesfaye, was ooit een naam die nog onbekend en obscuur was. Door de jaren heen is dat toch wel veranderd, zonder aan kwaliteit in de boeten. Zo stond een nummer van hem op de soundtrack van de immens populaire film 50 Shades of Grey. Zelf heb ik het gevoel dat hij al even bezig is, maar officieel is dit nieuwe album pas zijn derde LP. Daar zitten dan wel wat EP’s en verzameld werk tussen. Ik kan erg genieten van de muziek van deze man. Vooral Trilogy staat hier nog vaak op. In verhouding is het dan wellicht wel even wennen met deze nieuwe plaat. Opener Real Life voelt namelijk direct een stuk meer poppy aan. Het blijft een fijn nummer, dat niet, maar is wel poppier dan we gewend zijn van the Weeknd. Losers zit daar ook in. Ook al is dat ook een fijn nummer. Tell Your Friends is dan in verhouding rustiger, zwoel en een klein beetje zeikerig. Zeikerig zonder irritant te worden, dat dan weer wel. Licht wederom goed in het gehoor, wederom fijn. Maar fijn is niet de kwalificatie die ik normaal bij the Weeknd gebruik. Al is fijn natuurlijk ook prima.
Often leunt op één van de meest bezongen onderwerpen in de R&B en soul. Abel heeft hier zoiets als: Let’s Talk About Sex. En dat hoor je wel vaker terug komen op deze plaat. Wellicht niet zo expliciet en aanwezig als op dit nummer. Een persoonlijke favoriet is er in de vorm van The Hills. Wat is dit cool zeg! Hele dikke beats, erg sterke sfeersetting. Dit is toch wel de muziek die ik verwacht als ik naar the Weeknd luister.
Een stuk minder opvallend is dan Acquainted. Niet meer dan prima kan ik dit nummer niet noemen. Can’t Feel My Face lijkt ook zoiets te worden met het rustige begin. Maar het nummer ontbloeit daarna. Dit is regelrecht hitlijsten materiaal.
De sex is terug op Shamless. Dit is sex, dit is zwoel en er is ook ruimte voor een klein beetje liefde. Om dat dan door te trekken naar Earned It, bekend van de eerder genoemde film. Past perfect na elkaar. Een stuk minder dan het toch niet zo boeiende In the Night. Dit poppy, dancy nummer doet mij maar weinig. Net als het wat saaie As You Are.
Een opvallend duet (met Ed Sheeran namelijk) horen we op Dark Times. Horen we ook eens een andere kant van Sheeran. Al is het nummer niet volledig geslaagd. Net als dat andere duet, Prisoner, met Lana Del Rey eigenlijk. Ook een matig nummer. Om dan af te sluiten met het toch wel wat saaie Angel.

Heeft the Weeknd het nog? Ja zeker, dat is nog terug te horen op deze plaat. Voor mij is een nummer als The Hills echt fantastisch. Maar in verhouding met vorige platen staan er ook teveel mindere songs op. Vooral naar het einde toe weet het toch wat minder te boeien.

(bron: Opus de Soul)

Ik mis de sound die Trilogy had.

Hiermee wil ik niet zeggen dat dit een slecht album is, verre van zelfs. Beauty Behind the Madness is weer een stap vooruit tegen Kiss Land. Maar net zoals bij Kiss Land twijfel ik steeds tussen 3,5* en 4*. Veel nummers zet ik niet uit mezelf op, maar als ze voorbij komen is het toch genieten geblazen. Dit is een gevoel dat bij Kiss Land niet altijd naar boven komt.

Het "probleem" dat dit album heeft is dat het veel commerciëler en meer Pop dan R&B is dan zijn vorige werk, zeker vergeleken met z'n magnum opus: Trilogy. Het is fantastisch dat The Weeknd eindelijk de aandacht en prijzen krijgt dat hij verdient. Steeds genieten geblazen wanneer hitsingle Can't Feel My Face nog eens voorbij komt op radio, werkelijk waar een heerlijke single. Maar het zijn vooral nummers als dat, Shameless, Earned It, In the Night, As You Are en Angel dat dit album te mainstream maken voor mij.

The Weeknd hoort donkere en deprimerende muziek te maken, geen (hit)singles zoals Can't Feel My Face en In the Night. Maar geen van allen zijn zwakke nummers, het is gewoon niet wat we gewoon zijn van Abel.

Real Life, Losers en Prisoner vind ik ook toffe nummers, maar ze behoren zeker niet tot zijn beste werk.

Dan blijven Tell Your Friends, Often, The Hills, Acquainted en Dark Times nog over. Deze behoren wat mij betreft tot Abel's topnummers. Vooral The Hills, wat gelukkig soms ook op de radio voorbij komt. Dat nummer is voor mij hét nummer van 2015!
Van die Pop nummers een paar alinea's hierboven behoort Can't Feel My Face ook wel tot zijn toppers hoor!

Zoals jullie wel merken zit ik met gemengde gevoelens over Beauty Behind the Madness. Het behoort in mijn Top 10 van 2015 en er is geen enkel nummer dat ik skip, maar toch mis ik de depressieve en drugsgebruikende feestganger die hij is op Trilogy en op vele van zijn heerlijke gastbijdrages op albums van rappers.

Het valt af te wachten of hij meer terug naar zijn roots gaat op z'n volgende project, of dat hij nog meer de mainstream kant op gaat. Ik houd mijn hart vast!

4*