a-ha - Cast in Steel (2015)

De plaat bevalt me nog steeds prima, er viel me overigens wel iets op. De tracklist hier klopt niet (helemaal). De plaat heeft 9 tracks maar dat moeten er 12 zijn (voor de standaard versie). De LTD versie heeft dan een bonus cd heeft 6 bonus tracks (hier aangegeven bij de bonustracks als nummer 12 t/m 17) dus dat klopt ook maar verder klopt het niet helemaal.

Giving up the Ghost en Goodbey Thompson zijn geen bonustrack maar staan gewoon op de reguliere cd. Verder is Shadow Endeavors niet de nummer 9 maar de nummer 10 op het album. De nummer 9 is hier nergens te bekennen She's Humming a Tune. Aangezien dat zo'n beetje de beste track van het album is en ik die dus wilde belonen met een blauwe ster bleek dat dus onmogelijk.

Dien een correctie in, zou ik zeggen

Dat is niet meer nodig.

Wat is 'Forest Fire' toch een geweldig nummer. Als dit in de jaren '80 was uitgebracht was dit een dikke hit geweest voor a-ha.

Is ook de enige song waar ik echt warm voor loop (voorlopig).

Er gebeurt niet echt veel, 't klinkt allemaal heel mooi en zoetjes, vrij afgelikt. Het kabbelt gezellig voorbij, een mooi riviertje waar we gezellig in de zon zitten te genieten. Typische luistermuziek, die soms eens volledig pakt, maar vaak gewoon voorbijwaait. De enige uitschieters voor mij: She's humming a tune en Giving up the ghost.

Mooie contaminatie...

Living at the End of the World en Cast in Steel zijn veruit de beste nummers op deze cd. Ze kunnen het nog steeds, de heren van A-ha.

Het zegt al genoeg dat iedereen weer een andere favoriete song noemt. Het is zeker geen slecht album maar echte uitschieters zitten er voor mij ook niet in. Redelijk vlak allemaal maar van behoorlijk niveau. Lekker album om naar te luisteren... Als ik er toch één nummer moet uithalen kom ik op de titelsong 'Cast in Steel' uit......

Na een luisterbeurt durf ik al een voorlopig cijfer te geven. Deze plaat ligt heerlijk in het gehoor en vaak een voor mij pakkende melodielijn Morgen krijgt hij weer een luisterbeurt.

Dan toch nog een coda nadat A-HA in 2010 ermee stopte, waarbij ze op een waardige manier afscheid namen door te "Ending on a high note." Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, of ze hadden geld nodig (zoals sommige cynici zullen beweren). In ieder geval, in 2015 is A-HA terug van weggeweest. In Brazilië traden ze op tijdens Rock In Rio, nu is er dit nieuwe album met maar liefst 18 tracks op de Deluxe Edition en ze gaan zelfs weer touren (volgend jaar in de HMH; ticket "in the pocket" en zeer benieuwd hoe ze live zullen klinken).
Ik moet zeggen (na een aantal luisterbeurten) dat het toch wel weer lekker in het gehoor ligt. Echter, dat gezegd hebbende, er zijn niet echt veel uitschieters. Niet in negatieve, maar ook niet in positieve zin. Een paar nummers die ik echt wat minder vond waren "Goodbye Thompson" en "Shadow Endeavers." Daarentegen vond ik "Living At The End Of The World" echt een topnummer, gevolgd door "Cast In Steel" en kon ik "Objects In The Mirror" ook wel waarderen. De andere nummers op het album zijn zoals gezegd aardig, maar blijven niet echt hangen. Af en toe had er ook wel wat meer pit in mogen zitten. Overall, bevalt me net genoeg om het album naar een 3.5 waardering te stuwen.

Ik deel deze mening. Het klinkt vertrouwt, niks nieuws onder de zon, maar toch kwaliteit genoeg om het goed te vinden.

de sound van Living at the End of the World en Mythomania doet terug denken aan a-ha - Stay on These Roads (1988)

ik heb er toch een halfje bij gedaan, algemeeen een goed vertrouwd album, maar er zitten een paar tracks tussen die in stilte onder je vel kruipen, het prachtige 'she's humming a tune' als voorbeeld, en ook de titeltrack 'cast in steel'.

Ik luister bijna naar elk album van aha dus deze kon ik niet liggen.

De eerste paar keer dacht ik toen ik het draaide, rustig ok album. Niets bijzonders.
Maar naar een paar keer draaien, werd hij steeds beter.
Helaas geen enorme toppers, dat is wel jammer. Het zit er op momenten tegen aan. Volgens mij ligt dit helaas ook wat aan zijn stem die nergens zo krachtig klinkt als vroeger. Wel een mooie stem.

Toch lekkere cd om helemaal te beluisteren.

Mijn favorieten zijn She is humming a tune en Shadow endaviours. Bij dit laatste nummer vooral de laatste minuut.
Door Ajar is gewoon slecht.

Eigenlijk had ik een dubbel gevoel toen in 2015 het nieuws kwam dat a-ha toch nog muziek ging maken: enerzijds was ik heel blij, anderzijds bang dat ze niet meer het hoge niveau van Foot of the Mountain zouden halen.
Bij een eerste beluistering was ik inderdaad teleurgesteld, want Cast in Steel biedt zeker niet dezelfde energie en snelheid van Foot of the Mountain.
Al na een tweede beluistering groeide echter mijn tevredenheid over de songs, en ondertussen is deze plaat eigenlijk één van mijn favoriete a-ha platen geworden.
Met Cast in Steel begint het album al heel sterk, met een typische elegantie en melancholie zoals alleen a-ha dit kan. Maar ook Under the Makeup en The Wake vind ik heel goed, Forrest Fire wat minder.
Verderop zitten dan nog drie pareltjes verscholen: Objects in the Mirror, Living at the End of the World en She's humming a tune.
Schitterend !

Veel geprezen hier dit album, maar ik deel die mening niet. Cast in steel is een prima aha track ,lekker, en het aardige Forrest fire heeft wat take on me hints. Daarmee is de koek echter op. De overige tracks variëren van slap tot aardig , en zijn helaas voor het grootste deel nietszeggende songs, goed geproduceerd dat wel, en Morten zingt prima. Maar ik mis de echte bite, die unieke sound van Aha, waarin emotie en bombast op dramatische en intense wijze hand in hand gaan, zoals niemand dat kan. Zonde. Want de teveel voortkabbelende soort muziek die hierop te beluisteren valt, is al eerder gemaakt door anderen, en ook beter. 2 sterren