John Coltrane - Transition (1970)

John Coltrane-fan Blabla ?

Beetje (veel), ben gewoon m'n eigen cd's aan het invoeren, ben nu bij Coltrane.

Ik denk dat deze de lelijkste Coltrane-hoes heeft.
Maar verder een heule puike plaat

Verdomd goed dit. Wat in de lijn van Sun Ship.
Als men spreekt over een plaat als "overstap" naar een andere periode klinkt dat steeds (onbedoeld?) wat negatief. Onterecht. En trouwens, was Coltrane niet ALTIJD in een overstap naar iets nieuws, naar iets anders? *badum-tss*

Staat zelfs niet in de Penguin Guide to Jazz, wat aantoont dat zulke naslagwerken toch met een flinke korrel zout mogen genomen worden. Wat mij betreft had hier in ieder geval een mooi kroontje voor gestaan. Geweldige sessies zijn te horen op Transitions die rond prachtige melodieën - als basisthema worden gebracht. Dit is bovendien genietbaar als achtergrondmuziek waar Sun Ship al snel opdringerig overkomt. In "Suite' is Jimmy Garrison even alleen aan het woord met een pakkende bassolo, waarna Coltrane met de deur in huis valt.

Inderdaad een geniale plaat dit. Het kwartet in topvorm. Vooral de Suite van 21 minuten blaast je zowat van je stoel. Man wat is het toch jammer dat Trane als zo vroeg overleed.

Dit album markeert inderdaad weer een overgang in zijn muziek maar Coltrane heeft heel wat Transitions gehad, waardoor je zijn muziek echt in fases kunt indelen. Hij bleef zich maar ontwikkelen. Eerst de Bop- periode, daarna zijn werk op Atlantic, daarna de sheets of sound periode met Dolphy, daarna een stap terug in de traditie in 1963, daarna het klassieke kwartet met A Love Supreme, daarna de transitie naar Sun Ship, daarna Meditations en Ascenscion en tot slot zijn meest vrije muziek in 1966 en 1967 met zijn nieuwe Quintet. En daar nog vele kleine stapjes tussendoor. Ik ben bog altijd benieuwd hoe hij zich door had ontwikkelt.

Klinkt een beetje negatief maar ik zal het zo niet bedoeld hebben destijds. Het boek is mijn belangrijkste naslagwerk voor jazzalbums. Hoewel ik het niet altijd eens ben, is de kritiek vaak spot-on. Door het lezen van zulke kleine - zeer kritische - recensies maak je kennis met een benadering die soms heel dicht aanleunt met je eigen ervaring maar soms ook totaal andere klemtonen legt. Ontzettend verhelderend!

Het jammere dat deze plaat niet in the Pinguin Guide To Jazz wordt behandeld is dat ze daardoor misschien ook wat onderbelicht is gebleven (althans mijn indruk). Voor mij is het echter een van de beste werken uit Coltrane's oeuvre. De sheets of sound vliegen je om de oren. Hij zo op dreef hier, niet normaal. Dit gaat zooo diep... en letterlijk ook zo verticaal! Moet fantastisch zijn om zo'n nummer als Transition geanalyseerd te zien op papier om die 'transities' te zien waarmee hij de toonladders doorvlamt, overspringt naar een andere ladder en daar in dat harmonisch spectrum begint te graven. Deze muziek heeft alles: complexiteit, (schijnbare) eenvoud, variatie in ritmiek, densiteit, dampende energie, rustigere stukken, afwisseling in harmonie, hoge/lage/midden-registers... je verveelt je geen seconde. Het blaast je inderdaad van je stoel.

Mmmmm tsja de Penguin: in het begin was ik enthousiast en ik ging er mee aan de slag maar al snel merkte ik dat mijn smaak nog afwijkt van de heren schrijvers. Eigenlijk ben ok het zelden me ze eens. Ik merk dat hun focus behoorlijk op de Europese avant-garde scene ligt en daar vind ik in het algemeen nou net geen reet aan. Veel Amerikaanse postboppers en freejazzers komen er beduidend minder goed van af terwijl daar juist wel mijn interesse ligt. En zelfs per artiest ben ik het maar zelden me ze eens. Nee de Penguin is letterlijk een gesloten boek voor mij.

In de tuin overrompelt Transition mijn zondagmiddagmoment met m’n Groene Amsterdammer (zal ik de meest noordelijke abonnee van het vaste land van Nederland zijn?).
Hier moet ik heartofsoul gelijk geven: dat is niet te combineren. Ach, dat lezen kan later deze week ook wel. Eerst ogen dicht en uithijgen.

Opgenomen in 1965 dus als kwartet (Coltrane/Tyner/Garisson/Jones). Wat mij betreft (één van) de beste samenstellingen/bands ooit. Ik zeg 'één van', want ik heb er nog een paar in gedachten.

Bizar hoe dit gewoon leftovers zijn.