Hopsin - Pound Syndrome (2015)
mijn stem
16 stemmen
Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Funk Volume
-
The Pound [Intro] (1:45)
-
Forever Ill (4:22)
-
No Hope (4:58)
-
Ramona (4:28)
met Jarren Benton
-
Mr. Jones (3:27)
-
Fort Collins (4:33)
met Dizzy Wright
-
No Words [Skit] (1:38)
-
Crown Me (4:32)
-
Ill Mind of Hopsin 7 (5:40)
-
FV Til I Die (4:53)
met SwizZz
-
My Love (5:18)
-
No Fucks Given (4:05)
-
Fly (5:00)
-
I Just Can't (4:25)
0
lckay
geplaatst: 6 september 2015, 20:00 uur
FelipeGutiérrez schreef:
Meer van dezelfde amateuristische producties, een preachy hopsin, cringeworthy lines en zwakke refreintjes.
Hoewel Hopsin op dit album zelfverzekerder klinkt dan zijn eerdere projecten en hij raptechnisch weer laat zien geen slechte rapper te zijn, bewijst hij toch weer dat dat geen garantie is om sterke nummers te maken.
(quote)
Meer van dezelfde amateuristische producties, een preachy hopsin, cringeworthy lines en zwakke refreintjes.
Hoewel Hopsin op dit album zelfverzekerder klinkt dan zijn eerdere projecten en hij raptechnisch weer laat zien geen slechte rapper te zijn, bewijst hij toch weer dat dat geen garantie is om sterke nummers te maken.
De producties op RAW zijn tantoe lauw imo, mixing is wel kapot slecht.
En ook de hooks is vrij weinig mis mee op de meeste van zijn pokkoes op RAW.
Op Knock Madness had ie echt wel een paar features nodig voor hooks.
Maar ik vind de hooks, producties en bars wel echt kapot zwak op dit album.
Ik weet niet of je RAW hebt gecheckt maar ik denk van niet =)
0
FelipeGutiérrez
geplaatst: 7 september 2015, 01:07 uur
lckay schreef:
De producties op RAW zijn tantoe lauw imo, mixing is wel kapot slecht.
En ook de hooks is vrij weinig mis mee op de meeste van zijn pokkoes op RAW.
Op Knock Madness had ie echt wel een paar features nodig voor hooks.
Maar ik vind de hooks, producties en bars wel echt kapot zwak op dit album.
Ik weet niet of je RAW hebt gecheckt maar ik denk van niet =)
(quote)
De producties op RAW zijn tantoe lauw imo, mixing is wel kapot slecht.
En ook de hooks is vrij weinig mis mee op de meeste van zijn pokkoes op RAW.
Op Knock Madness had ie echt wel een paar features nodig voor hooks.
Maar ik vind de hooks, producties en bars wel echt kapot zwak op dit album.
Ik weet niet of je RAW hebt gecheckt maar ik denk van niet =)
Ik heb alle Hopsin projecten (ook de collab mixtape met SwizZz) gecheckt.
Raw al lang niet meer opgezet, maar dat komt omdat ik er niet warm of koud van word. Nee, Hop is gewoon niet mijn ding.
0
geplaatst: 28 januari 2022, 13:02 uur
Zijn minste tot nu toe.
Hier valt niet veel te ontdekken. Voor de fans is dit nog wel leuk om te beluisteren maar met zijn vierde studioalbum gaat Hopsin zeker geen nieuwe luisteraars kunnen veroveren vrees ik.
Hij rapt nog steeds sterk en de beats zijn nog oké maar er is totaal geen evolutie meer te horen in vergelijking met Raw en Knock Madness. Dit is letterlijk meer van hetzelfde en op Pound Syndrome heeft de gastheer eigenlijk zo goed als niets meer te zeggen.
Zijn Calimerocomplex is ook op dit project goed te horen.
Ramona is een grappige track met zijn voormalig artiest Jarren Benton, tijdens het maken hiervan hebben beide heren veel fun gehad zo te horen. Fort Collins is een sterk nummer waar hij zich verontschuldigd tegenover de fans die hij toen heeft laten wachten voor niets omdat hij depressief in zijn huis zat in plaats van op podium ging optreden. Ex-FV rapper Dizzy Wright levert ook een goede strofe af.
De Ill Mind of Hopsin-serie is kwaliteitsvol, nummer 7 is niet het beste nummer hierin maar wel relatief goed. FV Till I Die is wederom een heerlijke collaboratie met z'n maat SwizZz. I Just Can't is een knaller van jewelste.
Fly is een draak van een nummer. My Love is matig, maar wel lovenswaardig dat hij iets anders probeerde. De rest is niet slecht maar het blijft ook niet bij, voornamelijk omdat Hopsin hier niets nieuws laat horen. De onderwerpen, raps en beats klinken hetzelfde als op zijn voorgaande albums. Pound Syndrome is Hopsin zijn meest kleurloze album wat mij betreft. Zelfs de toppers op deze LP behoren niet tot zijn beste werk.
Ik snap dat de skit No Words een grap is... maar ik vind dat nog wel leuk klinken! Hij had het op het einde van die skit nog zo voorspeld...
Verlaging naar 3*
Hier valt niet veel te ontdekken. Voor de fans is dit nog wel leuk om te beluisteren maar met zijn vierde studioalbum gaat Hopsin zeker geen nieuwe luisteraars kunnen veroveren vrees ik.
Hij rapt nog steeds sterk en de beats zijn nog oké maar er is totaal geen evolutie meer te horen in vergelijking met Raw en Knock Madness. Dit is letterlijk meer van hetzelfde en op Pound Syndrome heeft de gastheer eigenlijk zo goed als niets meer te zeggen.
Zijn Calimerocomplex is ook op dit project goed te horen.
Ramona is een grappige track met zijn voormalig artiest Jarren Benton, tijdens het maken hiervan hebben beide heren veel fun gehad zo te horen. Fort Collins is een sterk nummer waar hij zich verontschuldigd tegenover de fans die hij toen heeft laten wachten voor niets omdat hij depressief in zijn huis zat in plaats van op podium ging optreden. Ex-FV rapper Dizzy Wright levert ook een goede strofe af.
De Ill Mind of Hopsin-serie is kwaliteitsvol, nummer 7 is niet het beste nummer hierin maar wel relatief goed. FV Till I Die is wederom een heerlijke collaboratie met z'n maat SwizZz. I Just Can't is een knaller van jewelste.
Fly is een draak van een nummer. My Love is matig, maar wel lovenswaardig dat hij iets anders probeerde. De rest is niet slecht maar het blijft ook niet bij, voornamelijk omdat Hopsin hier niets nieuws laat horen. De onderwerpen, raps en beats klinken hetzelfde als op zijn voorgaande albums. Pound Syndrome is Hopsin zijn meest kleurloze album wat mij betreft. Zelfs de toppers op deze LP behoren niet tot zijn beste werk.
Ik snap dat de skit No Words een grap is... maar ik vind dat nog wel leuk klinken! Hij had het op het einde van die skit nog zo voorspeld...
Verlaging naar 3*
0
geplaatst: 9 februari, 16:07 uur
Inderdaad, de minste plaat van Hopsin. Het is op de beste momenten meer van hetzelfde, en op de zwakkere momenten is het, tja, van alles door elkaar, en niks overtuigend. Veel boosheid, veel miskenning, en ook de paar nummers met gezongen refreinen of iets van crossovers in de muziek werken allerminst. Het is een plaat zonder echte ziel of zaligheid - van iemand die wel nog altijd heel goed kan rappen. Jammer dat hij nooit een plaat heeft gemaakt die die status echt onderstreept. Dit Ill Mind of Hopsin-deel vind ik overigens wel zeer sterk, misschien wel het beste uit die reeks en daarmee automatisch ook een van de beste Hopsin-tracks.
* denotes required fields.
* denotes required fields.