Iron Maiden - The Book of Souls (2015)

In Empire of the Clouds gaat Bruce toch iets hoger dan hij nog aankan vind ik. Maar voorts weer een parel van een album.

De productie ben ik ook enigszins teleurgesteld als ik het vergelijk met Brave New World e.v.

Ik hoop van harte dat ze dit annus horribilis hebben aangegrepen om een hoop nieuwe muziek te pennen! Er was een tijdje een gerucht over een nieuw album in 2020, maar dat is schijnbaar volledig weggedeemsterd.

MaMaMaMy Corona!!

Het nieuwe album is bijna klaar. Alleen willen ze de huidige tour voortzetten alvorens het album te releasen, denk zelf pas in oktober 2021.

Fijne afsluiter. Als fan die is ingestapt vanaf Brave New World, is het duidelijk voor me dat ik de nieuwe uitgesponnen Iron Maiden-sound prima waardeer. Toen bekend werd dat Bruce Dickinson kanker had, was ik angstig voor hem (ik herinner me de tragedie van Ronnie James Dio nog), maar vanaf het moment dat If Eternity Should Fail - een van de beste Maiden-openers ooit - inzet, is het duidelijk voor me dat de beste man het nog steeds kan. Enkele beknepen zanglijnen daar gelaten (Death Or Glory vooral), klinkt de beste man op deze leeftijd nog steeds fantastisch. Die openingsgil op Speed Of Light is fantastisch, dat vertellende karakter op The Great Unknown werkt heel erg goed, die mysterieuze openingszinnen en het machtige refrein van If Eternity Should Fail zijn fantastisch en de passie in zijn project Empire Of The Clouds is zo goed hoorbaar.

Muzikaal is het weer smullen. The Red And The Black, hoe lang het ook duurt, heeft een fantastisch instrumentaal middenstuk. De solo's zijn wederom uitstekend. Met Tears Of A Clown heeft de band nog een onverwacht, maar erg mooi en oprecht eerbetoon aan Robin Williams. Ik heb verder niets op de productie aan te merken. Slechts The Man Of Sorrows doet me echt helemaal niets. The Book Of Souls, hoe lang het album ook duurt, is wederom een schat in de roos van een band die het echt nog steeds kan/kon. Zelfs nog een tandje beter dan The Final Frontier, die ik lang als superieur aan dit album heb gezien.

Ik kan niet anders dan zeggen dat Iron Maiden imijn favoriete metalband ooit is. Verhalend, technisch, melodieus, proggy en bijna altijd opzwepend. De eerste metalband waar ik ooit bewust een cd van aanschafte Zo tegen het einde heb ik ook de trinity van albums (Powerslave, SIT, SSOASS) toch nog even in een volgorde gezet die, op het moment, het meest logisch lijkt. En ja, deze drie kunnen echt ieder moment weer veranderen, want ze zijn een trinity die niet zonder elkaar kunnen. Maar dat Iron Maiden in iedere periode van het bestaan op mijn goedkeuring kan rekenen, staat alsnog vast. Als dit het laatste album is, ben ik een gelukkige fan.

Eindstand
1. Seventh Son Of A Seventh Son 5*
2. Powerslave 5*
3. Somewhere In Time 5*
4. Killers 5*
5. Brave New World 5*
6. The Number Of The Beast 5*
7. The Book Of Souls 4,5*
8. The Final Frontier 4,5*
9. Iron Maiden 4,5*
10. Dance Of Death 4,5*
11. No Prayer For The Dying 4*
12. A Matter Of Life And Death 4*
13. Piece Of Mind 4*
14. Fear Of The Dark 4*
15. The X Factor 3,5*
16. Virtual XI 3*
Gemiddelde: 4,41*

Grappig dat je juist 'powerslave','Somewhere...','en Seventh...' als eenheid kan zien. Ik snap het wel maar had er zelf nooit opgekomen omdat dat juist platen zijn die alle drie behoorlijk van elkaar verschillen. Ze laten heel erg mooi de progressie van Maiden in die periode zien, vandaar dat ik goed snap wat je bedoeld. Ik zou zelf eerder 'NotB','PoM' en 'Powerslave' als eenheid zien omdat die het klassieke maiden geluid haast tot in perfectie ten gehore brengen. Mooie top lijst trouwens, daar kan ik voor het grootste gedeelte wel in mee gaan. Die van mij zou er op een paar puntjes anders uitzien. Ik heb 'Somewhere in Time' en 'Book of Souls' onbetwist op 1 en 2 staan. Piece of Mind staat voor mij ook hoger in de lijst en The Final Frontier vind ik na Virtual XI de minste plaat.
Er schijnt overigens nog een plaat aan te komen, waar ik wel erg benieuwd naar ben. Kunnen ze niet beter stoppen na deze parel? Wat ik bedoel is; hoe ga je dit nog evenaren, misschien een wat meer ingetogener album zodat Bruce wat minder op de top van zijn kunnen (of daar overheen) moet presteren? En misschien een tour met Paul di'Anno, Blaze en Bruce die hun 'eigen' nummers zingen?
Als dit toch het laatste album is kan ik ook heel prettig terug kijken op zo'n 30 jaar Iron Maiden fan zijn!

NOTB, POM en Powerslave zijn ook een drietal albums dat qua stijl het meeste overeenkomt, maar Powerslave, SIT en SSOASS laten alle aspecten van Maiden zien (heavy metal, radiovriendelijk, progressief) waardoor ik deze drie samen een stuk interessanter vind.

Number Of The Beast heeft nog echt van die NWOBHM trekjes. Die zijn op de twee opvolgers wel verdwenen.

Zelf ben ik ook gek op met name Somewhere In Time. De atmosfeer van die plaat is ongeëvenaard.

Seventh Son Of A Seventh Son vind ik geen overtreffende trap maar wel een voortreffelijke plaat. VAn SSOASS krijg ik jeuk en daar heb ik dan ook veel minder mee.

De latere albums zijn me ook heel dierbaar. The Final Frontier vind ikzelf het meest volwassen album uit het rijtje. Dat is ook een plaat waar ik een diepe connectie mee heb ontwikkeld. The Book Of Souls is ietsje obligater maar mag er ook zeer zeker zijn. Vooral Red And The Black en Empire Of The Clouds zijn subliem. Instant klassiekers.

Iets met Blaze op de planken zou ik nog wel zien zitten. Maar ik denk dat we iets met Di'Anno ons en hemzelf niet moeten aandoen.

Al kan je dat ook zeggen van The Number of the Beast en Piece of Mind. Bijkomende gelijkenissen tussen de drie volgende albums zijn volgens mij de strakke eenheid die de band intussen vormt, de stem van Dickinson die aan z'n maximale bereik zit en de productiekwaliteit.

@Edwynn, blijkbaar verschillen onze associaties bij NWoBHM. Nummers als Sun and Steel en Can I Play with Madness? zijn op en top NWoBHM zou ik zeggen.

Natuurlijk hebben die nummers ook raakvlakken met de oude Maiden. Ik hoor dat hier ook in Where The River Runs Deep Nog.

Maar ik bedoelde meer dat ik Number Of The Beast qua geluid en uitstraling meer bij de twee voorgangers vind horen.

Het gaat niet echt lekker om vlot wat te schrijven bij de laatste albums van Iron Maiden. En dat terwijl de band al jaren een van mijn favorieten is. Het klassieke werk blijft voor mij wel echt bovenaan staan en lang heb ik moeite gehad met de recentere platen, omdat deze lang en niet zo vlammend en pakkend zijn. Inmiddels kan ik het prima waarderen, al is het lastig om een album als Book of Souls tot je te nemen. Verdomme, 92 minuten. Dit is dan ook echt een flinke kluif waarbij ik dan echt vind dat Maiden dit in tweeën had moeten knippen.

Muzikaal is het wel echt in orde verder. De songs hadden in mijn optiek wel wat interessanter mogen zijn, maar het geheel is goed te beluisteren. De productie is echt heel helder en tegelijkertijd vrij warm. Bruce is geweldig bij stem (zeker met zijn genezing van kanker in gedachten), het gitaarwerk is om te smullen. Zodoende een uitstekend album dat best nog wel kan groeien. Volgens mij zit Maiden weer in de studio. Ze mogen deze ontwikkeling gerust voortzetten. Alleen een album van 40-50 minuten graag.

Eindstand:
1. Powerslave
2. Killers
3. Seventh Son Of A Seventh Son
4. The Number Of The Beast
5. Somewhere In Time
6. Iron Maiden
7. Fear Of The Dark
8. Dance Of Death
9. Piece Of Mind
10. A Matter Of Life And Death
11. Brave New World
12. The Book Of Souls
13. The Final Frontier
14. No Prayer For The Dying
15. The X Factor
16. Virtual XI

Tijdens de opnames was hij nog niet genezen van kanker. Zijn keelkanker werd pas na de opnames geconstateerd, vandaar dat de tour ook later startte.

Die tour gaat volgens mij niet door, gezien de huidige ontwikkelingen......kom maar op met die nieuwe plaat.

Persoonlijk vind ik sinds de comeback in 2000 van Bruce dit het beste Iron Maiden album. Hier zitten allemaal catchy riffs en nummers in die in je hoofd blijven hangen, zowiezo de eerste 2 nummers. Het laatste nummer vind ik eigenlijk iets teveel van het goede, en heb ik de plaat wel gehoord, maar ergens vind ik deze plaat wel richting hun hoogtij dagen van 1982/88 gaan, alleen iets meer gematigd, wat terughoudender en wat minder felheid en energie erin leggend, wat gezien het verschil in jaren natuurlijk ook niet zo verwonderlijk is. Daarom zie ik deze wel echt als een hoogtepunt in de Iron Maiden catalogus sinds Bruce weer terug is, en dus Iron Maiden/Bruce 2.0 En verder vind ik van de Iron Maiden catalogus vanaf 2000 Brave New World en Senjutsu beiden ook nog erg lekker wegluisteren.

Moet trouwens zeggen dat de langdraderigheid van het laatste nummer mij weerhoud van de hoogste score bij deze, verder vind ik het een steengoede plaat

Van de Maiden/Bruce 2.0 albums heb ik hier mijn lijstje met scores.

1. Book of Souls 4.5*
2. Brave New World 4.0*
3. Senjutsu 4.0*
4. A Matter Of Life And Death 3.5*
5. The Final Frontier 3.0*

Dance Of Death ken ik dan helaas nog niet, misschien later deze beoordeling weer herzien.