Paul Simon - Greatest Hits, Etc. (1977)

Behalve de eerste twee nummers is ook "American Tune" van dit album een unicum, namelijk een live versie met strijkkwartet. Beter dan het originele stuk van "There goes Rhymin' Simon".

Ondertussen zijn er completere verzamelaars uit natuurlijk, maar toen deze destijds op elpee verscheen was er niets op aan te merken;
Trouwens, wie tevreden is met dit gedeelte van Simon's oeuvre heeft hier nog steeds een prima album aan.

****1/2

Als verzamelaar nu niet meer up to date, maar de songs die erop staan zijn van grote klasse. Heb m nog op vinyl.

Deze heb ik hoofdzakelijk gekocht voor de 2 'nieuwe' tracks 'Slip Slidin' Away' en 'Stranded in a Limousine'. Later is hij ge update en zijn er latere songs toegevoegd.
De compilatie is goed samengesteld en zijn beste werk van de jaren 70 is hier aanwezig.

Prima muziek, niks mis mee. Ik hou er wel van lekkere muziek. 4 ++++ Vooral Duncan Geweldig

Deze plaat is mijn grote kennismaking met Paul Simon. Mijn vader heeft deze op lp vanaf het begin. Ik kom zelf uit 77, dus ik ben hiermee opgegroeid. Mijn vader draaide hem vaak (nog steeds overigens) en toen ik zelf zijn platenspeler mocht aanraken, zette ik deze erg vaak op.

Erg goede verzamelaar.

De perfecte verzamelaar, wat mij betreft. Eén van mijn eerste CD's. Daar telde je met liefde 50 gulden voor neer. Zoveel liefde kan ik nu niet meer opbrengen, maar het blijft goed, tijdloos.

Vijftig gulden??? Da's best een boel. Maar dan heb je ook wat.

In 1985 was 50 gulden (23 euro) nog heel normaal. De prijs was omgekeerd evenredig met het werk dat de platenmaatschappij er aan gehad had. In dit geval: geen. De elpee-tape was gewoon, zonder bewerking, op CD gezet, compleet met bandruis. Zo deed CBS dat. Nieuwe compilaties tot 78 minuten waren er nog niet en ook de originele albums waren nog niet uitgebracht. Maar je was er blij mee. Het boekje is inmiddels aardig vergeeld. Het plaatje, zoals beloofd, slijt niet. De nummers spreken me meer aan dan het bejubelde Graceland. Gek, die kocht ik dan weer op vinyl.

Nog even gezocht naar deze oer-CD-versie. Op een verkoopsite staat er nog een te koop, vrijwel nieuw, in dezelfde Japanse persing, voor Nederland gemaakt op het CBS-label. Jaartal vermoedelijk 1984/85 . Prijs: 23 euro! Grappig toch.

In de tweede helft van de jaren '70 zat het Paul Simon niet mee. Na drie succesvolle albums kon hij in '77 niet meer de inspiratie opbrengen voor een volledig nieuw album. En daarom bracht CBS dan maar dit verzamelalbum uit.

Het aardige is dan toch wel dat het twee nieuwe nummers bevat: Slip Slidin' Away en Stranded in a Limousine die je op andere albums niet aantreft en waarmee het tweede deel van de titel "Etc." duidelijk wordt. De live-versie van Duncan is trouwens nog een goede reden om dit album in ere te houden. Want die is onovertroffen.

Behalve het melige Have a Good Time, is het van voor naar achter een erg fijn album. Nee, nog geen afro-ritmes hier. Ik mis ze niet.

Het heeft voor mij "even" geduurd voordat ik Paul Simon kon waarderen, eind jaren 70 helemaal in de New Wave / Punk, vind het nog steeds erg goed dus Paul was ver weg. Vind deze compilatie prachtig, je ziet wat voor een geweldige songschrijver en muzikant hij is. Hij is veel meer art dan Art.
Gelukkig is deze uitgebracht voor Graceland, vind de 70s periode veel beter.
Klasbak die Paul.

American Tune is ook live op dit album, prachtig nummer.

Dat van die Japanse persing heb ik bij mijn eigen exemplaar nog even gecheckt, want zoiets kon ik me niet herinneren. Maar inderdaad: manufactured by Sony/CBS, made in Japan, staat er ook op mijn schijfje. Waarbij op de achterkant te lezen is dat het papierwerk in Holland is gedrukt.
Een wonderlijke combinatie, maar in die begindagen van het medium niet ongewoon. CD's waren toen nog zo bijzonder dat de meeste fabrieken die ze produceerden in Japan stonden. En van daaruit werden die schijfjes dan soms geëxporteerd naar de Europese en Amerikaanse markt, waar ze vervolgens Europees of Amerikaans artwork er omheen kregen. Waardoor je het idee krijgt dat schijfje en boekje niet helemaal 'matchen', maar ze horen dus echt wel bij elkaar. Heel bijzonder!

Mijn CD heeft overigens wel zo'n Nice Price-sticker op het doosje, wat in die dagen nog altijd betekende dat je er fl. 29,95 voor neertelde. Ik kocht mijn eerste CD's in 1987, dus vermoedelijk zat deze ook bij die eerste lichting. Wel blij mee, want van een herpersing van het album is het sindsdien niet meer gekomen. En dat maakt het voor verzamelaars toch wel een gewilde CD. Ook omdat de geluidskwaliteit werkelijk uitmuntend is.

Ik kende Paul Simon rond deze tijd voornamelijk van zijn singles en de LP's One trick pony en Graceland, die ik toen allebei al had. Deze verzamelaar werd natuurlijk op CD heruitgebracht in de slipstream van het succes van laatstgenoemde titel. Omdat ik weinig albumwerk uit de jaren zeventig bezat en kende, leek me dit een goede instapper.
Ik weet nog dat ik een beetje teleurgesteld was toen bleek dat American tune (in de originele versie ooit nog een single) een live-uitvoering was die nogal afweek van het origineel. Maar tegenwoordig, nu ik vrijwel alle albums van Paul Simon op LP en/of CD heb, vind ik die twee live-uitvoeringen juist van toegevoegde waarde. Ze maken dit album uniek, net als de twee destijds nieuwe studio-nummers. Die zijn allebei uitstekend, en Slip slidin' away heb ik zelfs als een van de drie favorieten aangevinkt.

Dit is een van mijn favoriete platen van Paul Simon. Ik hou normaal gesproken niet zo van verzamelaars, maar deze is echt fijn. De nummers komen uit een korte periode waardoor het één geheel blijft. En er stonden destijds drie nieuwe nummers op. De eerste twee nummers waren echt nieuw. American Tune is een live versie die nog niet was uitgebracht, anders dan de versie op Live Rhymin' (met strijkers dit keer, lijkt dus wat meer op de studio versie). Ik heb de reguliere albums van Paul Simon ook, maar deze voegt voldoende toe.

Ik had deze op elpee, maar omdat die vreselijk kraakt heb ik hem tweedehands, voor weinig, op CD kunnen vinden. Lang leve Discogs. Een CD met nog het officiële Compact Disc Digital Audio logo op de voorkant. Valt me mee dat ik de AAD markering niet kan vinden. Deze is uit later nooit meer uitgebracht toen er completere verzamelaars kwamen.

Ik heb aardig wat albums van Paul Simon, maar deze is mij nog niet eerder opgevallen.

Naar aanleiding van de positieve berichten hierboven afgelopen zaterdag maar eens gekeken of er nog ergens een exemplaar op cd te verkrijgen was.

Vandaag door de postbode in de brievenbus gedeponeerd en staat nu te spelen….
Omdat het in dit topic dikwijls over de prijs gaat…. Ik betaalde 12,50 euro inclusief verzendkosten.
Spekkoper dus…..

Mooie aanvulling op de verzameling!