Grateful Dead - Dead Set (1980)

Heerlijke versie van Friend of the Devil!

Heeft wat te lijden onder de productie, zit wat te veel galm/echo op de zang, wat met name op valt bij Passenger, maar ook de drums op Rythm Devils klinken niet fantastisch. Verder leuke uitvoeringen van Feel Like a Stranger, Franklin's Tower en Fire on the Mountain, al mis ik Scarlet Begonias wel een beetje. Degelijk maar niet essentieel.

Inmiddels de remaster uit 2004 beluisterd, mét bonus tracks op CD 2. Ik denk dat ik die nog beter vind dan het oorspronkelijke album, al mis ik echt wat nummers van Go to Heaven. Die shakedown Street op CD 2 is echt goed

Vandaag de lp weer eens gedraaid. En toch wel een verdomd lekkere plaat. Heerlijke uitvoeringen van friend of the devil, New minglwood blues en greatest story ever told. Gewoon een prima live concert van grateful dead.
Verhoogd naar 4.5 ptn!

Ik heb het altijd wel interessant gevonden hoe de Grateful Dead op de een of andere manier toch altijd wel nadachten over hun releases. Het is een liveband die enorm veel materiaal ter beschikking heeft en met het trio Dead Set/Reckoning/Dead Ahead zette de band de vroege jaren 80 vrolijk in. De focus zijn nummers die gespeeld werden tussen september en oktober van 1980 in het Warfield Theatre (San Francisco) en Radio City Music Hall (New York). Dead Set is de elektrische kant, Reckoning de akoestische kant en Dead Ahead? Dat is de video! Ik ben zelf altijd meer fan geweest van elektrische Dead en hoewel ik nooit zo’n sucker ben geweest voor fragmentarische livealbums, is die versie van Passenger wel gewoon fantastisch. Het klinkt rommelig en ruw, maar dat is juist hetgeen ik tof vind. Verder ook wel gewoon een erg fijne setlist met een aantal persoonlijke favorietjes zoals Deal, Loser en natuurlijk Franklin's Tower. Fire on the Mountain doet het ook altijd goed, maar ik mis wel Scarlet Begonia’s. Het gebeurde af en toe wel eens dat beide songs niet gekoppeld werden (Scarlet kwam reeds uit in 1974 op From the Mars Hotel, Fire pas in 1978 op Shakedown Street) maar het blijft vreemd aanvoelen. Wel heerlijk trouwens hoe die Space overgaat in Fire on the Mountain, it pushes all the right buttons en dan heb ik het nog niet gehad over die wondermooie Brokedown Palace. De Mama, mama, many worlds I've come / Since I first left home raakt op de een of andere manier een gevoelige snaar hier. Is alles zo geweldig dan? Ik blijf Little Red Rooster geen leuk nummer vinden. Verder? Zeer weinig op aan te merken eerlijk gezegd.