Van Morrison - A Period of Transition (1977)

Normaal wordt deze plaat in elke resensie afgekraakt, maar ik vind de laatste écht goede LP die hij in de 70s opnam. Geweldig rielekst sfeertje met een prima Dr John achter de piano en durf te wedden dat na 1 luisterbeurt de meeste mensen òòk niet meer van het vokale intro van Eternal Kansas City afkunnen komen........

Toen ik dit album op cd kocht (en mijn vinylexemplaar weggaf aan een andere muziekliefhebber) en het opnieuw, na jaren, weer beluisterde vielen mij de warme sfeer plus het speelplezier op.
Als ik naar dit album luister brul ik doorgaans lekker mee (een goed teken). De koperblazers vallen mij in positieve zin op, en ook het intro-koortje van The Eternal Kansas City blijft hangen. Het moet mij alleen van het hart, dat de liedjes niet zo opvallend zijn. Van was uiteraard muzikaal zoekende (vandaar de titel van het album), maar het is wel (samengevat) een lekkere funky op r & b en soul geschoeide plaat.

Bij het beluisteren van deze transition is het i.m.o wat overtrokken geweest om het af te kraken. Morrison zingt bezield en geeft er de nodige schwung aan. Waar een Bowie bijv. met Young Americans nog wat zoekende was om de white soul vorm te geven, is het Morrison met de paplepel ingegoten. Misschien idd. wat minder tot de verbeelding sprekende nummers zoals op een Veedon Fleece, maar ik zou dan eerder spreken van anders als minder.

na de klassieker "Veedon Fleece", voor veel fans van de man 1 van zijn beste albums, verscheen een kleine 3 jaar later "A Period of Transition". de tijd dat ik naar de platenzaak rende voor een nieuw album van de man ligt ver achter mij, maar destijds als twintiger deed ik dat wel. dit album vond ik destijds zwaar tegenvallen, want de sound van albums als "Astral Weeks" en "Veedon Fleece" was hier compleet afwezig en ook de composities waren niet van het niveau, dat we van de man gewend zijn.

nummers die er voor mij bovenuit steken zijn het met een funky groove voorziene "You Gotta Make it Through the World", het luchtige, vrolijke "Joyous Sound" een radiovriendelijk nummer dat als single werd uitgebracht en de ballad "Cold Wind in August". de rest van de songs wil niet beklijven.

de oorspronkelijke opnames van "Joyous Sound" en "Flamingos Fly" vonden reeds in 1975 plaats. deze versies verschenen later op "The Philosopher's Stone" (1998), the unreleased tapes, volume 1.

"A Period of Transition" was toen al 1 van mijn minst gedraaide albums van Van Morrison en is dat altijd gebleven. dit album reken ik samen met de opvolger "Wavelength" (1978) tot zijn "mindere" albums uit de seventies. overigens revancheerde hij zich later met het prachtige "Into the Music" (1979).

Album werd geproduceerd door Van Morrison en Mac Tebennack (Dr. John)
All compositions written by Van Morrison

de muzikanten op dit album:

Van Morrison: vocals & acoustic guitar, electric guitar (track 1)
Mac Rebennack: all keyboards, guitar (track 2)
Reggie McBride: bass
Ollie E. Brown: drums & percussion
Marlo Hendersen: guitar
Jerry Jumonville: tenor & alto saxes
Joel Peskin: baritone sax
Mark Underwood: trumpet
Backup voices: Robbie Montgomery, Roger Kenerly-Saint, Gregory Wright, Carlena Williams, Paulette Parker,
Candy Nash, Toni McVey, Gary Garrett, Joe Powell

Inderdaad een stapje terug. Maar nog best te behappen. Ik had deze altijd op lp , maar die was dusdanig beschadigd dat het niet te draaien was. Ook eigenlijk nooit actief op zoek geweest naar de cd versie. Tot deze Koningsdag. Daar stond ie , als nieuw tussen James Last en Conquest Of Paradise. De verkoper vroeg 0,50 cent. Ik heb er twee euro van gemaakt. Dat leek me gezien de verkrijgbaarheid van dit album meer op zijn plek. Al had ik niet het idee dat de verkoper dat door zou hebben. Ik sluit mij aan bij potjandosie dat zijn eerder genoemde songs inderdaad de betere zijn op dit album. De rest hangt er ietwat bij. Het blijft Van , maar Van kan beter en dat weet hij ook. 3 en halve ster voor deze.

Dit markeerde een overgangsperiode voor hem.

Als je de cover bekijkt zie je de struggle uitgebeeld in een reeks afbeeldingen van linksboven naar de foto rechtsonder waar je ziet dat hij eindelijk tot acceptatie is gekomen met alles gaande op dat moment en klaar is om het nieuwe hoofdstuk in zijn leven en carrière aan te gaan.

Tegenvallend Morrison album. Zeker voor een jaren 70 Morrison album. Hier staan voor mij geen hoogtepunten op. De composities beklijven niet.