Public Enemy - It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back (1988)

Hoor het nu voor het eerst. Echt 'top off the bill' duidelijk, veel herkenning treedt op doordat er zoveel nummers op gebaseerd zijn. Recht voor z'n raap gerap vol energie: eigenlijk IS het gewoon Hip-Hop, duidelijk trendsettend en een klassieker. Ik zet 'm eerst maar eens op 4 en een halve ster.

Lijkt me erg vreemd op dit nu voor het eerst te horen, nu hip-hop duidelijk een andere weg is ingeslagen.

Maar respect dat je het kan waarderen

Ik zal binnenkort wel iets over dit album schrijven, want zo weinig reacties kan natuurlijk niet

Vond het al vreemd ja. Meestal verwacht je dan zoeen mooie aftrap van Jordy, vooral als ik lees dat PE bij z'n favorieten hoort. Maar dat kan natuurlijk niet overal.

Ja die oude PE albums zijn ook zo verdomd consistent in kwaliteit, vind het maar moeilijk om overal een verhaaltje bij te houden

Had destijds de albumcover als print achterop mijn spijkerjas

Maar kan me nog goed herinneren dat ik als jong pubertje door het centrum aan het flaneren was met dit album op mijn walkman:) Een Classic!

Ik op een T-shirt

Dit album zit helemaal vol met energie, en op Black Steel In The Hour Of Chaos komt die er zelfs zo geweldig uit dat dat nr tot de beste nummers allertijden behoort.
4½*

Op een geologische tijdschaal kun je dit misschien de benaming 'binnenkort' geven, maar in de hedendaagse mensenwereld geldt 14 maanden toch echt als 'lang'.

, klopt.

Uhm..ja, waar te beginnen. Dit album is sowieso 1 van mijn eerste serieuze kennismakingen met hip-hop geweest en toen was ik nog vrij jong. Maar het sloeg al meteen in als een bom. Vandaar dit album altijd al een warm hart toegedragen .

Maar over het album zelf. Wat P.E. hier doet is nog steeds niet gekopieerd of ook maar een beetje ergens anders te herkennen in de hele hip-hop geschiedenis.
Een volstrekt eigen stijl, die helaas vooral veel mensen opviel vanwege de militante thema's.
Nu is dat ook niet geheel onbelangrijk bij dit album natuurlijk, maar muzikaal is het toch ook behoorlijk indrukwekkend.

Om te beginnen is er natuurlijk Chuck D. die hier rapt of z'n leven er vanaf hangt en ECHT meent wat hij zegt, wat ik niet heel vaak hoor. Zijn zware stem in combinatie met de heftige, confronterende teksten heeft echt impact, meer dan op alle andere P.E. albums ook.

Dan is er de Bomb Squad productie die voor mij ongeevenaard is. Ik viel vooral meteen voor de typische noise-geluiden op dit album, die helaas na dit album vrijwel nergens meer terug te vinden zijn in de hip-hop, met uitzondering van misschien How I could Just kill a Man van Cypress Hill en Poison van The Prodigy (en ongetwijfeld een paar anderen). Die noise -geluiden in combinatie met hip-hop beats zijn gewoon extreem heftig .
Ik kan goed begrijpen dat het veel mensen irriteert (het zijn natuurlijk nogal a-tonale geluiden (geen idee hoe je dat noemt), maar ik vond het altijd lekker vet en agressief .

Ook tracks zonder de noise als Black Steel in the Hour of Chaos zijn heerlijk geproduceerd, vette Terminator-X cuts (beetje onderschatte DJ toch wel) en the black man als slave in de penitentiary bustin' out. Tja .

Om af te sluiten was er natuurlijk ook de hele P.E. mythe van die periode die het allemaal ng wat legendarischer maakt, met het dwepen met Farrakhan, de uzi's op het podium, de eigen lijfwachten SW1, elke respectabele Amerikaan die hen verafschuwde etc.

je had er bij moeten zijn zeg maar .

Laat ik het hier voorlopig maar bij houden.

15 minuten kan ik wel als 'binnenkort' beschouwen. Dank u!

Dit is trouwens mijn favoriete hiphop-album. 'Bring the noise', 'Don't believe the hype', 'Black steel...' en 'Rebel without a pause' zijn hiphop-klassiekers.

Een paar regelrechte klassiekers, maar ook een aantal mindere nummers. Chuck D is een goede MC, maar als ik hem vergelijk met bijvoorbeeld Rakim, dan is zijn flow toch een stuk minder. Met Flavor Flav heb ik een beetje een haat/liefde verhouding. Net zoals in de reality serie waarin hij meedeed is hij in het begin erg relaxed en zorgt hij voor de komische noot. Na een tijdje ga ik me echter ergeren aan zijn kreten en clowneske gedrag. Hoeveel 'Yeah Boyzzzzzz' kan een mens verdragen? Het beste nummer vind ik 'Bring The Noise'.

Overigens merk ik ook hier weer dat dit album ontiegelijk veel gesampled is door andere artiesten. Aan de andere kant ontdekte ik ook een sample van David Bowies 'Fame' in het nummer 'Night Of The Living Baseheads', zo rond 2:45

Al met al een dikke voldoende voor dit album, maar het is geen favoriet.

3,5*

Dat is bijlange na niet de enige, zeker niet in dát nummer

Oh dat geloof ik ook graag hoor, maar dat was de enige waarvan ik dacht: Verrek dat stukje muziek ken ik!

'She Watch Channel Zero' werd vroeger gebruikt als openingstune van het muziekprogramma Onrust bij de VPRO-televisie. Ach, wat vliegt de tijd...

Sterk album dit. Dacht even dat Madonna ook van de partij was Op het nummer, Security Of The First World.

Je doelt op Justify My Love zeker Daar was volgens mij nog wat heisa over destijds, omdat Madonna precies de beat had gesampled die in SOTFW zit. Maar die beat zelf was weer een (lichtelijk bewerkte) sample van James Brown.

Ben niet echt fan van PE. Muziek doet me eerlijk gezegd niet veel. Paar aardige nummers: Don't believe the hype, Black Steel in the Hour of Chaos maar voor mij persoonlijk geen klassiek album. Teksten is overigens niks mee, briljant soms zelfs. Hou het op een 3*

Deze heb ik net gehoord en ik moet zeggen dat hij goed klinkt, ik ga hem vaker luisteren en ik weet zeker dat ik naar een 4 of 4.5 ga

4 dikverdiende sterren.Het enigste minpuntje zijn de beats vind ik.

.

Je moet niet vergeten dat dit een 1988 album is, ik vind de beats ook niet perfect, maar in voor toen was dit een heel hoog niveau.

en wat te denken van Slayer's "Angel of Death"...?

geniaal album, ook nu nog, er zijn weinig HH/rap albums die een even sterke indruk kunnen maken

een van de beste hip hop albums! ik heb de andere van pe nog niet gehoord, maar deze is wel heel erg vet!
de beats, teksten, falv's droge onderbrekingen. elke track is zo goed, het is een 5* album

en ik dacht dat Fear Of A Black Planet beter was.

Ach, de eerste 4 albums doen weinig voor elkaar onder. Persoonlijk heb ik een voorkeur voor 'Fear of a Back Planet'

ik vind zelfs Apocalypse 91...The Enemy Strikes Black beter dan deze.

wel lekker public enemy met hun politike boodschappen

Ook bij de discussie over p.e. als artiest.. kan het nog steeds... dus Jordy kan het van deze plaat nog mooi recht zetten.

Man de intro van dit album verdient op zich al 4 sterren.
Voor de rest zijn de nummers nog van de echte hiphop tijd. Zo moet het!

Dat heb ik nu ook, soms heb ik gewoon geen zin om naar zijn stem te luisteren. Wanneer ik zo een heel album moet luisteren, komt hij me echt wel de strot uit.
Voor de rest is dit een wereld-cd.
En dan die intro