Roger Waters - Amused to Death (1992)

Op sommige momenten iets te gekunsteld. Maar lekker ouderwetse oze plaat van waters

Iemand die weet wat ie achterstevoren zegt aan het begin van Perfect sense part 1? Freaky!

Als het goed is, is het een verwijzing naar Stanley Kubrick.

Hmm, nooit geweten.

Maar hier vind je meer info.

ja klopt, Waters wilde het het stuk van de computer Hall, uit 2001 space odyssey gebruikten
( Stop Dave, my mind is going, I can feel it, there is no question about it)
Maar Kubrick wilde dit niet en had geen toestemming gegeven,
Het achterstevoren gedeelte is vervanger door iets in trend van kritiek waarom ie het niet mocht gebruiken, en ie dit maar idioot vond.

Maar Waters weigerde in de eerste plaats toestemming aan Kubrick om muziek uit Atom heart mother te gebruiken...

Samen met de pros en cons... in huis hebben hoor....!

Een zeer knappe plaat van Roger Waters, en eigenlijk een must om in huis te hebben. Een knap concept ook;...

Een van zijn betere!!

Ik ben denk ik de enige die dit album iets aan de lange kant vind.
Staan goede dingen op maar ook veel geklets door de nummers.
Het beste nummer is voor mij de titeltrack.

Klopt, nummers als Too Much Rope and Watching TV hadden er wel afgekund wat mij betreft. Overigens, ik zelf vind It's A Miracle het hoogtepunt van dit album. Tekst is subliem, muziek ook en de productie hier van is om door een ringetje te halen. Pluim voor Pat Leonard.

Too Much Rope had er inderdaad af gemogen, verreweg het minste nummer van dit album.
It's a Miracle is zoals je zegt een geweldig nummer waar Waters weer eens laat zien waarom die tot de beste songwriters ooit behoort.

and he broke his f*cking fingers, it's a miracle!

Wat dacht je dan van:

if you give people too much rope then they fuck it up...
Laat maar staan hoor, trouwens ook wachting tv !

Briljant album.

Een van de weinig albums welke ik niet moet draaien als ik maar eventjes muziek wil luisteren. Dit is een album waarin ik geen nummers kan skippen en ik kan m ook niet uitzetten! Wat een meesterwerk.

Ik heb toch maar mijn stem verhoogt, na vele luisterbeurten begint het geheel steeds meer te kloppen.
De zwakke nummers waardeer ik nu ook meer
Een meesterwerk kan ik het nog steeds niet noemen maar het komt dicht in de buurt.

hier zit de enige echte genius van the floyd achter , hij schrijft de muziek , de teksten en werkt het concept uit , hier hoor je welk een genie waters is

Na "The Pros And Cons Of Hitchhiking" een nieuw Roger Waters meesterwerk ("Radio KAOS" was dat net niet). "Amused To Death" moet je eigenlijk in 1 keer horen om erachter te komen waarom het zo goed is, maar veel nummers zijn afzonderlijk ook goed. Mijn favoriete nummers zijn 'Amused To Death', 'Perfect Sense', 'What God Wants', 'The Ballad Of Bill Hubbard', 'Late Home Tonight', 'Three Wishes' en met name 'Too Much Rope'. Dat is nou echt een grandioos nummer. Zijn beste ook denk ik. Jeff Beck doet wonderlijke dingen op zijn gitaar! Onmisbaar. 5/5

beter laat dat nooit:

*meddle (echoes)

Het beste van Mr.Waters (samen met The Wall van Pink Floyd natuurlijk).
Dit is van die muziek die je dus niet effe bij de afwas kan draaien. Volledig in je opnemen en liefst met koptelefoon beluisteren is mijn devies.

Rilmomenten tijdens de emotioneel snijdende gitaarsolo van Jeff Beck (?) bij de overgang van Three wishes naar It's a miracle.

Nog steeds een persoonlijke top 10 notering.

toen ik amused to death voor het eerst hoorde dacht, ik, wat een depressieve sjit

toch was dat geen reden het aan de kant te gooien
floyd was in die tijd niks anders meer dan een slechte kopie van henzelf, en waters had laten zien ook zonder floyd goed materiaal te kunnen schrijven

nu is het een cd die ik koester, omdat de sfeer me bevalt, de teksten, de muziek, het geheel

het is een van de weinige ceedees waar ik eens goed voor wil en kan gaan zitten om ervan te genieten, en die mijn aandacht 70 en nogwat minuten vast kan houden

Joy

Buitengewoon mooie plaat. Jammer dat Kubrick en Waters mekaar dwars liggen, ik bedoel voor Kubricks films is muziek van Floyd en Waters perfect, er past niks beter. En als er iemand de ideeen van Waters zou kunnen visualiseren is het Kubrick wel.

Maar goed, ja wat moet ik hier nog over zeggen? ik vind het een erg mooie plaat.

Ieder jaar heb ik weer een moment waarop ik deze CD opnieuw uit de kast pak en regelmatig integraal beluister. En iedere keer kan ik de teksten weer op een andere manier plaatsen in de wereldgebeurtenissen van dit moment.

Ergens kan ik wel waarderen dat Waters met opera wil hobbyen (Ca Ira), maar vaker zit ik op hete kolen te wachten tot er weer zo'n fantastische plaat uitkomt. Dat mag ook wel eens na 14 jaar ...

Enfin, dit meesterwerk bezet onwrikbaar nummer 1 in mijn top 10. Hoezo The Wall? Hoezo Pros & Cons? Dit album word elk jaar beter.

Na 14 jaar (ik was 16 toen ik hem kocht) blijft dit album een van de beste die er ooit gemaakt zijn. Wat een tijdloos, geweldig en indrukwekkend album!
Afgelopen vrijdag 7 juli trad de heer Waters op in een bomvol Ahoy' in Rotterdam. Het tweede deel bestond uit een integrale uitvoering van The Darkside Of The Moon (wel veel van tape, maar dat kan ook niet anders, vooral het begin) en afsluitend een stuk van The Wall.

Maar het eerste deel bestond uit veel nummers van Pink Floyd en wat solo werk. Maar juist DAT sloeg in als een bom, og eigenlijk: tornado! 2 van de 3 solo nummers kwamen van Amused To Death, w.o. Perfect Sense. Dit nummer begon al met een echt zwevend en rondvliegende ruimtewandelaar (opblaasbaar natuurlijk) en de achtergrondprojectie verbeelden het commentaar van de sportverslaggever in dit nummer, met een onderzeeër die tornado's afvuurt op een groot booreiland dat aan het andere eind van het sportstadion staat (een groot meer ipv een grasveld!).
En op het moment dat de tornado's insloegen was dit ook in de zaal te merken, incl. veel vuur en rook en het gevoel van de impact!
Het hoogtepunt van de 2,5 uur durende show!

Blijkt maar weer hoe goed dit album nogsteeds is!

Vandaag weer eens geluisterd en ik verhoog naar 4.5*. Beter dan menig Floyd album en (jammer genoeg) blijft het oh zo actueel.

Het beste solo product van de heer Waters waar ik eens niet zo depressief van wordt. Dat er in de wereld nog niets veranderd is, wordt je wel depressief van.

Vandaag voor het eerst geluisterd, en ik moet zeggen dat hij me niet meeviel. Maar Waters kennende zal hij na meerdere keren luisteren wel beter worden. Maar ik ben er nu nog niet kapot van.
Die Jeff Beck is overigens een geniaal gitarist zeg, tsjongejongejonge.

Wat mij betreft de beste plaat ooit gemaakt, in ieder geval als ik kijk naar het effect wat deze plaat op mij had. Toen ik hem kocht in 92 en voor het eerst opzette kon ik niet omschrijven wat er met me gebeurde. Ik weet nog dat die cd maaaaanden onafgebroken in mijn cd speler heeft gezeten, als ie er al uit ging dan was het om hem vervolgens in de auto radio er weer in te stoppen.
Ik heb ook nog nooit met een album meegemaakt dat ik mijn ethousiasme op zoveel mensen heb kunnen overbrengen.
Ik ben letterlijk verslaafd geweest aan deze plaat, ik moest hem gewoon aanzetten. En tot op de dag van vandaag blijf ik hem subliem vinden ik heb nog nooit een nummer geskipped. Iets wat ik trouwens sowieso nooit doe bij iets wat door Roger en c.s. is gemaakt.
Iemand nog naar zijn sublieme show op Arrow geweest dit jaar?? Voor mij zondermeer de beste rock show ooit door mij gezien (en dat zijn er heel veel).
Kortom Amused to death is een absoluut meesterwerk en Roger de schepper van meerdere meesterwerken.

groet Roelof

De eerste keer dat ik me waag aan het solowerk van de zanger van Pink Floyd, van wie ik toch niet had verwacht dat hij zoveel talent bezit. Een waar kunstwerk dit album.

Maar wist je niet dat hij de creator en genius van Floyd was

Syd is natuurlijk de echte creator, maar ik wist inderdaad niet dat Waters het genie was achter de latere Pink Floyd. Maar deze plaat klinkt toch wel heel fijn hoor!

Had ook een cynische ondertoon hoor Zo wordt Roger namelijk gepromoot door zichzelf ...

Mag ik er terloops even op wijzen dat Barrett bij de band met Mason, Waters en Wright kwam? De band bestond dus al.

Jazeker.

Maar pas toen Barrett erbij kwam werd de band populair (in de underground van Engeland weliswaar), voorheen hadden ze aan naamsbekendheid nog niks bereikt en ook op muzikaal gebied niet als ik me niet vergis.