Ash - Kablammo! (2015)

Ash was een band die volledig van mijn radar was verdwenen en mij eigenlijk nooit helemaal wist te overtuigen. Ik kan mij niet heugen wanneer ik voor het laatst een van hun vroegste cds uit de kast heb getrokken. Kablammo! verrastte me behoorlijk. De plaat weet een paar wendingen te nemen die voor het soort afwisseling zorgt, dat een plaat interessant houdt. Dat kan alleen als de nummers zelf ook goed zijn. En dat zijn ze, bijna zonder uitzondering. Soms zeilt Ash gevaarlijk langs een te zoete afgrond, maar komt dan met een ijzerstrak refrein. Kortom, lekkere plaat van een band waarvoor de omschrijving "indierock" niet helemaal meer past.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

Wat een heerlijke plaat, ik was ze ook een beetje kwijt de laatste jaren. De singles die ze uitbrachten heb ik aan me voorbij laten gaan, vind de kwaliteit erg wisselend van de singles ik gehoord heb. Op deze plaat hoor ik Ash weer zoals ik ze het liefste hoor, heerlijke pakkende rock songs met een kop en een staart. Zoals hierboven al beschreven gaan ze soms aklig dicht langs het randje van de zoete afrond.

Wat me vooral opvalt is hoe Tim Weeler als zanger gegroeid is, waar hij in het verleden nog wel eens in de knoop kwam bij bepaalde zanglijnen, is nu duidelijk te horen dat hij een zang coach heeft geraadpleegd.

Ik ben met Ash eigenlijk begonnen met afhaken vanaf Nu-Clear Sounds omdat hun muziek mij steeds minder aansprak. Meltdown was nog even een positieve sparteling maar echt grijs gedraaid heb ik het niet.
Nu 8 jaar na hun laatste wapenfeit zijn ze terug. Ik heb mijzelf eerlijk gezegd niet verdiept in de bezetting maar frontman Tim Wheeler zit er nog gewoon in, in ieder geval.
De naam en hoes van het album belooft een explosief album maar dat valt toch weer tegen.
Ash gaat vrolijk door me luchtige rocknummertjes afgewisseld met slappe ballads.
Opener Cocoon is aanstekelijk, Dispatch is de beste track en Go!Fight!Win! klinkt best aardig maar een nummer als Bring Back the Summer is tenenkrommend.

Live in Amsterdam
Ash - Evel Knievel / Cocoon @ Melkweg

Na een jaar toch gekocht. Niet zo goed als Twilight of the innocents. Dit klinkt meer als Ash uit de beginjaren. Cocoon, Dispatch en Free zijn wel mijn favorieten. Wel een paar mierzoete mindere tracks.