Earl Sweatshirt - I Don't Like Shit, I Don't Go Outside: An Album by Earl Sweatshirt (2015)

Kort album.

Grief klinkt wel okee, het is geen Chum.

Nee, dat zou een beetje apart zijn. Hetzelfde nummer op twee albums zetten.

Is dit geen odd future release?

Niet zo lui zijn.

Zijn eigen label dus.

Earl gaat redelijk los op zijn twitter trouwens;
EARL @earlxsweat · 11 u 11 uur geleden
I WOULD LIKE TO PERSONALLY THANK @SonyMusicGlobal 4 FUCKING UP THE ROLL OUT PROCESS OF MY SHIT. SOMEONE GOTS 2 PAY 4 THEIR MISTAKES ! #SWEAT

Ondanks dat ben ik blij dat Earl wakker is geworden (ook in zijn raps). Track is hard.

Dat is een parodie op of verwijzing naar de tweet van Top Dawg Entertainment van gisteren, naar aanleiding van het vervroeg uitkomen van To Pimp a Butterfly.

Excuses, dan hou ik de twitteractiviteiten van de r a p g a m e blijkbaar niet goed genoeg in de gaten.

Man, komt Earl ook nog even uit het niets met een album. Grief is alvast een heerlijk duistere track.

Deze tweet dus.

Grief is fantastisch, ik heb opeens best veel zin in deze plaat

De geluidskwaliteit klinkt erg slecht, hebben jullie dit ook?

Ja, daardoor wordt Grief bijna onbeluisterbaar voor mij.

Dat heb ik dus ook. Kut lo-fi beat, hoor namelijk wel wat scherpe lines van Earl. Als die kwaliteit de bedoeling is kan ik beter Kendrick maar weer opzetten.

Al iets bekend over producties? Ik vind niets.

Ik vind Grief erg vet. Die beat doet me echt gigantisch denken aan ambient zoals Gas en Fennesz het maken (zoals dit).

Ja, wel zin in. Heb alleen Doris geluisterd en Earl Sweatshirt weet wel hoe hij een stroperige, donkere sfeer in zijn muziek kan aanbrengen. Nadeel is alleen dat het allemaal wel veel op elkaar gaat lijken.

Zo zijn nummers van het vorige album: Pre, Hive en Chum de nummers die ik het beste vind maar ze lijken wel heel veel op elkaar; de beats en het monotone rappen. Ook Grief lijkt er eigenlijk heel veel op maar Grief heeft weer een beat die net wat anders is.

Hé? Leuke referentie, je maakt me benieuwd. Eens luisteren als ik aan degelijke boxen zit.

Ben wel benieuwd naar deze plaat. Doris heb ik netjes aan mij voorbij laten gaan omdat de flarden die ik gehoord heb me veel te gelikt en saai klonken. De omschrijvingen hier en het feit dat het album slechts een half uur duurt, wekt mijn nieuwsgierigheid dan wel weer op.

Tjah, rappers van tegenwoordig zijn ook monotone, minimalisten geworden die alles op precies dezelfde hoogte en klemtoon brengen. Maar als je na Pre, het eerste nummer van Doris niet verder benieuwd bent naar Earl Sweatshirt dan zou ik het gewoon opgeven.

Je bedoelt rappers uit de commerciële(re) hoek?

Ik weet niet zo goed wie de commerciëlere rappers zijn. Heb vroeger heel veel hiphop geluisterd tot een punt waar het alleen nog leek dat er gangsterrap en poppin bottles muziek in de omloop was en toen 5 jaar geen hiphop meer geluisterd totdat ik Kendrick Ab-soul en Asap hoorde.

Ik vind dat wel tof dat monotone, brengt veel sfeer in een nummer. Kendrick, Drake en Earl Sweatshirt doen dat, maar vind hun zeker niet commercieel. Ik weet niet meer zo goed wie er commercieel is maar saai, monotoon en minimalistisch lijken mij nooit echt commerciële keuzes. Maar het is ook niet voor iedereen. Het geeft een soort druggy vibe.

Ik dacht eerst dat je dat monotone als negatief beschouwde, maar als je dat als positief beschouwt heb ik er verder weinig over te zeggen. Wel dat het (natuurlijk) niet zo is dat alle rappers nu zo zijn, of zelfs een merendeel. Qua bekende/commerciële bij vlagen wel, waar ik op doelde. Dat het op een gegeven moment alleen gangsta-shizzle was is natuurlijk ook niet waar, al weet ik niet op welke periode je dan doelt. Eind vorige/begint deze eeuw wellicht?

Een vibe waar ik me vaak erg hard aan stoor. Die vaagheid die de trend is vandaag de dag. Wel een interessante stijlverandering, maar geen die bij mij echt goed in de smaak valt. Al zijn er natuurlijk wel genoeg uitzonderingen.

32.09 minuten voor Back To Black vond ik al schokkend, maar 29.56 minuten...

Steeds meer hiphopalbums lijken qua speelduur korter te worden. Ik herinner me dat een user hier op MuMe (weet niet meer wie) dit een tijd geleden al opmerkte. Sindsdien ben ik er wat op aan het letten en idd: de desbetreffende user had gelijk hier over en het valt mij ook steeds meer op. Nou hoeft een hiphopalbum van mij ook geen 80 minuten te duren maar een klein half uur is wel érg weinig. Tien jaar geleden was een plaat van een klein half uur of zelfs wat langer gewoon een EP en nu brengt men het gewoon als album uit.

Meerdere hiphopplaten zouden die lengte mogen hebben.

Word!

Wil wel nog even vermelden dat er zeker genoeg goede lange platen zijn (Kendricks laatste is een mooi voorbeeld), maar veel te veel hiphoppers nemen te veel hooi op hun vork en kunnen een rit van ongeveer een uur niet boeiend volhouden.

En zo zijn er ook al potentiële classics ten onder gegaan. Platen waar ik graag 5* aan wil geven, maar waarbij de lengte het toch de das om doet.

Grief al gecheckt, bennerd? Ik ben benieuwd wat jij ervan vindt.

Grief is echt heel dope. Ik moest ook gelijk aan Gas denken, trouwens.