Het vierde album van Egdon Heath, en weer met Maurits Kalsbeek achter de microfoon. En hoe, het eerste nummer knalt de kamer in met een paar fantastische uithalen van Kalsbeek. Over het geheel is de CD steviger en meer rechttoe rechtaan dan zijn voorgangers. Niet tot mijn vreugde overigens, want het materiaal is er niet beter op geworden.
Twee nummers springen er echter bovenuit, en dan ook flink: Hail to your Heart en As Ripley would say..., en die maken het album wel degelijk de moeite waard. Maar al met al, wel het minste album van Egdon Heath.