Earth and Fire - Earth and Fire (1970)

Staan een paar mindere nummers op maar het meeste is meer dan ok.
Ik heb de 18 nummer variant en de 9 toevoegingen voegen ook daadwerkelijk wat toe.

Ik zou zeggen aanschaffen als je van nederpop houd

Het valt me op dat de bonustracks bij de cd's vaak dezelfde singles zijn met dezelfde b-kantjes.

Met 3 Originals als mooi startpunt lijkt het me een opgaaf om doublures te voorkomen.

Niet dat ik die heb, maar het lijkt me de beste optie na de Singles-verzamelaar.

Het is overigens vrij triest hoe Jerney uiteindelijk terecht is gekomen.
Als vakjury bij zowat het meest anti-muzikale muziekprogramma ooit, waarvij enige vorm van eigenzinnigheid op harteloze wijze wordt afgestraft.

Er is natuurlijk ook niet zoveel extra méér dan de extra nummers die er zijn toegevoegd.

En dan mag je nog van geluk spreken dat Earth & Fire nog heel wat nummers heeft gemaakt (singles en b-kantjes) die dan niet de oorspronkelijke albums hebben gehaald.

Dat kan, op chronologische wijze, nu mooi alsnog worden toegevoegd. Maar ik geef toe, je hoeft niet om Memories verlegen te zitten....
En het zijn duidelijk altijd bonustracks, het vormt zelden een mooi geheel met het thema van het album. Alleen aan het eerste album kunnen er vrij makkelijk nummers worden toegevoegd, zonder dat het album daar "last" van heeft.

Het meest te betreuren aan Jerney Kaagman, vind ik zelf, alles nog eens overziende, dat ze feitelijk geen affiniteit heeft gehad met symfonische rock. Dat ze (met Earth & Fire) zo makkelijk is overgeswitched van prachtige symfo naar Weekend. En dan nog gezwegen met alles wat daarna is gekomen. Dat jureren ligt daar dan nog in het verlengde van.

Geen respectvolle keuzes. Feitelijk had Earth & Fire na Gate to Infinity de handdoek moeten werpen, als Chris en Gerard Koerts even geen acceptabel materiaal meer voor handen hadden. Jaap Eggermont wees als producer niet voor niets de tape van Reallity fills fantasy af.

Maar ja, het talent van Kaagman beperkte zich tot zang, ze was voor nummers afhankelijk van composities en spel van anderen. Een vrouw als Stevie Nicks houdt alles zelf in de hand en zal daarom haar verleden niet snel verloochenen. Want haar geschiedenis, dat is ze zelf, onlosmakelijk mee verbonden.

Kaagman heeft, met haar verleden, alle tijd en ruimte gehad om zich te bewijzen als de Nederlandse first lady of (symfo-)rock. Dat heeft ze opzichtig nagelaten.

Ik heb deze plaat sinds kort op vinyl!! Geen herpersing, maar een puntgaaf plaatje uit 1970.
Wat is dit toch een heerlijk plaatje, welke je tijdens het draaien een retourtje 70er jaren geeft.

Niks mis mee inderdaad. Ze kwamen damaals in de studio beter uit de verf dan live. Ik zag ze een paar keer optreden in 1970 ( o.a. in Sarasani op Texel ) en dat was, om het maar netjes te zeggen, niet best .......

Mijn ega herinnert ze nog vanwege een optreden op de sociëteit (zo internationaal waren de optredens nu ook weer niet ) rond 1973 en heeft daar ook geen al te beste herinneringen aan, qua geluid.

Het is jammer, dat dat destijds zo slecht was geregeld. Dat soort dingen is natuurlijk absoluut noodzakelijk om een (internationale) doorbraak te kunnen forceren.

Ik heb ze in '75 in een wat betere accommodatie (Cultureel Centrum Harderwijk) mogen meemaken, net toen To The World Of The Future op het punt stond te verschijnen - of net was uitgebracht. De akoestiek maakt dus alles uit want het geluid was top. De band zelf trouwens ook.

Dat was dan ook 5 jaar later en ik ga er van uit dat er aan de performance sindsdien ook wel het een en ander verbeterd moet zijn.

Om op het bericht van Hans (musician) terug te komen. The First Lady Of Symfo vind ik wel een toespasselijke benaming voor Jerney.
Maar ik vraag me nog altijd af waar haar hart muzikaal echt lag.
Ik geloof dat ze in de periode voor Earth & Fire in een soort van Soul bandje zong.
De Koertsen hoorden wel iets unieks in haar stem kennelijk.
De groep begon als een typische eind sixties band. Beetje Jefferson Airplane achtig met Cóvers en al.
Geleidelijk ging het de symfokant uit.
Maar het tijdsbeeld werd goed in de gaten gehouden en ik denk dat jerney daar wel een belangrijke rol in had.
In '' 75'' hoor je al voorzichtige Funk en dansbare ritmes voorbij komen.
Tja en in 1979 was het hek echt van de dam natuurlijk.

Maar geheel opmerkelijk is het niet dat de uitgesponnen symfo langzamerhand werd losgelaten. Welke band deed dat niet. Zelfs een vrij tradionele band als Camel zocht het ineens in wat lossere hippere popmuziek, iets wat hun totaal niet pastte, maar dat terzijde. Voorbeelden genoeg.
Maar Jerney leek mij wel een type die de trends goed in de gaten hield. En.... zij was toch de blikvanger van de groep, en heeft zeker invloed gehad betreffende de ommezwaai in muzikaal opzicht.

Niets voor niets ook dat de first lady of symfo ineens achter de tafel van Idols zat. Alles wat maar een goed uiterlijk had en een eigentijdse uitstraling + aardige zangstem, werd door haar omarmt.
Gewoon een commercieele tante dus.

Ze heeft in de tussenliggende tijd voor BUMA/STEMRA en SENA ( auteurs- en muzikantenrechten organisaties ) gewerkt waarbij ze ook niet echt kameraschuw was.

Mijn allereerste langspeler. Gekocht op 2 januari 1971. Nederlandse LP’s zouden een gulden in prijs stijgen, maar de platenboer was nog niet in de gelegenheid geweest zijn handel opnieuw te prijzen. Mazzel dus: ik mocht ‘slechts’ 13,90 afrekenen. Tja, twaalf jaar en natuurlijk heimelijk een beetje verliefd op Jerney. Apetrots op m'n LP. Mee naar school en draaien tijdens de muziekles, zo ging dat indertijd. Vooral de steviger nummers, lekker stoer tegenover de vrouwelijke klasgenootjes. Toch, na dik veertig jaar nog steeds een leuke plaat en, laten we eerlijk zijn, met een echte Nederlandse klassieker: Seasons (ook al is ie niet van eigen hand). "There were times before the sky was blue, before the sun could burn the dew, times without years and times without seasons. Dudududu dudududuhuhu"

Die George he

Een goed debuutalbum van E&F. De singles zijn top, enkele albumtracks zijn meer dan de moeite waard...vooral het gevarieerde "21TH CENTURY SHOW" en het lange "LOVE QUIVER".

Tijd voor een Nederlandse marathon! Earth & Fire is een band waar ik alleen de eerste drie albums van heb. Hoewel later werk makkelijk te vinden is, ben ik eigenlijk wel benieuwd of ik ze terecht negeer. Dit debuut is dan weer werk waar ik redelijk lang naar gezocht heb.

Dit album ken ik vrij goed, omdat ik er ooit een artikel over wilde schrijven. Is er helaas nooit van gekomen. Mijn huiswerk daarvoor is wel gedaan en dus is het makkelijk meeneuriën met Wild And Exciting (inclusief heavy metal solo!). Mijn favorieten zijn Ruby Is The One en Vivid Shady Land. Wat mij betreft ook de songs waarop Jerney Kaagman het beste uit de verf komt. Twilight Dreamer vind ik ook best aardig, maar daar zingt ze nogal boers op. 21st Century Show klinkt ook best tof, maar heeft echt te lijden onder die slechte tekst. Vivid Shady Land heeft heerlijke symfonische elementen en klinkt ietwat duister en bevat goede baspartijen. Ondanks wat schoonheidsfoutjes (beginnersfoutjes?) verhoog ik toch naar 4,5*. Love Quiver klinkt beter dan ik me kan herinneren en What's Your Name klinkt heerlijk mysterieus (dwarsfluit). Jammer dat de Roger Dean hoes niet de standaard is. Het kapsel van Jerney is toch wel de tegenpool ervan als het gaat om de schoonheid.

Toen jaren geleden de occult rock bands uit de grond schoten als paddestoelen, viel het me bij The Devil's Blood toch wel heel erg op dat de nederbeat-invloeden van bands als Shocking Blue en Earth & Fire erg duidelijk waren. Geen probleem, want vooral Earth & Fire (Song Of The Marching Children stond al in de kast) heeft me altijd best geintrigeerd. Het debuut is al charmante symfonische rock/pop met een voet in de beatmuziek, al is het bij vlagen nog licht knullig. Twilight Dreamer is me nog wat slapjes en zoekende, terwijl opener Wild And Exciting en Seasons de band al op volle touren laten horen.

Kaagman's zang intrigeert nog het meeste. Technisch vrij goed, maar in zijn geheel vrij emotieloos, onpersoonlijk en kil. En dat is op zich best een mooie combinatie met de juist vrij warme instrumentatie. Kan me voorstellen dat dit internationaal gezien best interessant heeft geklonken als je het vergelijkt met bands als Genesis en The Moody Blues. In de praktijk is daar echter volgens mij weinig van terecht gekomen? Alsnog een leuk debuut.

Berichten verplaatst naar Earth & Fire

Dit wordt nader verklaard in dit boek over E&F. In de studio werd behoorlijk aan haar stem gesleutel wat Live niet kon, maar daar werd geluid van de band doorgaans harder doorgegeven en vielen Jerney's vocale tekortkomingen minder op. Ze rookte toen ook, weet niet in hoeverre dat voor een zangeres verstandig is. (Amerikaanse actrices rookten vroeger vaak om een donkerder stem te krijgen.)
De samenstelling van deze LP echter is uitstekend; veel songs vroeger kunnen horen op de zeezenders dankzij Joost den Draaijer/Kees van Kooten van Red Bullet Productions. Het gedoe rondom miss Kaagman maakt voor mij althans dat ik het bij deze aanschaf laat.

moeilijk te krijgen en duur dit album op vinyl. Een teken dat het geliefd is bij de verzamelaars. Prima album , niks mis mee.

Ik kocht dit album (vinyl) samen met Song of the Marching Children vanmiddag voor € 1,= per stuk bij de plaatselijke kapper. Top album in puike conditie. Zo’n 45 jaar geleden zag ik deze band diverse keren en was, zoals zoveel jongens, best wel een beetje verliefd op Jerney, vooral het liedje Seasons brengt nostalgische gevoelens naar boven.

Dan heb je hier echt een koopje aan gehad

welke kapper ga je?

Maassluis, op het vlietje.

Ik heb altijd bewondering gehad voor de langere, complexe stukken van Earth and Fire. De korte singles deden mij aanmerkelijk minder. De band wist jarenlang beide stijlen naast elkaar te handhaven, met verschillende fans (de symfonische rockliefhebbers en de jongere Toppop-kijkers).

Mooi en degelijk debuutalbum van Earth and Fire.
Vooral de stem van Kaagman vind ik prachtig.

Ik heb overigens een andere hoes en bonusnummers, dan wat hier wordt weergegeven. Voor mij zijn de bunusnummers een aardige aanvulling op het album.

Dit is inderdaad een overheerlijk debuut. Qua stijl en sfeer een perfecte mix tussen de jaren 60-70.
Ook de songs op dit debuut zijn zo oorspronkelijke en -in mijn beleving- tijdloos dat ik ze nog regelmatig heel graag hoor. Veel diversiteit ook, mooie ballads (zoals het door George Kooymans voor hun geschreven Seasons), maar ook lekker up-tempo nummers als Ruby is the one en Wild and Exiting.

En ja, ook de stem van Jerney Kaagman die zo 1 op 1 verbonden is met alles wat Earth & Fire heeft gemaakt.

Na dit debuut met een veelheid aan losse songs ontwikkelde de band zich langzaamaan tot een van de allerbeste album bands van Nederland. Diverse tijdloze conceptalbums - die ook nog steeds rechtovereind staan- werden in de loop der jaren uitgebracht.

Voor mij is Earth & Fire een van de mooiste bands in de Nederlandse Canon, met een heel mooie staat van dienst.

Interessante discussies en opinies hierboven. Zelf heb ik Earth & Fire nooit live gehoord dus over hoe ze dan klonken en hoe Jerney live zong weet ik niet. Gelukkig hebben ze een vijftal prima studioalbums afgeleverd en nog wat leuke singles waarvan ik nog steeds erg kan genieten. Dat in geluidstudio's technisch het uiteindelijke resultaat wordt opgepoetst is logisch, daar zijn ze immers voor!
Ik vind haar stem prima passen bij het bandgeluid, m n. bij hun tweede en derde album. Ze klinkt daar erg geloofwaardig en haar wat afstandelijke, ijle en mysterieuze stem vind ik erg mooi.
Daarnaast heeft Jerney Kaagman samen met Mariska Veres een belangrijke rol gespeeld bij de emancipatie in de Nederlandse popmuziek.
Bij Idols trad ze soms hard op, maar laten we eerlijk zijn, vaak was het ook zeer matig wat daar werd vertoond en was haar oordeel terecht.

Jerney Kaagman was gedurende haar lange loopbaan in de muziek op alle fronten een vakvrouw.
Net als Progfan2019 kan ik de klank van haar stem zeer waarderen binnen het oeuvre van Earth & Fire, zowel in de prachtige lang uitgesponnen tracks op de (concept)albums als op de vele heel goede singles.

Maar ook in de jaren na haar loopbaan bij Earth & Fire is zij zeer verdienstelijk geweest voor heel spelend en componerend Nederland in haar functie bij Buma Stemra, waar ze het altijd opnam voor de musici.

En tenslotte als jurylid, waar haar mening altijd goed onderbouwd was. Al die leeghoofden die enkel konden stilstaan bij haar starre mimiek, weten by far niet hoe het is om te leven met Parkinson.
Ik maak een diepe buiging voor deze dame die Nederland heel erg veel heeft gebracht.
Ieder jaar draai ik nog veel werk van Earth & Fire en het verveelt mij nooit!.

Sterk debuutalbum van Earth & Fire, wat lichtvoetiger dan hun daaropvolgende albums maar toch een aantal knappe songs die de eigen symfonische richting ingaan dankzij de mellotron en de zang van Jerney Kaagman.
Het prachtige Seasons werd hun eerste hit maar Wild and Exciting en Ruby Is the One zijn ook prima hitsingles.