Van Morrison - Moondance (1970)

Potverpillenpap, wat een heerlijk album is. Lekker rustige muziek met prachtige melodieen en een Van Morrison die hemels klinkt. Dit album bevalt mij 10x beter dan Astral Weeks. Dat album heb ik vaak geprobeerd te luisteren, maar het sloeg totaal niet aan. Met Moondance was het liefde op het eerste gehoor. Zo'n nummer als de titeltrack: hoe mooi en puur kan muziek zijn? Buitenaards mooi.

4,5*

En dan toch Astral Weeks nog maar eens een keer proberen......

Prachtig soulvol album van Van Morrison. Twee songs zorgen er echter voor dat hij blijft steken op een 4,5.

Allereerst Come Running dat net iets te gewoontjes is en de tweede is Everyone wat ik een buitengewoon irritant nummer vind. Deze steekt eruit als een zwerende vinger.

De rest is echter van zo'n hoog niveau, onvoorstelbaar gewoon. Afsluiter Glad Tidings wordt weinig genoemd bij de favoriete nummers van dit album, maar hoe kan je hier nou niet blij van worden. Hoor de blazers en de bas als Van zingt "and we'll send you glad tidings from New York" heerlijk gewoon. Ook heerlijk is These dreams of you. Het lijkt alsof Van een soulklassieker covert, maar het blijkt gewoon een eigen compositie te zijn.

Brand new day is ook een fantastische song en van kant A is algemeen bekend dat hij tot de beste plaatkanten aller tijden behoord.

De man heeft vele fantastische albums gemaakt (Ik sla Astral Weeks en Veedon Fleece zelfs nog hoger aan), maar dit zou het startpunt van elke nieuwe luisteraar moeten zijn. Muzieksmaak is natuurlijk heel subjectief, maar dit is een van die platen waarvan ik me met geen mogelijkheid voor kan stellen dat je hem niet goed vind.

Bepaald geen nieuwe of unieke boodschap, maar al sinds ik dit album ken vind ik (om mezelf van jaren geleden te citeren) "zelfs het minste nummer van 'kant 1' (de eerste helft) nog beter dan het beste nummer van 'kant 2'. Als die tweede helft even goed als de eerste was geweest had deze plaat misschien wel net als Astral weeks in mijn top-10 gestaan." Die tweede helft is natuurlijk niet echt slecht, maar gewoon lang niet zo spannend: Come running is een flauwe single, het stop-start-ritme van These dreams of you heeft me nooit kunnen bekoren (de combinatie van blazers en orgel bij het refrein overigens wèl), Brand new day vind ik uitgesproken melig (inclusief opdringerig dameskoortje), en alleen de laatste twee nummers –lichtgewicht maar vreugdevol– doen mij rechtop zitten. Bij kant 1 daarentegen zit tussen de eerste seconde van het stemmige And it stoned me en de laatste van het bijna gewijde (of moet dat zijn "geëxalteerde"?) Into the mystic geen verspild moment. Absoluut top-10-niveau. (Gek genoeg geldt voor een latere Morrisonplaat, Veedon fleece, bijna hetzelfde: daar zijn de eerste zes nummers stuk voor stuk sterker dan de laatste vier, en zelfs zó sterk dat ze van dát album eveneens een bijna-top-10-kandidaat maken.)

Wat een heerlijk album is dit! De hoogtepunten voor mij zijn: And It Stoned Me, Into the Mystic, Brand New Day en Glad Tidings.

5 sterren

een klassieker dit "Moondance" waarmee de man commercieel doorbrak. ik zie dat de meningen hierover nogal verdeeld zijn, maar dit album heeft op mij nooit de impact gehad, die albums als "Astral Weeks" of "Veedon Fleece" wel hadden. die albums vind ik over de hele linie iets meer coherent. "Moondance" biedt ook grotendeels andere muziek dan de folky/jazzy, pastorale klanken van die albums.

ik sluit me aan bij degenen die dat gegeven hier al vaker hebben aangehaald, dat de tracks 1 t/m 5 van uitzonderlijke kwaliteit zijn. dat zijn feitelijk stuk voor stuk klassiekers en de prachtmelodie van "Into the Mystic" maakt dit tot wellicht tot 1 van de beste nummers die Van Morrison ooit componeerde. van tracks 6 t/m 10 steken de ballad "Brand New Day" en de rockende r&b van "Come Running" er boven uit. vanwege de wat "mindere", maar ja, wat is minder bij deze man, 2 laatste tracks "Everyone" en "Glad Tidings" is dit album voor mij geen fiver.
geen Top 5 materiaal uit 's mans rijke oeuvre, maar toch zeker Top 10 materiaal.

de expanded edition cd uit 2013 van dit album bevat de volgende nummers:

1. Caravan (take 4)
2. Nobody Knows You When You're Down and Out (outtake) een nummer van Jimmie Cox
3. Into the Mystic (take 11)
4. Brand New Day (take 3)
5. Glad Tidings (alt. version),
6. Come Running (take 2)
7. Crazy Love (mono mix)
8. These Dreams of You (alt. version)
9. Moondance (take 22)
10. I Shall Sing (take 7)
11. I've Been Working (early version, take 5)

deze voegen weinig toe aan het originele album. uitschieter is de kale, folky versie zonder koortje van "Brand New Day" die mij beter bevalt dan de album versie. de uitvoeringen van de bluesklassieker 2) en 10) I Shall Sing zijn niet bepaald memorabel.

van "Moondance" verschenen 3 nummers in wat mij betreft onovertroffen versies op zijn magistrale live album "It's Too Late to Stop Now"(1974), t.w. "Caravan", "These Dreams of You" en "Into the Mystic", met eveneens een geweldige live uitvoering van "I've Been Working", een nummer dat later verscheen op zijn eerstvolgende album "His Band & the Street Choir". helaas heb ik Van Morrison in zijn hoogtijdagen in de seventies nooit zien optreden. heb in de eighties 2 concerten van de man bijgewoond (Doelen, Rotterdam en Ahoy, Rotterdam) en beide concerten stelden teleur.

"Moondance" werd geproduceerd door Van Morrison
Recorded at A & R Studios, New York
All songs written by Van Morrison

de muzikanten op dit album:

Van Morrison: vocals, rhythm guitar, tambourine
Jack Schroer: alto & soprano sax
Collin Tilton: tenor sax, flute
Jeff Labes: piano, organ, clavinette
John Platania: lead & rhythm guitars
John Klingberg: bass
Gary Mallaber: drums, vibes
Guy Masson: conga drum
Emily Houston, Judy Clay, Jackie Verdell: backing vocals ( "Crazy Love" & "Brand New Day")