Paul Revere & The Raiders - Midnight Ride (1966)

Dit album wordt hier behoorlijk laag ingeschat. Zeker in vergelijking met het album hiervoor Just Like Us dat nog 3.5 krijgt. Just Like Us staat vol covers van hits uit diezelfde tijd die geen enkele meerwaarde bieden tegenover de originele versies. Dit album zijn voornamelijk eigen nummers, geen echt tegenvallende nummers en een paar echt leuke nummers. 'Kicks', 'There's Always Tomorrow', 'All I Really Need Is You' en 'Melody for an Unkown Girl' zijn voor mij de uitschieters.

Ik vind de covers op 'Just Like Us' dan weer sterk. Betere frat rock kun je niet vinden. 'Midnight Ride' is aardig en het spreekt voor de plaat dat de meeste nummers zelf geschreven zijn, maar het is geen plaat die blijft hangen (afgezien van 'Kicks', misschien wel het beste Raiders-nummer). Misschien neemt de band zich op 'Midnight Ride' zich te serieus, terwijl 'Just Like Us' lekker speels blijft. Maar wat mij betreft moest hun beste album nog komen: 'Revolution!' uit 1967.

Overigens staat deze plaat ook in het boek '1001 albums' geloof ik, wat eigenlijk ook gelijk de lage score hier verklaart. Zou me niet verbazen als ie alleen maar in het boek is opgenomen omwille van het nummer 'Kicks'.

Oefff, dit album is natuurlijk ondergewaardeerd op deze site. Ik ben het tegengekomen via de 1001 albums die je moet luisteren voor je sterft-lijst. En ik denk dat ik het wel eens ben met de opname in die lijst. Paul Revere en zijn Raiders zijn niet de bekendste artiesten, maar ze maakten in de jaren '60 opvallend gezellige muziek. Toch leuk om dit soort dingen ook tegen te komen . Het zijn allemaal korte nummertjes, die lekker in het gehoor liggen. Erg ongecompliceerd dus allemaal. Kicks and There She Goes zijn trouwens mijn favorieten :s).

Het nieuws heeft me nu pas bereikt, maar Paul Revere is afgelopen week helaas overleden op 76-jarige leeftijd. Paul Revere & the Raiders tourden overigens nog steeds in de VS. Daar komt nu dus een einde aan...

Typisch zo'n album waar eens in de zoveel jaar een berichtje bij verschijnt. Ik kom dit album tegen op plaats 61 in de 100 Greatest Albums of 1966 en 103 in Best Ever Albums 1966. Ik ben niet bepaald enthousiast over dit album, maar heel slecht is het ook niet. Het uit eind 1966 stammende album 'The Spirit of '67' is m.i. een stuk sterker.Dat album scoorde bij mij 3,5*, reden waarom dit 3* scoort.
Lichtpuntjes zijn Ballad of a Useless Man en I'm Not Your Stepping Stone.