Cannibal Ox - Blade of the Ronin (2015)

Klinkt wel weer heel erg lekker dit allemaal hoor. Het eerste album van Cannibal Ox is nog steeds een van mijn favoriete Hip Hop albums ooit, hoewel ik het de laatste tijd niet zo heel vaak maar volledig heb beluisterd. De combinatie van de toch wel aparte El-P beats en geweldige raps van Vortul en vooral Vast doen het toch altijd wel goed bij mij. Dat ongeveer het gehele album ditmaal geproduceerd zou worden door Bil Cosmiq was niet zozeer een teleurstelling voor me, een exacte kopie van de eerste CanOx had voor mij niet goed gewerkt denk ik, maar toch was ik wel erg benieuwd of dit ook maar een beetje in de buurt zou gaan komen van het geweldige album van alweer veertien jaar geleden.

Toch denk ik dat mijn positiviteit tot nu toe vooral te danken is aan de geweldige producties van Bil Cosmiq. Het eerste album van Cannibal Ox heeft een vrij chaotische sfeer, maar waar de beats op dit album eens te meer vrij druk klinken is dat op dit album iets minder het geval. Het klinkt wat georganiseerder, maar het heeft wederom iets groots of indrukwekkends. Het begint al met die heerlijke intro. Hierna gaat het album sterk verder, hoewel het voor mij pas echt goed begint bij The Power Cosmiq. Vanaf hier is er eigenlijk geen matig nummer meer te vinden op dit album.

Qua teksten moet ik het album wel nog even wat beter beluisteren. Zoals hierboven al aangegeven, Vortul Mega heeft soms een beetje monotone flow, maar ik stoor me hier tot nu toe nog niet heel erg aan. Ook dankzij de goede afwisseling met de gastartiesten, die ik juist vrij sterk vind op dit album.

Favoriete nummer is momenteel duidelijk Water. Wat een nummer is dat zeg

Ik vind deze een pak beter dan The Cold Vein. Ik kon niet echt genieten van Vast Aire en Vordul Mega omdat de producties van EL-p me niet echt lagen (zaten goed in elkaar maar ik dig die sound niet). De producties op dit album zijn voor mij een stuk beter verteerbaar. Nog steeds is het niet de meest conventionele sound maar Vast Aire en Vordul Mega zijn nu ook geen standaard MC's.

Voor mij zijn Blade: the Art of the Ox en Water de hoogtepunten, dergelijke extra's maken het voor mij ook makkelijker om de aandacht erbij te houden. Natuurlijk is ook psalm 82 een monstertrack maar dit kan je niet bepaald nieuw noemen.

Die outro van Carnivorous. Damn.

En toch begrijp ik niet waarom sommige mensen de prestatie van Vast Aire en Vordul Mega op The Cold Vein hieraan gelijk stellen. Ik luister nu weer wat tracks van The Cold Vein en dat is naar mijn mening zo magisch dat het nooit beter gedaan is qua raps. Ongelooflijk hoe goed verwoord, doordacht en diep dat is, het hele album door, schijnbaar zonder hapering. Op dit album horen we 'slechts' zeer sterke, vermakelijke raps. En daar bovenop zelfs missers (Vast Aire op 'Iron Rose' bijvoorbeeld), een minder geïnteresseerd klinkende Vordul en een veel minder subtiele Vast Aire. Het is ook allemaal veel minder gefocust en willekeuriger, minder één plaatje, wat er op The Cold Vein nog eens bij komt - dat enorm kleurrijk beschreven, ijskoude, intens verontrustende schilderij dat van New York geschetst wordt door zowel instrumentals als raps.

Wat niet wegneemt dat dit een tof album is. Het is gewoon zo dat ik The Cold Vein min of meer verafgood De reden dat hier geen 4* staat is vooral door The Fire Rises, dankzij het vreselijke refrein. Overall blijft met name Vast Aire een van de beste rappers op deze aardbol. En Bill Cosmiq zet hier echt een goede prestatie neer.

Ik heb even gecheckt, en zag dat je dat niet haalt van MuMe. Wie zeggen dat dan? Vind het namelijk best duidelijk dat het niveau enkele treetjes lager ligt.

Ik ben trouwens erg blij dat ze niet dezelfde chaotische stijl neer proberen te zetten. Dat had alleen maar tegen kunnen vallen, nu kunnen ze in ieder geval nog een album maken dat niet slechts een vermindering is van The Cold Vein, maar gewoon iets anders.

Ik heb zelfs iets gelezen in de trant van 'alsof er helemaal geen tijd tussen The Cold Vein en Blade of the Ronin in zit qua raps'.

Weet zo niet meer welke.

Doet er ook niet zoveel toe - mijn punt is denk ik wel helder, qua raps is dit bij lange niet niet het niveau van de voorgaande klassieker. Ik blijf het echter fijne MC's vinden en dit is een lekker album met een aantal ontzettend gave nummers.

Hoi Niels, je had wel een paar voetnoten moeten plaatsen. Groetjes van Maarten.

Eens.

Na veertien jaar afwezigheid onverwachts een tweede album van hiphop-duo Cannibal Ox. Producent El-P is er niet meer bij, wat wel erg jammer is en uiteindelijk in negatieve zin doorwerkt in het geluid. Beats en sfeer zijn ditmaal minder origineel en memorabel. Het rapwerk is nog steeds degelijk genoeg, maar het was juist die enigszins vreemde en dreigende muzikale omlijsting die het debuut deed uitsteken boven het maaiveld.

Onder meer mijn gevoel over de teksten heb ik wat verder uiteen gezet in mijn recensie voor 8Weekly (hier te lezen). Grappig, hoe vaker ik hem luister, hoe meer me begint op te vallen hoe het schort aan de teksten - precies het tegenovergestelde van The Cold Vein, wat dat betreft. Wel is het gewoon een erg lekker album, wat voor door de sfeer, beats en flows komt.

3,5* gegeven uiteindelijk. Het is ver van de klassieker die The Cold Vein, maar ook weer even ver van de flop die ik vreesde

Dit is wel zo'n beetje wat ik er van verwacht had. Bill Cosmiq, de grote onbekende producer, neemt de plaats in van de meester der innovatie én wat mij betreft ook nog eens een top 5 producer allertijden: El-P. Alle lof naar Bill nog hoor, ik weet verder niks van hem. Zijn beats zijn ook wat futuristisch en hebben soms die Def Jux sound. Maar als ik dat wil horen én beter ook nog, kies ik wel een plaat van El-P of Mr. Lif uit. Dit klinkt degelijk maar is het gewoon niet meer. The Cold Vein is vernieuwend en gaf dat "hell yeah" gevoel, dit is een matige kopie van gloriejaren waarvan we weten dat ze niet terugkomen. De rappers van Cannibal Ox vormen geen groep meer met El-P. Klaar. Het leverde één klassieker op. Blade of the Ronin geeft mij dat mwah gevoel. Productioneel gedateerd, maar een leuke poging, een Vast Aire die nog fijn klinkt, een gezapige Vordul Mega, gastartiesten die qua niveau te verschillend zijn. Cosmiq rapt slecht, Elzhi past niet op de productie en Doom doet weer eens wat leuks. O ja, de plaat duurt veel te lang en dat is nooit een goed teken.

Dat gevoel heb ik nou totaal niet. Instrumentaal lijkt het een heel andere richting op te gaan.

Dat het te lang duurt, vind ik ook wel. Ik sta nu nog op 4 maar ik beluister het album zelden helemaal waardoor ik op termijn verwacht dat dit gaat zakken. Had de vijf minste tracks geschrapt en je had 14 kwalitatief sterke tracks in perfecte harmonie over gehouden...