Dream Theater - A Change of Seasons (1995)

Juist dat het live is, maakt het zo aardig. Het komt lekker enthousiast over en ik vind het een geinige songkeuze.
En LaBrie klinkt hier nog echt goed. Perfect Strangers is gewoon uitstekend gezongen.

Daarom vraag ik me af of ze het niet eerst bewerkt hebben in de studio. Mijn ervaringen met de man zijn niet slecht, maar hier is hij echt wel opvallend goed in vergelijking met andere liveshows.

Ergens rondom Falling To Infinity heeft hij stemproblemen gekregen. Vanwege één of andere ziekte ofzo. Het zingen scheen aan een zijden draadje gehangen te hebben. Een tijdje geleden las ik dat in een interview. Verder weet ik het mijne er niet echt van.
LaBrie was/is echt wel een uitstekende zanger. Maar hij kan niet alles meer wat hij ooit kon. Bovendien denk ik dat drie uur durende shows misschien ook wel veel te veel van het goede voor een zanger zijn.

Wat je met name op Once in Livetime uit 1998 goed kunt horen.

Benieuwd wat Portnoy van deze prestatie vond. Die heeft al wel meer kribbig gereageerd op valse noten van LaBrie of wanneer hij te vroeg begint te zingen. Hier houdt LaBrie dat eerste constant vol.

Portnoy vond het vast goed genoeg om uit te brengen.

Dream Theater in topvorm en dat is vaak zo als de nummers lang zijn. De muzikanten kunnen hun capaciteiten tonen en er is een mooi afwisseling van rustige momenten en de voor Dream Theater heftige stukken. Het toetje , de covers tonen maar weer eens aan dat deze mannen alles aan kunnen,zelfs een Elton John nummer klinkt nu super!

Ik weet eigenlijk niet zo goed, wat ik met dit album aanmoet. Enerzijds heb je het fenomenale titelnummer, anderzijds een aantal (weliswaar goed uitgevoerde) overbodige? covers. A Change of Seasons is zo goed, dat ik na het beluisteren ervan helemaal geen zin meer heb in die covers, hoe goed deze ook uitgevoerd zijn. Beetje een album met een dubbel gevoel dus.

heb ik ook, als deze EP alleen het titelnummer was dan had was t perfect geweest..

Ik deel je mening volledig. Dit album heeft het niet voor mij, te pretentieus titelnummer, komt mij te bedacht over.

A Change of Seasons is achteraf gezien toch eigenlijk wel het beste nummer dat DT in de jaren 90 opnam. Het loopt als een trein en is voor de volle tijdsduur spannend. De welhaast jazzy ritmes die het nummer aanslaat smaken mij zeer goed. Goede lyrics heeft het nummer ook nog eens. De covers halen het niveau van het grandioze titelnummer helaas niet. Lastig om dit soort EP's te beoordelen. Het gaat natuurlijk om het titelnummer en die verdient 5*.

Het titelnummer is natuurlijk ijzersterk, dus alleen daarom al is deze plaat voor mij een verplichte aanschaf. Ook de enthousiast gespeelde covers zijn leuk, met Funeral for a friend / Love lies bleeding als hoogtepunt (zowel omdat ik als Elton John-liefhebber dat het beste nummer van de selectie op dit album vind, als omdat ik het de beste uitvoering van alle nummers hier vind hebben), maar de Zeppelin-trilogie schiet een beetje tekort ten opzichte van de originelen, de typische Zep-sfeer en -sound (met name in het oorspronkelijk zo mysterieuze en soms zelfs gewijde Achilles last stand) weten ze helaas niet te treffen. De slotmedley is aanstekelijk.

Bizar eigenlijk dat je een CD met 57 minuten muziek nog een EP kunt noemen – zelfs met alleen maar de lengte van het titelnummer zou dit in het vinyltijdperk nog een EXTREMELY extended player zijn. Ik tel het dan ook gewoon als album nummer 4 (maar DT niet, getuige het feit dat ze hun "negende" album Octavarium noemden – eigenlijk had die met een knipoog naar Fellini Octavarium e mezzo moeten heten).
 

Enige nuance op mijn vorige bericht is wel zo eerlijk. Na het recent weer eens geluisterd te hebben viel mij op dat de heren in deze tijd nog zeer doorzichtig luisterbare muziek maakten, waar de melodie en de afzonderlijke instrumenten regelmatig goed uit de verf komen. Mooie uitloper van Awake. Meer mijn stijl dan veel latere werken. Echter, de op zich uitstekende stukken muziek, worden regelmatig onverklaarbaar rommelig aan elkaar geplakt. Althans op een manier die ik niet vind passen. Dit doet afbreuk aan het geheel. Het titelnummer krijgt dan wel een ruime voldoende, maar de overige nummers zijn toch echt alleen voor de echte fans. Vandaar mijn final verdict.

Na het succes van images ('92) en awake ('94) zou het nog wel even duren voordat het volgende full album zou worden uitgebracht. Om de in toenemende mate aantallen hongerige fans toch vast te houden is toen deze ep met slechts 1 originele track op de markt verschenen. Achteraf makkelijk praten dat een rare bijna een uur durende cd als ep op de markt kwam. Toen echter logisch en lovenswaardig om er nog wat live covers op te gooien.

Ik vond dit album (of eigenlijk gezegd EP), na kanjers als: Images en zeer zeker Awake toch tegenvallen. Het openingsnummer vond ik nog zeer te pruimen, maar daarna verslapte mijn aandacht, wat ik normaal nooit heb bij deze wereldband. Hierna werd de goede draad gelukkig weer opgepikt.

Ik heb dit nooit een raar album gevonden, en ik heb het ook nooit raar gevonden dat dit op de markt kwam, of je het nou een CD of een EP noemt. Maar ik ken het fenomeen EP oorspronkelijk als een vinylplaatje met op elke kant (meestal) twee nummers, dus als een soort "uitgerekt" singletje van een minuut of 12, en wat ik in bovenstaand bericht bizar noem is een CD met de speelduur van anderhalve vinylelpee als een EP omschreven te zien.
 

Ja, daar heb je een punt. Qeensryche bracht een veelbesproken ep uit op vinyl in 1983 en die duurde 22 minuten. Heb hier een cd-singletje van dream theater liggen met 4 songs en die duurt ook 22 minuten. Metallica's beyond magnetic met 4 songs wordt weer ep genoemd. Het zal het cd-tijdperk wel zijn om deze Seasons met deze lengte als ep uit te brengen en 'm niet als opvolger van het succesvolle Awake te bestempelen.

Feitelijk 'slechts' een EP, maar met een speelduur van bijna een uur kun je dit best zien als een volwaardig album. Het imposante, ruim 23 minuten lange titelnummer is de voornaamste trekpleister, maar de vier live-covers (en medleys) zijn eveneens uitstekend. De band opereert hier op de top van zijn kunnen en weet van iedere track iets moois te maken.

Door wat berichten bij wat Led Zeppelin albums ook deze weer eens echt goed beluisterd. Heerlijke plaat. Maar dat het alweer 22 jaar oud is komt niet helemaal bij mij binnen. 22 jaar verder ?

Cover van Zeppelin is strak. Titelnummer is ook heerlijk. Zo maakt DT ze, helaas, niet meer.

Het eerste nummer is 5* materiaal en die nummers van Elton John zijn ook erg sterk gedaan de rest is wel wat minder

Van Mike Portnoy’s site:

Why is the CD A Change of Seasons referred to as an EP instead of a full length album?
MP: Realistically, it's a longer album than Images and Words, but it was called an EP because we didn't want it perceived the latest studio Dream Theater album. There's only one new original song - all the rest is live covers. It was important for us and the label for it not to be perceived as the latest studio record. That's why we tagged it an EP.

Vooral het titelnummer is geweldig. De live covers zijn verder ook prima, maar ik prefereer eigenlijk toch wel gewoon studio materiaal. Daarom is het een vermakelijke ep.

Uitstekend titelnummer. Daar luister ik deze "EP" voor.

De covers zijn leuk en ook nog eens goed uitgevoerd, maar ze vallen in het niet tegenover het titelnummer.

Deze in 1995 uitgebrachte EP markeert een belangrijk punt in de muzikale richting van Dream Theater. Het titelnummer, "A Change of Seasons", is het meest opvallende stuk op het album. Dit nummer duurt ongeveer 23 minuten en staat bekend om zijn complexiteit en dynamische bereik. Het vertelt een verhaal over de verschillende fasen van het leven en bevat verschillende stemmingen en tempo's, wat kenmerkend is voor de progressieve rockstijl.

De EP bevat ook live-opnames van covers van verschillende klassieke rocknummers, een weerspiegeling van de brede muzikale invloeden van de band. Deze nummers omvatten covers van bands als Pink Floyd, Queen, en Led Zeppelin, wat laat zien hoe Dream Theater elementen van klassieke rock in hun eigen muziek verwerkt.

De bandleden die aan dit album hebben gewerkt, waren onder andere James LaBrie (zang), John Petrucci (gitaar), John Myung (basgitaar), Derek Sherinian (toetsen) en Mike Portnoy (drums). Mike Portnoy, een van de oprichters van de band, heeft aangegeven dat "A Change of Seasons" oorspronkelijk geschreven werd in de tijd van hun tweede album, "Images and Words", maar niet werd opgenomen vanwege de lengte.

"A Change of Seasons" wordt vaak geprezen om zijn technische vaardigheid en emotionele diepte, en blijft een favoriet onder fans van Dream Theater en liefhebbers van progressieve metal in het algemeen. Het album toont de unieke vaardigheden van de bandleden en hun vermogen om complexe muzikale structuren te combineren met diepgaande lyrische thema's.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Maar wat vind je er nu zelf van?

Ja, de mening van ChatGPT kunnen we zelf wel vinden.

Dit is nog wel een DT album die ik zou overwegen voor een aanschaf op cd, vooral vanwege de prachtige titeltrack, en de perfect gecoverde versie van Perfect Strangers van Deep Purple.