David Bowie - Station to Station (1976)

Sowieso vind ik de top10 hier niet bijster sterk.. maargoed, dat is inherent aan ieder kiessysteem waar de grootste gemene delers meestal blijven hangen.
Bowie wordt redelijk op waarde geschat hoor op dit forum, volgens mij staan 3 of 4 van zijn platen wel in de top250 en hij wordt algemeen gerespecteert. Ik vind dit trouwens bij lange na niet zijn sterkste werk.. eerder onevenwichtig door die stijlen waar ie niet één duidelijke keuze in maakt. En ik heb weinig op met soul en al helemaal niet met disco (hoewel dat amper te horen is op de plaat), dus geef mij de Berlijn-periode maar, of zijn oude 70s glamrock tijd

Dat Bowie niet in de top 10 staat, komt ook omdat hij geen uitgesproken nummer 1-album heeft. Sommige mensen zweren bij Ziggy, anderen weer bij Low en weer anderen bij dit album. Bij een - ik noem maar wat - King Crimson zijn de rijen veel meer gesloten.

Volgens mij geldt dat voor de beatles ook.. Veelzijdige bands

Station to Station staat hoog op de lijst van Bowie-fans. Terecht, want deze plaat heeft geen zwakke plekken, terwijl Bowie op veel andere albums meestal één keer de plank misslaat. Station to Station boeit van de denderende trein uit het titelnummer tot aan de wegkwijnende klanken van Wild is The Wind. Het laatste nummer Wild is the Wind is, hoewel mooi gecroond, een cover. Het is goed en zeker als je weet dat Bowie zich door buitensporig drugsgebruik nauwelijks iets van de opnames kan herinneren.

Hmm, ik vind hier nu juist ook duidelijk weer wat missers op staan. De stemcapriolen van Bowie op nummers als Word on a Wing en Wild Is the Wind kunnen op gegeven moment echt wel gaan irriteren, en Golden Years kan ik nou ook niet tot Bowie's spannendste singles rekenen.
Volgens mij heeft de man één helemaal perfecte plaat gemaakt en die staat in mijn top10

Dat vind ik niet eens zijn beste plaat...
Ik vind deze, Heroes, Heathen, Low en de Christiane F. soundtrack nog wel iets beter!

Ik vind dit ook Bowie's beste. Die 'stemcapriolen' waar orbit op doelt begrijp ik niet helemaal. 'Wild is the Wind'is bijvoorbeeld een prachtige ballad die vol emotie gezongen is.

Ik vind Bowie daar nu juist een beetje over de schreef gaan zo nu en dan.. het valt ook niet altijd te begrijpen gemaster
Het titelnummer steekt er wat mij betreft huizenhoog bovenuit.

Niet alles is te begrijpen inderdaad. Titelnummer vind ik trouwens ook het beste nummer, dus dat kan ik weer wel begrijpen

Dit album zal bij heel veel Bowie fans hoog scoren en volkomen terecht natuurlijk;
Vind persoonlijk LOW nog ietsje sterker maar ook Scary Monsters is niet te onderschatten.

Wat maakte Bowie zo pakweg tussen 1975 en 1980 sterke albums !
En toen zakte hij weg (vooral na Let's Dance) en dacht een filmcarriëre uit te bouwen, maar dat was naast de waard gerekend... Vanaf Black Tie White Noise gelukkig terug op het goede spoor beland en steeds sterkere albums gaan maken zoals in zijn glorieperiode !

Een lekkere plaat die ik na zo'n 30 jaar nog vaak draait. Voor mij in het rijtje van Ziggie en Scary

Een must have voor iedere rechtgeaarde rockliefhebber, toch ??

Dit wordt mijn volgende Bowie-album, heb onlangs m'n eerste gekocht, namelijk 'Heroes' en die is me al zeer goed bevallen. Ik ken alleen 'Golden Years' van deze plaat, wat ik persoonlijk niet zo een bijzonder nummer vind maar ik heb toch hoge verwachtingen van Station To Station, aangezien de hoge waarderingen!

Golden Years was de enige single die eraf kwam, zeker een zeer sterk album van Bowie, de opener Station to station is al een meesterwerk opzich, ruim 10 minuten!

Toevallig surf ik langs deze site en zie tot mijn verbazing dat bowie bijna niet voorkomt in de top 250. Radiohead, Coldplay, leuk en aardig, maar vergeleken met bowie voor 1980 en de albums na 1998 zijn het in mijn ogen maar prutsers. Niet 1 album komt maar enigzins in de buurt van station to station.

Kan ik me in vinden Kreun! Ook al is dit een site waar nog vrij kritisch over muziek geoordeeld word, er zijn veel artiesten die lang niet zo goed zijn als Bowie maar toch hoger in de lijsten staan.
Dat komt omdat met name de jongere generatie vooral de muziek kent die ook veel op MTV uitgezonden wordt en daardoor ook vaker op gestemd word.
Ik kijk daarom ook niet zo veel in die toplijsten, omdat ze toch niet echt een eerlijk beeld geven. Ik kijk vooral naar de reacties die zijn nog het meest eerlijk.

Dit is eerste Bowie album en nog steeds mijn favoriet ook al heeft ie veel meer hele goede platen gemaakt.
Maar op dit album vind ik echt alles perfect, de nummers blijven boeien Bowie's stem is echt prachtig! Maar vooral ook de sfeer die het geeft vind ik echt geweldig.

Het titelnummer vind ik briljant, maar daarna wordt het toch allemaal minder vind ik hoor. Dan heeft hij echt nog een pak platen gemaakt die beter zijn. Vooral de smartlap Wild is The Wind (spreek uit: wijuuhlld!) staat me gewoonweg tegen. Kan me niet bommen als het Bowie-over-the-top is, hierbij gaat hij bij mij over de schreef. En ik vind het ook muzikaal geen sterk nummer. Golden Years vind ik echt een van Bowie's zwakste singels ooit. Dus, sterkste plaat? Niet in duizend jaar! Doe mij Hunky Dory of Ziggy maar, da's genialiteit!

Wild is the Wind een smartlap ? Laat je oren dringend eens uitkuisen, jongeman!

Topalbum, niets minder en niets méér !
Ik verhoog mijn 4.5 sterren naar 5 sterren zowaar,
dat zal zulke halve doven leren ! *****

Haha! Nouja, je enthousiasme siert je hoor. Maar ik ga hierin echt niet mee, de schmierende uithalen van Bowie op dat nummer zorgen echt voor zure melk in de koelkast van huize Orbit. Ik heb het al vaak geprobeerd, alleen al hoe hij het woord "wild" zijn strot uitduwt is echt tenenkrommend. Smaken he?

Ja smaken inderdaad. Ik vind het ook fantastisch hoe hij 'Wild is the Wind' zingt. Maar ik ben dan ook een beetje verliefd op zijn stem.

Zoals FunkStar terecht zegt, deze plaat heeft geen zwakke plekken. Ik verhoog dan ook naar 5*****

Het titelnummer is gelijk al hemels te noemen. Dit Station to Station is optima forma pop-rock. Alles klopt wel aan dit nummer en dat het zo lang duurt maakt het alleen nog maar fijner want hierdoor laat het zich aan alle kanten bewonderen. Dit mag zich wat mij betreft een tijdloze klassieker noemen.
Golden Years vond ik toen ik het jaren geleden voor het eerst hoorde (ergens begin jaren '80 vermoed ik) een weergaloze funky track. Later ben ik dit nummer juist als wat minder gaan beschouwen. Maar heden ten dage is dat weer helemaal in ere hersteld: dit blijft lekker swingend.
Word On A Wing kabbelt relaxed voort. Dit wil niet zeggen dat het daarmee saai is, integendeel. Het soulvolle randje maakt dit nummer onweerstaanbaar lekker voor mij. Het is duidelijk dat dit album alle kanten op gaat maar ik ervaar dat zeker niet als storend moet ik zeggen.
Tvc15 is wederom van een geheel ander kaliber. Er wordt door mede-users gesproken over geen zwakke plekken, maar voor mij is dit wel een wat zwakker plekje. Zeker niet slecht, laat staan een skip-nummer; maar het doet me gewoon niet zo heel erg veel.
Stay is duidelijk anders dan we gewend zijn (of waren). Heel lichte disco-invloeden met gelukkig nog wel een enorme hoeveelheid gitaarsaus eroverheen waardoor we een wat eigenaardige sound krijgen. Talking Heads zullen dit nummer zeker wel goed beluisterd hebben want er zitten stukjes in dit nummer die me een beetje aan deze band doet denken.
Wild Is The Wind vind ik een heerlijk slepend einde. Orbit ziet het niet zitten en ik wel. Het is zo'n heerlijke meegalmer en als Bowie met zoiets komt dan is het net even extra en dat mag ik wel. Ik kan me wel voorstellen dat dit een love or hate it nummer is. Ik schaar me tot de eerste categorie.
Een afwisselend album is het zeker, weinig nummers, maar het gebodene is uiterst smakelijk.

Oh my TVC15....oh oh....TVC15......heeeeeeeeeeeeeerlijk.

Ik vind het begrijpelijk dat je de plaat niet als dé plaat van bowie beschouwt, maar toch moet je de plaat een kans geven.

Station to station is een regelrechte klassieker, deze song is het beste voorbeeld van Bowie's sublieme smaak voor arrangementen - de song zit van de eerste tot de laatste noot goed in elkaar en kan nog dagen in je hoofd spoken na een luisterbeurt.

De voortdurende uithalen van uwentwege naar de single Golden Years hebben - denk ik - te maken met het ontbreken van de achtergrond bij het lied. Het sarcasme ten opzichte van zichzelf en zijn tijd, de muziek die op zich ook alweer sarcastisch is (knipoog naar de disco, maar het genre tegelijkertijd ook in het belachelijke trekken door de tekst en de afstandelijkheid en kilheid van het lied) en de grandioze gitaarlicks zorgen ervoor dat dit lied zovéél meer in zich draagt dan men op het eerste zicht zou denken. Eentje dat ik maar ben gaan appreciëren na tientallen luisterbeurten - écht een groeier én over het algemeen ondergewaardeerd.

Voor Word on a Wing vind ik geen woorden, te mooi gewoon. Samen met Station to Station hét hoogtepunt van de plaat.

TVC 15 is eentje waar je van moet houden. Geen topklasse, maar gewoon een fijn nummertje. Stay daarentegen is dan wel weer pure klasse, maar ook een groeier.

Wild is de Wind is het zwakste nummer op de cd vind ik. In functie van de cd is het echter geniaal, gezien het je een rustige uitgang biedt - weg uit het land van paranoia, drugs en mengelmoezen van muzikale stromingen.

Gotta love it Mijn favoriete cd of all time, dikke vijf sterren, kzou er zes geven als het kon.

Als je je nog wat erger wilt ergeren (twee keer erger, ik heb al betere zinnen gebouwd), bekijk dan eens de ronduit schandalige OOR'S TOP 100 van vorige maand, denk ik.

Slechts 1 Bowie-album, Ziggy Stadust. Ik dacht ook maar één Led Zeppelin-album en al haast géén singer-songwriters.
En géén half Pink Floyd Album.

En om hier bij de les te blijven; Waar zitten die formidabele Bowie-albums, er is keuze zàt, toch ?
iemand die de eerste drie popdecennia (50's, 60's en 70's) erg genegen is, zoals ik, die wordt daar niet goed van, zoveel onkunde, en vooral ; zoveel nietszeggende gitaarrockbandjes met ontzettend beperkt houdbare muziekjes die zoveel tijdloos materiaal de verdoemenis in duwen. Ronduit Zum Kotzen, ik heb er geen andere woorden voor!

Dus, als je je ook eens ontzettend wil ergeren, bekijk ook het topic over die lullige Oor's Album Top 100 Allertijden.

tjah

er zitten hier toch rare mensen hoor, niet slecht bedoeld natuurlijk

maar als je bvb dit album vergelijkt met één of ander rockbandje ja dan is het verschil toch wel groot

en een genre als hip hop mag zeker niet thuis horen in een top 250 allertijden. als we deze er uithalen dan kunnen we ware pareltjes als deze erin zetten

nuja er zitten hier veel jongeren en deze beinvloeden toch wel de ware aard van pareltjes zoals een bowie mede omdat ze belange niet zoveel van muziek kennen als echte muziekfanaten

niet veel aan te doen denk ik

Is het dan zo belangrijk hoe hoog een album in een lijst staat? Van muziek moet je gewoon genieten....en als je dat kan ben je gezegent.

*gezegenD. Blijft nog steeds mijn favoriete plaat aller tijden. Lang leve the thin white duke!

Ook één van mijn favorietste der favorietste platen allertijden. Maar ook Born to Run hoor van Bruce Springsteen!
En van Bowie vind ik Low toch nog een ietsiepietse krachtiger, maar het verschil is niet zo groot, het zijn twee topalbums.

Een soort overgang tussen het geluid op Diamond Dogs en de Berlijn-periode, met wat soul van Young Americans erin verwerkt, zo zou je deze plaat wel kunnen omschrijven. Maar wel een hele sterke plaat met een constante kwaliteit zonder vullers. Hier zat Bowie mentaal en fysiek (getuige de fotoos in het cd-boekje) op het randje door bepaalde versnaperingen en pure paranoia (Hij had achtervolgingswaan, was het rocksterren-leven beu en leed onder z'n slechte huwelijk). Als er een bewijs is dat artiesten waarmee het slecht gaat geweldige platen afleveren dan is dit het wel!!

4,5.