John Coltrane - Afro Blue Impressions (1977)

Zeer toegankelijke plaat van Coltrane, die zoals gewoonlijk Tyner, Garrison en Jones naast zich had. Vond de versie van Coltrane's fetisj-nummer 'My Favorite Things' veruit de beste die ik ooit gehoord heb en ook Lonnie's Lament was zeer goed.
Hierna zou Coltrane toewerken naar zijn hoogtepunt met 'A Love Supreme' om daarna de weg van de avant-garde in te slaan met o.a. 'Ascension'. Die laatste vind ik zeer moeilijk beluisterbaar en was eigenlijk positief verrast dat deze zo genietbaar was. 5 sterren.

Mijn allereerste jazzalbum, in mijn maag gesplitst door platenboer Leo Schelvis van Captain Haddock om de hoek bij jazzclub B14 in R'dam. Ik ben hem er nog dankbaar voor. Later runde hij in zijn eentje nog Forever Changes in A'dam. Daar verkocht hij alleen wat hijzelf toelaatbaar vond. Commercie had geen kans. Achter zijn eigenzinnig sarcasme zat een gouden muziekhart waarmee hij vele klanten de weg heeft gewezen. Zulke mensen verdienen ook wel eens een volgspot. Het concert is overigens erg mooi met thematische improvisaties die de grenzen opzoeken maar niet overschrijden. Als eerste stap in het oeuvre van Coltrane is het een goede keus gebleken. Het ruigere werk zou later volgen.

Korte opmerking. De concertopnamen vonden plaats tijdens een tour door Europa in 1963. De puntgave tapes bleven op de plank tot producer Norman Granz ze in 1977 tot een fraai dubbelalbum smeedde. Dat geheel is digitaal opgepoetst en met andere coverart opnieuw uitgebracht op cd in 1993 en op vinyl in 2014. Ik vind het een schoolvoorbeeld van thematische improvisaties en meer 'luistervriendelijk' dan zijn latere ook indrukwekkende freejazz-concertwerk zoals b.v. op Live in Japan (1991). Ik vraag me bij Coltrane (en Hendrix en...) altijd af hoe hij zich daarna muzikaal verder zou hebben ontwikkeld.

Dit dubbelalbum bevat een zeer toegankelijke cq. harmonische live-registratie van het befaamde kwartet voordat ze een bocht namen naar hun veel ruigere avant-garde werk. Liefhebbers van dat laatste halen hierbij w.s. hun neus op: te mellow en minder intens dan bv. Live at Birdland uit hetzelfde jaar. Soit. Voordeel van het hier besproken album vind ik de geluidskwaliteit van de remaster, de speelduur en de prijs. Alles bij elkaar opgeteld: dé imo ideale live-instapper voor leken die ook eens een jazzplaat willen uit proberen . Althans zo beleefde ik de dubbelaar toen ik voor het éérst aandachtig naar jazz luisterde middels deze concertopnamen. Daarna hooked forever en daarom een ster meer dan wellicht verdiend. Bijgevoegd: een link naar AllMusic met een recensie die waarempel enige serieuze schrijfinzet mbt. jazz verraadt.

Afro Blue Impressions - John Coltrane | Songs, Reviews, Credits | AllMusic

Van zeer toegankelijke plaat, zoals hierboven vermeld, zou ik behoorlijk toegankelijke plaat willen maken. Je moet toch wel een beetje into John Coltrane zijn, wil je dit naar waarde kunnen schatten. Zeker de geweldige LP kant 4 met Spiritual en Impressions is niet echt een instap jazz LP.