Door de manier waarop John Coltrane op 'Out of This World' speelt zou dat nummer wel nóg eens zo lang geduurd mogen hebben. Wat een gedrevenheid! - Die passie van deze heer kennen we natuurlijk al langer dan vandaag, toch blijft het elke keer opnieuw vermeldenswaardig. Uiteindelijk bevalt deze stijl uit de "tussen-/overgangsperiode" (vanaf
Giants Steps tot dit) me, met uitzondering van
A Love Supreme, nog het meest. Het romantische 'Soul Eyes', speelse 'The Inch Worm', spirituele 'Tunji', lichtjes swingende 'Miles Mode': Coltrane is hier hoorbaar in al de facetten van zijn spel waardoor dit een uiterst genietbaar album is
