Allison Moorer - Down to Believing (2015)

Het nieuwe album van Allison Moorer staat op uitkomen.
Hier vast een link met fragmenten van de songs:

ALLISON MOORER - Down To Believing - bluesmagazine.nl

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Allison Moorer - Down To Believing - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Het is nauwelijks te geloven dat het al weer 17 jaar geleden is dat het debuut van Allison Moorer verscheen.

Alabama Song uit 1998 bewoog zich nog voor een belangrijk deel op het terrein van de ‘contemporary country’ uit Nashville, maar ook liefhebbers van alternatieve country-varianten hoorden de potentie van de jongere Amerikaanse.

Dat kwam er voorzichtig uit op The Hardest Part uit 2000, maar echt goed was Allison Moorer voor het eerst op het in 2002 verschenen Miss Fortune.

Twee jaar na deze plaat verraste Alison Moorer met het stevig rockende The Duel, dat ik persoonlijk nog altijd koester als de beste plaat van de Amerikaanse singer-songwriter (maar dat is een mening die zeker niet breed wordt gedragen).

Allison Moorer staat sindsdien garant voor kwaliteit, al valt haar productiviteit helaas wat tegen sinds ze een aantal jaren geleden in het huwelijk trad met Steve Earle en een kind van hem kreeg.

Dat huwelijk is inmiddels op de klippen gelopen en ook het moederschap blijkt door een autistische stoornis bij haar zoon niet makkelijk. Het heeft allebei zijn sporen nagelaten op Down To Believing, de opvolger van het uit 2010 stammende Crows.

Voor Down To Believing keerde Allison Moorer terug naar Nashville en deed ze een beroep op producer Kenny Greenberg; de man die ook haar eerste twee platen produceerde. Toch ligt Down To Believing niet in het verlengde van de eerste twee platen van Allison Moorer, al is het maar omdat Allison Moorer ook op haar nieuwe plaat weer met enige regelmaat kiest voor een wat steviger geluid.

Veel songs op de plaat raken aan de countryrock uit de jaren 70 of aan de rootsrock die Allison Moorer op The Duel omarmde, maar Allison Moorer is ook haar Nashville roots niet vergeten en overtuigt ook met hartverscheurend mooie ballads.

Down To Believing is in muzikaal opzicht een pittige en geïnspireerd klinkende plaat, wat prima past bij haar al even krachtige stem. In muzikaal en vocaal opzicht zat het eigenlijk altijd wel goed bij Allison Moorer, maar wanneer je Down To Believing vergelijkt met haar vorige platen, klinkt de nieuwe plaat toch anders.

Het heeft vooral te maken met de kwaliteit van de songs op de nieuwe plaat van Allison Moorer. Down To Believing is een hele persoonlijke plaat en dat hoor en voel je. Allison Moorer vertelt op haar nieuwe plaat indringende verhalen en doet dit met hart en ziel. Het maakt van Down To Believing een enorm intense plaat.

Die intensiteit wordt alleen maar groter wanneer in muzikaal opzicht flink uitgehaald mag worden en ook in vocaal opzicht het gaspedaal helemaal open mag. Het is de Allison Moorer waar ik van hou, maar nog niet eerder was het zo goed en gedreven. Na enkele luisterbeurten vind ik Down To Believing net zo goed als The Duel, al was die plaat nog net wat rauwer. Het wordt gecompenseerd door heel veel doorleving en emotie.

Down To Believing valt zoals gezegd op door geweldige songs, maar ook als Allison Moorer zicht vergrijpt aan Creedence Clearwater Revival’s Have You Ever Seen The Rain blijft ze moeiteloos overeind. Het is veelzeggend.

Overigens verdienen ook de muzikanten op deze plaat en producer Kenny Greenberg een eervolle vermelding in deze recensie, want Down To Believing is niet alleen een uiterst veelzijdige plaat, maar klinkt ook prachtig. Allison Moorer’s beste plaat tot dusver? Ik denk het eerlijk gezegd wel. Erwin Zijleman

Een album met een 'groot hart' ..... intens, gedreven, Allison sleept je op een heel bijzondere manier mee in haar wereld en maakt je deelgenoot op een aangrijpende wijze....

Prima plaat!

Een album wat ik maar blijf luisteren.. en nog eens... en weer.... waarom... omdat oprechtheid, gedrevenheid, vakmanschap en pure emotie elkaar hier treffen in een niet al te vaak voortkomend kwartet.

Zou fantastisch zijn om de vrouw live aan het werk te zien!

Hou van liedjes met pure emotie, doorleefd en zo weggeplukt uit het leven met z'n ups en downs...vandaar dat dit album mij ook nu nog blijft boeien.... voorlopig behoort Down to Believing, samen met Tennessee van Anna Mitchell en Batman, Superman, Spiderman van Rod Stewart ( officieel nog niet uit, wel te beluisteren op BBC 2 ) tot mijn favoriete songs van dit jaar

Dit album blijft speciaal en zal absoluut in mijn top 10 van dit jaar belanden. Zou net als de laatste van Kelley Mickwee kunnen eindigen op de volle 5 sterren.

Mijn favoriete album van 2015 en dat heeft te maken met het persoonlijk karakter ervan, de intensiteit, de emotie en vinnigheid.........heel goed verwoord in de recensie van Erwin Zijleman....... mijn enige 5 sterren album van dit jaar ( behoorlijk wat albums met 4,5 sterren) en dat was niet meteen......is in de loop van de maanden gegroeid en dat tekent mede de kracht van deze heel bijzonder plaat!

Eens, het staat ook in mijn top 5

Drie vrouwen die ik heel graag eens live wil aanschouwen; naast Allison Moorer zijn dat Samantha Fish en Kelley Mickwee......... blijft dus nog genoeg te wensen over in het weekend van de surprises/pakjesavond!

In de donkere dagen voor......tijd voor herbronning.........moge dan de albums uit 2014 of 2015 van de volgende 10 zangers/zangeressen/ singer-songwriters wat.............wat zeg ik..........veel meer in de spotlights staan, die figuurlijk en spontaan een lichtfakkel doet ontbranden, welke tot in lengte van dagen niet meer zal doven....ruim baan en een klaterend applaus voor; Frederique Spigt, Ralph de Jongh, Loes Swinkels, Samantha Fish, Anna Mitchell, Martha Bean, Kelley Mickwee, Alex Hodgson, Suzanne Jarvie en Allison Moorer!

Als de herfst echt op stoom komt heb ik de neiging deze plaat voorbij te laten komen, kan er niet precies een vinger op leggen, heeft misschien te maken met de intensiteit en emotie die ervan afspat. Meestal blijft het niet bij 1 luisterbeurt, maar avonden achter elkaar.

Intens, oprecht en doorleefd album dat me heel diep weet te raken.

Ik had weer eens zin om wat albums van Allison Moorer te beluisteren. En hoewel ik haar al volg sinds Show en The Duel begin ik toch met deze Down to Believing. Eigenlijk gewoon omdat ik een liefhebber ben van break-op-albums.

Want dat is het: op dit album reflecteert Allison uitgebreid op haar korte huwelijk met Steve Earle. Alle gebruikelijke emoties komen aan bod, zoals liefde, schuld, spijt, woede en verdriet. Dat het huwelijk geen stand heeft gehouden had ik ze - bij wijze van spreken - wel van tevoren kunnen vertellen. Een zeer onstuimig verleden van Steve (met verslavingen, gevangenis, vele huwelijken en scheidingen) combineren met een diep tragische jeugd van Allison (vader vermoordde zijn vrouw voor de ogen van haar en en haar zus Shelby Lynne), gevolgd door de geboorte van een zwaar autistisch kind. Tja, dan is het niet zo vreemd dat zelfs de wederzijdse liefde hier niet tegen bestand is ...

Maar voor ons levert het een prachtalbum op. Veel fantastische ballads (zoals If I Were Stronger en Blood), en mooie up-temponummers(luister bijvoorbeeld eens naar Mama Let the Wolf In, het titelnummer of het mooie Wish I) hebben na al die tijd niets aan zeggingskracht verloren.

Het is dat er een paar middelmatige rockers op staan, anders was dit een meesterwerk geweest.