Cabaret Voltaire - The Voice of America (1980)

Het derde album van Cabaret Voltaire in 1980, na het debuut "Mix-Up" uit '79 en de veertig minuten durende Three Mantras uit mei 1980. Dat bestaat uit slechts twee nummers op 33⅓ RPM, zelfs voor streaming niet in stukjes geknipt, hetgeen lucratiever zou zijn geweest aangezien die platformen per gedraaide track uitkeren. Hij staat op MuMe als EP maar met de lengte en het toerental van 33⅓ toch echt een elpee en tegelijkertijd een tussendoortje. In juli 1980 bracht de groep uit Sheffield The Voice of America uit.

Die is met zijn tien nummers stukken enigszins toegankelijker. Klonken op "Mix-Up" nog livedrums, dat is op The Voice of America voorbij: alle percussiegeluiden komen uit een doosje, met Stay out of It als uitzondering. Ten opzichte van een jaar eerder klinkt minder noise, waarbij nog altijd wordt geëxperimenteerd met geluiden. Dit buiten de geijkte patronen van coupletten en refreinen.

In de albumtitel zou je een boodschap kunnen zien, maar met de fragmentarische teksten is het maar de vraag of dat zo is. Eigenlijk hoor je diverse stemmen van Amerika, zoals instructies voor politiemensen hoe te handelen bij een concert van de Beatles, zoals de dwingende openingsklanken van het album doen. Bedoelt het trio Cabaret Voltaire te zeggen dat deze instructies kenmerkend zijn voor de VS?

Meer over de openingsgeluiden las ik bij Electronicsound.co.uk. In Damage Is Done een monotone beat, lange geluiden op elektrische gitaar en spreekzang. Partially Submerged doet hetzelfde maar dan zonder stem of beat, waardoor het tot een soundscape wordt met nadruk op elektronica. Kneel to the Boss (een politiek statement?) is dan weer met drumcomputer en spreekstem, Premonition avant-gardistisch en This Is Entertainment als vervreemdende dance.
If the Shadows Could March is een kleine minuut als de soundtrack bij sci-fi, waarna het conventionelere Stay out of It warempel iets van Talking Heads wegheeft. Met Obsession en News from Nowhere meer elektronische beats en gesampelde geluiden, waarna Messages Received op z'n postpunks afsluit met warempel een melodie. Monotoon maar toch, dit is het nummer dat ik in mijn afspeellijst met new wave zet.

Vervolgens reis ik verder door de albums achter mijn afspeellijsten met new wave. Ik kwam van single The Harder It Comes van Joe Jackson, onder meer te vinden op diens verzamelaar Master Series. Volgende station is het debuut van het Oost-Duitse Silly.