Thin Lizzy - Live and Dangerous (1978)

Voor mij is dit één van de 2 essentiële Lizzy's. Ik heb Live/Life net even liever, omdat ik daar de songs beter vind.
Dit album ademt een heerlijke '70's feel; rokerige concerthallen, tourbussen.
Ik heb de cd als Japanse import, compleet met Japanse songteksten. (klopt vaak niet )
Hoogtepunten:
Van Jailbreak tot The Rocker.

Inderdaad, deze rechtzetting is zeker nodig.

Ik hou van dit album en van Thin Lizzy in het algemeen maar je kan Thin Lizzy echt niet met Queen vergelijken. Queen is één van de allerbeste en allergrootste bands ooit, hetgeen live evenzeer het geval was als in de studio.

Dit album is Lizzy op haar top (al is er inderdaad redelijk wat aan gesleuteld achteraf...) en bevat prachtige uitvoeringen van alle nummers die er op staan.

Het andere magistrale live album van Thin Lizzy. Deze krijgt, deels terecht, de meeste aandacht. Toch mankeert aan dit album ook wel het e.e.a. wat mij betreft. Zo ben ik nooit echt fan geweest van Johnny the fox meets....en Sha la la. In plaats daarvan had ik 1000 x liever een nummer als Wild one erop gehad. Maar ja, dat soort dingen hou je toch altijd. Het mooie aan dit album is dat de band echt in topvorm verkeert. Perfect op elkaar ingespeeld en het enthousiasme spat er vanaf. Dat heeft deze live plaat voor op die andere. Daar klinkt de band wat rommeliger en onsamenhangend. Komt wellicht ook doordat op dat album gastmuzikanten meespeelt.

In één van de eerste recensies wordt het woord triestig genoemd. Ik snap dat zo goed. Deze muziek is rauw, ruig, maar ook zo vreselijk gevoelig en soulful. En ik denk dat dat met de klank van de gitaren te maken heeft (zo warm als je eigen open haard), maar vooral door die prachtige stem van Phil. Die geeft het geheel zo veel warmte mee (Luister eens naar Southbound, of Emerald), dat ik er bij tijd en wijle tranen van in mijn ogen krijg tijdens het headbangen. Want laten we ook dat niet vergeten.... het spat werkelijk je speakers uit van de energie (Rosalie, Jailbreak, The Boys are Back).
En die discussie of nu 55%/25%/75% echt live is? Wat maakt het uit. Het spat, ontroert, raakt, stompt.... het is gewoonweg een geweldig album!

NB. iemand vraagt of er een goede verzamelaar is van T.L. Ik heb ooit met koninginnedag voor een gulden (!) Dedication gekocht. Helaas vol met krassen en daardoor nauwelijks draaibaar. De tracklisting is heel sterk. Ik heb echter geen gaaf exemplaar meer gevonden. Maar als je die kunt vinden, denk ik dat je een goed overzicht hebt van het kunnen van Thin Lizzy.

Dedication is prima, maar het leuke aan deze plaat is dat Live and Dangerous zelf ook al een erg goed overzicht is.

Het mooie aan 'Dedication' is wel dat hier de nooit eerder uitgebrachte (en fantastische) titelsong op staat, bewerkt door Brian Downey en Scott Gorham vijf jaar na het overlijden van Phil Lynott.

En het zijn ook nog eens boven de studioversies uitstijgende uitvoeringen. Zoals bijvoorbeeld Still In Love With You. Die vind ik in zijn oorspronkelijke versie maar zo zo. Hier is het een waar tranentrekkend spektakelstuk geworden.

Maar ik moet wel zeggen dat ik het Thin Lizzy materiaal van na deze periode ook niet had willen missen,

Vandaag de Deluxe Edition samen met Jailbreak en Johnny the Fox in huis gehaald....Laten liggen mensen! Niets wat niet eerder is uitgebracht (de bonusnummers, slechts 2, staan ook op het recent uitgebrachte Still Dangerous), de dvd is niet anders dan de 'oude' VHS op DVD, die kort geleden ook al is uitgebracht. Ik had gehoopt op een remix/remaster, maar helaas pindakaas....veel geld voor weinig. Gemiste kans, en jammer dat er op deze manier gecashed moet worden.

Dank voor de tip. Ik overwoog nl. om de deluxe edition aan te schaffen, maar ik ga mijn geld dus aan een andere plaat uitgeven.

Bedankt inderdaad! Ook ik zat te dubben om ze in huis te halen maar na dit gelezen te hebben weet ik wel beter. Nog ff voor de duidelijkheid; het geluid is dus niet beter dan wat al in omloop is?

Neen, exact hetzelfde! Ik ben echt redelijk teleurgesteld dat er zo makkelijk geld moet worden verdiend aan Thin Lizzy.

Ben ik met je eens! Ik wou het even zeker weten aangezien een maat van me deze ook heeft gekocht en vind dat ie sowieso beter klinkt als de vorige remaster...

Ook dank van hier Metal-D78, zo zie je maar dat je gewoon geld kunt besparen door eens op musicmeter te neuzen...

Ik blijf lekker mijn oude cd'tje van Live & Dangerous beluisteren...

Raar hoe sommige nummer je pas na 10 keer luisteren pakken... die Cowboy Song is echt geweldig, zeker het samenspel met het publiek en de solootjes op het eind. Man wat mooi!

Ook een mooie, latere versie kun je hier kijken: YouTube - Thin Lizzy Cowboy Song The Boys Are Back Live 78 w. Moore

Nieuwe releases, remasterd, re-remasterd, re-re-remasterd, pfff. Ik heb gewoon de eerste CD versie (en de dubbel LP). EN HET BLIJFT HEERLIJK GENIETEN !

Graag gedaan! Dat oude cd-tje voldoet inderdaad, prima. Minder mooie plaatjes op de hoes wegens te klein, maar de dubbel lp die overal nog wel te krijgen is voor minder dan een tientje is in dat opzicht wel het mooist. En ach, ik spaar nu eenmaal alle van mijn favoriete bandje, dus deze remaster kon ik natuurlijk niet laten liggen.

Overigens heb ik onlangs beslag weten te leggen op (een kopie weliswaar) van Philly 1977. Het hele concert dat de basis was voor L&D en Still Dangerous. Die zouden ze een keer helemaal moeten oppoetsen want die is dan wellicht een tikkie beter dan L&D.

Die oude lp heb ik natuurlijk ook nog gewoon in de kast staan, dus die plaatjes kan ik wel gewoon voor de dag toveren als ik daar behoefte aan heb...

ik ook, op de hoes na want die is zo gigavergaan dat ik net zo goed een ouwe krant kan nemen om de prachtplaat in op te bergen

Ik heb zo een In A Gadda Da Vida exemplaar.... de kat van een oom vrat dat als als Wizkas... letterlijk....

Deze live and dangerous is nog in redelijke staat, ofschoon ik hem toen al (begin 80) 2e hands heb gekocht.... plaat is overigens weer niet echt meer beluisterbaar, doordat ik hem 2e hands heb gekocht.... de vorige eigenaar heeft het ding volgens mij ooit nat afgespeeld (een fenomeen wat ik ook wel eens in kroegen tegenkwam, hij kraakt dan minder...), feit is dat ie dan echter droog nog beroerder klinkt....

Ik heb ook een stapel LP's, waaronder Live and Dangerous. LP's gebruik ik eigenlijk niet om af te spelen, maar alleen voor de hoezen en de geur. Heb bijvoorbeeld Led Zeppelin III. Draai dan de cd terwijl ik met de LP de voorkant via dat ronddraai-ding steeds verander. Of wijk ik nu af van het onderwerp....?

haha, ken ik nog zo 1

een muziekleraar die zijn plaatjes afwaste en zonder afdrogen erop mieterde

toffe gast wel, maar of het nou zo goed was?

eeeuuhh, dus ..... zowel op CD 1e versie als de dubbel LP blijft het gewoon genieten toch ?

ABSOLUUT! Lizzy blijft Lizzy toch? Overigens, The Wep: 7 live platen in je top-tien...je houdt er wel van hè?

Klopt ! live zijn de meeste nummers "bewerkt" t.o.v het studio werk en zijn vaak beter. Zeker in het genre waar ik van hou. Thin Lizzy is echt een live band, pure rock zonder dat men nog eens gaat nadenken over.......? gewoon op gevoel dus. Zo denk ik ook over veel andere bands

Ik denk dat Still in Love with You, toch wel een van de mooiste ballads allertijden is en vooral deze live uitvoering is een kippenvel moment

Inderdaad Kepi, en dat terwijl de studiouitvoering op Night Life eigenlijk helemaal niet zo fantastisch is. Vooral live komt het nummer tot zijn recht, met de geweldige gitaarsolo van Brian Robertson (mooi ook hoe enthousiast het publiek reageert na deze solo)

Ook weer een klassieker op het gebied van live platen. De twin gitaarduels tussen Brian Robertson en Scott Gorham laten je regelmatig uit je bol gaan en Phill Lynott met zijn warme zang laat me genieten. Favotiete nummers Emerald, Massacre, Don`t believe a Word, The Rocker.

"Is there anybody here with any Irish in them? ... Is there any of the girls who'd like a little MORE Irish in them?"

Ik heb deze onlangs eens vanonder het stof gehaald en wat blijkt: hij is nog beter dan ik me herinnerde! Live tilt de groep het songmateriaal naar een hoger niveau, zodat de opnames die hierop staan zonder uitzondering telkens de studio-versies overtreffen. Schitterend hoe die twee leadgitaristen op elkaar ingespeeld zijn en beiden hartverscheurende solo's weten af te leveren op Still in Love with You. Ook op de climax van The Boys Are Back in Town doen die harmonieën mijn hart steeds sneller slaan. En dan is er natuurlijk nog Phil Lynott, de charismatische frontman, bassist en zanger die de boel samen houdt met heerlijke baslijntjes en memorabele teksten. Het blijft een zonde dat de man veel te vroeg is overleden.

Vooral tot en met Don't Believe a Word is dit een erg strakke, gestroomlijnde verzameling heerlijke nummers, waarbij het onbegonnen werk is om slechts één of enkele te selecteren als favorieten. Helaas zwakt de plaat daarna wat af, met songs als Are You Ready of Baby Drives Me Crazy, die op zich wel weten te entertainen, maar niet uitnodigen om ze opnieuw en opnieuw te luisteren. Dit in tegenstelling tot de vele knallers die dit album rijk is, zoals Dancing in the Moonlight (zie hier ook een erg leuke cover door The Tallest Man on Earth), Massacre (heerlijk hoe hij die tekst eruit gooit) of Cowboy Song (en de overgang naar het volgende nummer), om er lukraak toch een paar uit te pikken.

Niettemin is dit een ijzersterke liveplaat die de perfectie benadert gedurende de eerste 11 nummers, om dan gewoon goed te eindigen. Hij heeft zijn rondjes hier ondertussen al gedaan de afgelopen weken, dus kan iemand mij nog vergelijkbare groepen aanbevelen voor ik Live and Dangerous compleet grijs draai?

Suicide lijkt me toch ook een van de toppers.

Ik zou eens naar Strangers In the Night van UFO luisteren. Ook een meer dan te pruimen live plaat.