Enslaved - In Times (2015)

Zo, hier heb ik zin in! 'RIITIIR' was wat minder dan zijn fantastische voorganger (nog steeds erg sterk, hoor), en de weg die Enslaved is ingeslagen de laatste albums, bevalt me wel. Het oudere werk ook trouwens, dus dat kan toch alleen maar goed aflopen?

Thurisaz Dreaming (Edit)

Klinkt best goed, maar dat vind ik genoeg voor een band als Enslaved. Ik mis een beetje de spannende proggy aspecten, de cleane vocalen zijn nog beter geworden.

Het is nog maar een editje maar ik vind het fijn dat de band daarin tussen neus en lippen door weer wat scherper klinkt. Niets ten nadele van de prachtige voorganger maar van mijn mag er weer wat meer venijn bij. Lekker raggen, blasten en brullen weetjewel? Dat zal het weer eens goed doen tussen alle diepfilosofische, spirituele exploraties van het grote 'zijn'.

Straf! Knap dat Enslaved nog steeds goeie songs kan maken zonder echt in herhaling te vallen, want dit is toch al hun 13de album. One Thousand Years of Rain en Nauthir Bleeding zijn mijn favorieten van deze plaat, na een eerste luisterbeurt. Beide echt heerlijk.

Enslaved is een band die ik al een aantal jaren ken, maar waarvan ik nooit een album vaker dan een enkele keer heb geluisterd. Als ze een nieuwe CD uitbrengen luister die ik meestal wel een paar keer, maar echt gegrepen heeft het me nooit. Tot nu. In Times blijf ik maar luisteren en elke keer wordt de plaat weer iets beter. Een ideale afwisseling tussen hard en zacht, agressief en atmosferisch. Regelmatig moet ik aan Opeth denken, maar dan meer black metal georienteerd.
Ik ben inmiddels bezig het hele oevre van Enslaved te luisteren en ik merk al dat het een zeer gevarieerde band is die op elke plaat weer iets anders klinkt, maar toch zeer herkenbaar blijft. Hier ga ik de komende tijd nog wel plezier aan beleven.

De eerste luisterbeurten van In Times heb ik ondertussen ook achter de rug. Grosso modo ben ik blij dat Enslaved na, het overigens prachtige, RIITIIR weer wat meer donkere wateren gaat bevaren. Het dromerige karakter blijft behouden maar het kolkt links en rechts wel. De subtiele details maken gewag van onderhuidse spanning waardoor In Times mij wat avontuurlijker overkomt. Waar ik een beetje klaar mee ben, zijn de cleane vocalen die veel te veel op die van Opeth zijn gaan lijken. Ik vind Enslaved eigenzinniger wanneer ze, behoudens wat bezwerende koorpartijen, zich bij de rasperige screamzang van Earl Grutle blijft. Misschien dat de cleane partijen na bezinking hun doel alsnog aan mij openbaren. Instrumentaal staat het opnieuw als een stevig fort. Laat daar geen misverstand over bestaan. Onder aan de streep ben ik erg enthousiast over In Times.

In Times valt tegen, wat mij betreft. RIITIIR werd door velen niet echt gewaardeerd vanwege de proggy directie die ik echt fantastisch vond. Deze nieuwe plaat is weer wat rauwer, maar het is allemaal een beetje kabbelend, weinig momenten waarbij ik echt onder de indruk ben. RIITIIR had echt vurige momenten als het eind van Roots of the Mountain of het begin van Thoughts Like Hammers. Dat ontbreekt hier grotendeels, al zorgen tracks als One Thousand Years of Rain en Daylight ervoor dat ik het album 3,5* geef in plaats van 3 sterren.

ik hoor hier meer onderhuidse spanning op dan op Riitiir. Ik ben alleen nog niet over de zeurende Opethzangpartijen uit.

Mijn gevoel goed verwoord door beide voorgangers

Dit is voor het eerst sinds Eld (ja das lang geleden) dat ik me weer eens serieus aan Enslaved waag. En niet zonder succes.wat een plaat is dit zeg, ik het tussenliggende werk niet, maar dit klinkt anders dan ik verwacht had zeg. Heerlijke melodieen maar toch zijn de Black Metal roots niet verloren gegaan. Het is misschien vroeg, maar dit zou zo maar eens de topper van 2015 kunnen worden (samen met de nieuwe Moonspell)

In Times sluit eigenlijk perfect aan op Ruun. De verschillen liggen weliswaar in de nuancesfeer maar je moet ergens beginnen met refereren. Links en rechts klinkt Enslaved meer afgemeten dan de tussenliggende albums. Ofschoon dat niet betekent dat Enslaved weer op Aarde is. Integendeel, het uitgesponnen, repetitieve karakter van het handjevol composities maakt In Times net zo dromerig als bijvoorbeeld Monumension of Riittiir. Zij het dat er weer meer ruwe, nightmarish randjes aan vast kleven.

Het enige wat ik graag zou willen zien is een eigen identiteit voor de cleane zangpassages. Die lijken teveel op die van Opeth. Ik vind ze soms ook wat geforceerd ingepast. De andere kant is dat we Opeth waarschijnlijk nooit meer zoals dit zullen horen. Wat overheerst, is dat ik veel plezier beleef aan het uitpluizen van dit album. Zowel op muzikaal als op tekstueel gebied is het allesbehalve een vervelend avontuur. Vandaar dat ik mijn aanvankelijke 4 toch naar 4,5 laat doorslaan.

Ik heb te weinig verstand van metal om iets zinnigs over dit album te kunnen vertellen. Daarom laat ik het maar bij dat ik dit een ontzettend gaaf album vind. Het woord 'gaaf' gebruikt ik eigenlijk nooit, maar nu kom ik er niet onderuit. In Times is energiek, bij vlagen ronduit bruut en de composities zijn spannend genoeg om je aandacht ruim 50 minuten vast te houden.

Nauthir Bleeding en Daylight vind ik wat minder boeiend dan de rest, Building with Fire en One Thousand Years of Rain vind ik duidelijk de twee beste songs. Dat heft elkaar mooi op.

Ik moet heel eerlijk toegeven dat... dit de allereerste keer was dat ik een compleet album van de mannen beluisterde. Men weet een prachtige balans te vinden tussen epische prog en (black) metal. Ook een prachtige variatie tussen de cleane vocalen en de grunts.
Een sterke eerste indruk van een band die ik toch al wat langer ken (mijn introductie met ze was tijdens hun sterke optreden op het Into the Grave festival in 2012). Het raakt eens tijd dat ik me wat meer in ze ga verdiepen.

Erg goed album weer, moet ik constateren. Enslaved stelt zelden teleur, en de laatste jaren hebben ze aardig getimmerd aan een behoorlijk impressionant oeuvre. Natuurlijk doet de cleane zang verdacht veel aan Opeth denken, maar dat komt precies op de juiste moment; Opeth zelf zie ik nog niet meteen naar dit soort muziek terugkeren. Bovendien zijn de harsh vocals typisch Enslaved, en dus om van te smullen. Schitterend, de rauwe emotie die Kjelsson uit zijn keel weet te krijgen is in mijn optiek ongeëvenaard.

Als je er dan nog bij bedenkt dat ik deze op instrumentaal vlak net wat beter vind dan 'RIITIIR' (enkele fantastische riffs, 'Thurisaz Dreaming' alleen al is een belevenis), kan ik twee zaken concluderen: ten eerste, dit is een fantastische plaat; ten tweede, ik moet 'm gewoon in huis hebben.

Dat zal er dan ook van komen; voorlopig heb ik hier 4,5 sterren voor veil.

Ondanks dat mijn score wat zakt ten opzichte van de vorige twee albums, ben ik nog steeds wel onder de indruk van wat Ivar Björnson en Gruttle Kjellson hier bij elkaar geschreven hebben. In Times is een indrukwekkend album, maar de gezette koers begint wat sleet te vertonen. Komt misschien omdat we 'dit' nu al meer hebben gehoord, maar het maakt niet per se door die reden minder indruk. Tegelijkertijd hebben One Thousand Years Of Rain en Daylight wel heel sterke momenten. Ivar staat soms verbazingwekkend goed te soleren. Dit album laat weer voorzichtig wat black metal horen en Daylight heeft imponerende progrocksolo's. Goede kans dat dit in de toekomst nog verhoogd wordt naar 4,5*. Dit album behoort sowieso tot een van de betere van de band.


Tussenstand:
1. Riitiir
2. Axioma Ethica Odini
3. Below The Lights
4. In TImes
5. Blodhemn
6. Eld
7. Frost
8. Mardraum
9. Ruun
10. Vertebrae
11. Vikingligr Veldi
12. Isa
13. Monumension

Heel vreemd, want toen ik dit album in 2015 aanschafte vond ik het goed, maar uiteindelijk niet sterk genoeg voor een top 10 positie van mijn jaarlijst. Nu was dat jaar met Symphony X, Blind Guardian en vooral A Forest Of Stars ook echt doordrenkt met toffe metal, maar In Times komt nu veel meer aan. Er zitten weer wat voorzichtige blackmetalinvloeden in, maar uiteindelijk zijn het leuke stukjes als het folkloristisch moment als op One Thousand Years of Rain, of de epische progpracht van Daylight die met dromerige toetsenpartijen en gitaarsolo's wordt ingekleurd die me het meeste doen. Enslaved heeft het nu echt al drie albums achter elkaar helemaal bij het juiste eind.

Tussenstand:
1. In Times
2. Riitiir
3. Axioma Ethica Odini
4. Below The Lights
5. Blodhemn
6. Eld
7. Frost
8. Mardraum (Beyond The Within)
9. Monumension
10. Vikingligr Veldi
11. Vertebrae
12. Isa
13. Ruun

Ik ben een laatkomer op het Enslaved-feest. In Times was mijn kennismaking met deze band en rond de tijd van de release heb ik dit album grijsgedraaid. One Thousand Years Of Rain is mijn favoriet op dit album, maar de rest van de nummers doet er nauwelijks voor onder. Boeiende blackened progressive metal die in de epische passages doet denken aan Bathory ten tijde van Hammerheart.

Opvolger E was voor mij een tegenvaller, al begin ik het album wat meer te waarderen, maar inmiddels ben ik in de vroegere discografie aan het duiken. Daar valt nog veel te genieten, merk ik al.

Score: 83/100