Pixies - Bossanova (1990)

Ijzersterke opvolger van Doolittle. Het geluid van deze plaat bestaat uit een surfsound die constant plaats moet maken voor een orkaan van noise (ik geloof dat Frank Black hier voor het eerst de distortionknop op zijn slaggitaar heeft gevonden) en geschreeuw van ons aller Frank. Daarnaast hebben vele nummers een soort space-geluid (echo's, reverb, effecten), dat bij vlagen dromerig klinkt.
De sfeer is dus compleet anders dan op Doolittle (toch een standaardwerk dat de Pixies-sound verwezenlijkt), mede doordat de hoekige baslijnen van Kim Deal hier plaats hebben gemaakt voor de onorthodoxe akkoordovergangen van Frank Black. Ook is Deals achtergrondzang grotendeels verdwenen. De compacte sound van Doolittle en Surfer Rosa is hier verdwenen en er is iets anders, iets gecompliceerders voor in de plaats gekomen. Maar het is niet per se minder goed.

Met een halfje verhoogd. Inderdaad een sterker geheel dan Doolitle en een echt wegdroomalbum! Van de drie Pixies-platen die ik ken is deze de fiere tweede, na Surfer Rosa.

Was op Pinkpop 89. Eigenlijk speciaal voor REM die voor het eerst in Nederland optraden. De rest van het programma kende ik maar half. We zaten op een grasveldje en voor ons speelden de Pixies. Ik kan me niet meer herrinneringen dan dat ik het een bak herrie vond. Daarom niet meer op gelet. Waarschijnlijk een biertje gaan halen of een pispauze gehouden.
Een jaartje later kwam ik op de een of andere manier toch in aanraking met de muziek. Had opeens Bossanova in huis. Weet ook niet eens meer hoe. Na een paar keer beluisteren was ik echter compleet verkocht. Ik heb de cd maandenlang gedraaid en in zijn kielzog Surfer Rosa en wat later ook Frack Black solo en Breeders. Ik denk nog wel eens terug aan die middag op Pinkpop. Kan ik nou zeggen tegen mijn kleinkinderen dat ik de Pixies heb gezien?

Wederom sterk album van Pixies. Bij vorige albums (met name Surfer Rosa) wordt je nog continue heen en weer geslingerd. Doolittle is al meer een (subliem) geheel.
Dit derde album heeft, voor Pixies begrippen, een meer gestructureerd rock geluid. Erg knap gedaan.

The Happening Heel lekker nummer! Goed gezongen, goede distortion op die gitaren en die melodie.

Ik zou wijselijk mijn mond houden, pmac, is toch wel een van je grootste muzikale blunders. Pixies zien en bier gaan halen, dan ben je geen held!

Vond het een teleurstellend album toen het uitkwam maar nu is het mijn meeste favoriete album van de Pixies. Kan niet uitleggen maar geen nummer verveelt na al die jaren en ik krijg er een lekker gevoel van

Rock Music is één van de meest energieke, rauwe nummers die ik ooit gehoord heb, wie kent er soortgelijke nummers?

Surfer Rosa, het eerste en meest rauwe album van de Pixies staat er vol mee...
Tenley-town van the Walkmen wellicht? Of iets van de Thee Oh Sees?

Bedankt voor de tips, Surfer Rosa stond al op het lijstje, ben erg benieuwd

Dan ook maar meteen Come on PIlgrim en Doolittle, allemaal van hetzelfde laken een pak. Heerlijke vuige muziek op z'n tijd; Als ik zin heb om een deuk in mijn plafond te springen, zet ik de Pixies op.

Dit was lange tijd mijn enige album van The Pixies. Prima album, maar m.i. zijn Surfer Rosa en Doolittle de platen waar het écht gebeurt. Het geluid is hier anders, het mist het lichte/opene en scherpe van die twee. Daarnaast mist het album de échte klassiekers van die eerste twee albums. Ik hoor hier geen Bone machine, Where is my mind, Debaser, Here comes your man, Monkey gone to heaven of No. 13 baby (dat outro!!!)... het zijn grotendeels sterke nummers, maar ik mis nét dat 'je ne sais qoi' die de Pixies daarvoor in overvloed hadden.

Deze ligt absoluut in het verlengde van Doolittle, maar de productie is hier een stuk vetter.
Waarschijnlijk doet deze mij daarom een stuk minder.
Bij Doolittle leek het alsof ze zelf het geluid hadden uitgevonden.
Op Bossanova heeft Gil Norton er een cleanere sound van gemaakt.
Het is niet zo rommelig, ze lijken het spelen beter te beheersen; dit is minder punkrock, meer glamrock.
De hysterie is hier onder controle, ze vliegen net wat minder de bocht uit.
Maar hoe dan ook een geweldig album.

Waar Surfer Rosa me amper raakt op een paar nummers na, en ik Doolittle een absoluut meesterwerk vind, heb ik bij deze plaat weer het Surfer Rosa-gevoel. Doolittle is een duidelijke uitschieter in de discografie van de Pixies voor mij.

Dit is de 1e cd die ik ooit heb gekocht. Heel vaak gedraaid. Na al die jaren nog steeds prachtig en krachtig. Beste Pixies plaat. Geen enkel slecht nummer.

Herkenbaar verhaal. Ook ik vond het een bak herrie en heb het daardoor tijdens Pinkpop gemist. Ik was er nog niet rijp voor.

Blijft lachen dit!

Dit is nog altijd mijn favoriete Pixiesplaat, na Surfer Rosa. Kusjes!

Mijn favoriete Pixies voor Surfer Rosa.

Dit album komt heel dicht in de buurt van Surfer Rosa en Doolittle. Velouria, All Over the World en Dig for Fire zijn mijn favoriete nummers.

1990, koffie drinken bij een vriend die toen een bijbaantje had bij een pompstation in Heemskerk. Radio aan, deze plaat werd integraal gedraaid. Ik stond perplex, wat een vreemde maar vreselijk lekkere muziek. Rock, punk, surf een unieke combinatie. Het begin van mijn grote liefde voor deze band. Een tijd lang was de liefde wat minder, na het concert vorige week sta ik weer in vuur en vlam. Pixies - Bossanova.

Niet mijn favoriete Pixies album deze, maar nog steeds erg solide. Het gevoel bekruipt me dat ze enigszins van hun karakteristieke rauwe sound van de eerdere albums afstappen, dat de sound nu een stuk gepolijster is, maar elke keer als ik dat weer denk slaan ze me weer om de oren met een stormende gitaarrif en rauwe teksten. Minder absurd en rauw maar wel een verrijkte, ruimere, sound dan het voorgaande werk. Ik geniet hier nog steeds ten zeerste van.

Voor mij is deze Pixies een echte zomerplaat. Goede herinneringen aan die tijd.

Na een tijdje stofvangen deze cd weer even in de speler gestopt. Wat een prachtig album van begin tot eind. Zal wellicht iets te maken hebben met de mooie herinneringen uit de tijd dat de plaat uitkwam maar toch.
Tussen al het geweld van eind jaren 80 en begin jaren 90 met bands als Pearl Jam, Nirvana etc. wisten de Pixies toch maar mooi hun eigen unieke sound te maken en te behouden door de jaren heen. Een kunst op zich. 5 welverdiende sterren voor dit sublieme album dat nooit verveelt.

Ik vind dit een vermakelijk album. De band heeft een lekker eigen geluid. Het is voor mij echter geen topper. Daarvoor vind ik het toch wat te braafjes. Lekker dat wel.

Het album waarmee ik Pixies heb leren kennen en waarschijnlijk daarom dat ik dit hun beste worp vind... De twee vorige albums moeten natuurlijk niet veel onderdoen... Cecilia ann, rock Music, digging for fire, velouria, havalina, hang wire, Allison... kan er blijven naar luisteren... hard , zacht, dromerig, songs, niemendalletjes, gruizig.. Zo worden ze toch niet meer gemaakt...