Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase. (2015)

De eerste écht interessante release van 2015 is er alweer. Heel erg benieuwd naar dit nieuwe album! Steven Wilson kan eigenlijk niet teleurstellen.

Oh God yes! Laat maar komen! Uit op 27 februari in Duitsland, op 2 maart in de UK en rest van de wereld.

27 februari dus En 66 minuten muziek, heerlijk!

Ik zag pas geleden in een docu dat hij meer de Jazz kant op gaat. Experimenteler. Ben zeker benieuwd !

Al concerten bekend ?

Voorverkoop voor Tivoli (Utrecht) en Hedon (Zwolle) is vandaag gestart, geloof ik.

Over welke documentaire heb je het hier? Zelf dacht ik gehoord te hebben dat het album juist minder jazzy en meer poppy wordt met aanzienlijk minder input van Theo Travis.

Kleine moeite van naar z'n officiële website te gaan hé Hier dan maar: Tour Dates – StevenWilsonHQ.com

Nah, het was gisteravond laat en het nat vloeide rijkelijk !

Maar goed, ik (we) hebben kaarten voor donderdag de 26e in Antwerpen.

Mooie prijs, dicht in de buurt. En ik zal eens kijken naar die documentaire. Komt !

Het lijkt in ieder geval een mooi gevarieerde tracklist met drie langere tracks omringt door een aantal kortere. Ik dacht zelf ook dat het meer de poppy kant op gaat bij vlagen, iets waar ik toch wel vrolijk van word! Blijkbaar is het ook een conceptalbum, maar dat kan me gezien de tekstuele kwaliteiten van meneer Wilson wel gestolen worden =p

Steven Wilson at AIR Studios, September 2014 - Part 1 - YouTube

Steven Wilson at AIR Studios - Part 2: Concept and Inspiration - YouTube

Gewoon even genieten van studio opnames van 2014.

Ja. Je had gelijk ! Ik dacht eerst dat hij het had juist over meer Jazz. Maar, eerlijk gezegd, vind ik een stukje minder Jazz niet erg. Hou ik zelf niet zo van.

Oh jee, poppy?? Ik mag toch hopen van niet. Aan de andere kant mag SW graag de grenzen verkennen en zijn eerdere werk met Blackfield was ook redelijk poppy en toch alleszins te pruimen.
Ben in elk geval zeeeeer benieuwd.

Een album waar ik ook zeer naar uitkijk. Zeker als je weet dat de vorige 3 platen toch veel te bieden hebben. Verder is de keuze van de titel wat vreemd maar goed.

Het 4 minuten durende nummer Hand Cannot Erase net voor het eerst gehoord : is even wennen. Klinkt heel poppy, maar bevalt me toch wel. Qua stem doet hij me bij vlagen warempel denken aan James Dean Bradfield van The Manics maar dat kan aan mij liggen
Ben zeer benieuwd naar de andere nummers.

Die zijn anders en meestal beter wat mij betreft. Ik voel me vereerd om ter recensie een promoversie in goede kwaliteit te mogen beluisteren dezer dagen (heb vorige week de deluxe box besteld hoor ). Perfect Life, Routine, het drieluik Home Invasion/Regret/Transience (loopt allemaal vloeiend over in elkaar) en natuurlijk Ancestral en Happy Returns, twee songs die we eerder al live konden horen, boeien echt wel. Mijn eerste luisterbeurt was bedroevend negatief, vooral omdat die lange track 3 Years Older me maar niet wilde overtuigen (het klinkt op een bepaald moment alsof je naar zo'n typische jaren '90 aftiteling van een tv-serie over een groepje vrienden kijkt, maar dat is gelukkig maar enkele seconden) en omdat het geheel in de verste verte niet op Raven of eerder solo/PT werk lijkt. Als je HCE eenmaal als een werk op zichzelf ziet (best moeilijk want je refereert uiteraard naar eerder werk), leer je het appreciëren. Al maakt Steven het me niet gemakkelijk. Maar Routine, Ancestral en Happy Returns zijn echte juweeltjes. Dit wordt wennen en zal de fanbase waarschijnlijk alweer eens verdelen, ik durf het bijna voorspellen!

Mijn hemel. Die hoes. Ongelooflijk mooi. Vind het wel vervelend als er teveel punten in een titel of nummer worden gebruikt.

Mooie title track! Sommige verwachten misschien gelijk progressief geweld en vinden dit in reactie wat te simplistisch, maar dat neemt niet weg dat dit gewoon een sterke poppy rock song is. Het zal ook wel weer zo'n geval zijn waarbij het nummer veel beter tot zijn recht komt als deel van het album in plaats van een single release. Dat is wel vaker zo bij muziek van Wilson.

Ben nu niet echt weggeblazen door het titelnummer. Wilson heeft zo op het eerste gehoor wel mooiere/leukere/spannendere popliedjes geschreven. Kan het nummer alleen maar vinden bij een of andere gitaarcover, dus misschien dat het beter bevalt zonder dat een of andere amateurgitarist erdoorheen jengelt.

Steven Wilson - Hand Cannot Erase - YouTube

Dit is wel de goede versie lijkt me? Vind het wel een aardig nummer, maar niet fantastisch.

Danku Het klinkt toch wel een stuk beter dit. Zeg ik iets heel raars als ik hier een beetje dezelfde gladde/zoete vibe van krijg als bij de laatste albums van Anathema?

Oei oei... Niet echt een nummer waar ik warm van wordt. Nu een paar keer beluisterd, maar ik vind het vlees noch visch. Enfin, één zwaluw maakt nog geen zomer en dat geldt ook vice versa.

Nee, je zegt zeker niet iets heel raars. Ik herken wel wat je hoort. En inderdaad, wel aardig, niet fantastisch en zo vergeten..

Maar goed, wachten op het beluisteren van de rest dus.

er is al gestemden vrij hoog , een goed voorteken. Is hij al te beluisteren want ik vind het niet?

Waarschijnlijk recensie-exemplaren, dus het album is inderdaad nog nergens te vinden. En uiteraard ook hoge cijfers, want Mindscapes is een keiharde fanboy

Ik verwacht dat Mindscapes een recensie exemplaar heeft.

Inderdaad een recensie-exemplaar voor iO Pages sinds een drietal weken.

En zeg! Die 4,5 heb ik wel toegekend na een vijftiental luisterbeurten. En verdiend. Ik zal zelfs eerlijk toegeven (maar zie ook m'n eerder bericht hier) dat de eerste luisterervaring lang niet zo positief was - vooral te wijten aan die track 3 Years Older waar het schoentje wat wringde in m'n oren (wat een uitdrukking). GfD en Raven gaf ik beide 5*, Insurgentes 4* en de 4,5* hier lijkt me adequaat. Het is echt wel weer héél goed. Bij de PT, no-man en Blackfield platen zijn mijn stemmen ook eerder aan de hoge kant, maar ben zeker geen 0,5 vs. 5* stemmer

Four page coverstory is al geschreven, deze week buig ik me over de recensie. Een heuse karwei...

Waar de pop van No-Man nog boeiend is en waar Blackfield het de eerste twee albums nog mooi wist te doen. Zo overtuigd Wilson solo vooralsnog niet. Maargoed dit is gebaseerd op alleen de single dus we wachten het album nog eventjes af. Ondertussen gooi ik mijn verwachting maar naar beneden.

SW heeft solo nooit geen evidente schijven gemaakt (zat binnen PT wat in een keurslijf) en laat net dat het gene zijn wat er voor zorgt dat hij zichzelf telkens overstijgt. Enkel nog maar de single gehoord en ondanks dat deze weinig voor de hand ligt, zit het refrein al weken in mijn hoofd. Ik verwacht weer een topper en twijfel er voor geen meter aan dat hier niet zal aan voldaan worden. Wat ik evenzeer weet, is dat velen deze plaat terug zullen afschieten vanwege hetgeen ik in mijn eerste zin heb geschreven. Lekker...

Heel erg leuk om mee thuis te komen, nieuwe nummer + video Perfect Life.

Zo op het eerste gehoor iets experimenteler dan het titelnummer maar nog steeds wel vrij poppy, wel heel erg lekker opgebouwd wat mij betreft. Ook een mooie video erbij.

Vind het echt een veelste simpel nummer eigenlijk. Ik weet niet maar persoonlijk denk ik echt dat dit album kneiterhard gaat tegenvallen van wat ik nu hoor. Het klinkt totaal niet zo genuanceerd als The Raven en Insurgentes. Ben wel benieuwd naar het geheel en vooral de langere tracks op het album maar dit doet 't 'm voor mij niet.

Wacht maar.