Days of the New - Days of the New (1997)

Uitstekend akoestische rock album van Days of the New. Beste nummers op dit album zijn Shelf in the Room, Touch Peel and Stand, Solitude, Face of the Earth en The Down Town. Dit album geef ik voorlopig 4,5 strerren, omdat het mij zeer positief verrast heeft.

Deze heb ik ook nog liggen....en gaat nu de cd speler in

Ha, eindelijk heeft iemand hem online gezet

Ik vind het eigenlijk niet echt bijzonder. Het is wat mij betreft teveel van het zelfde. Leuk als achtergrondmuziek, niet om speciaal naar te gaan zitten luisteren.

Ja, deze band (nuja meer Travis) is best ondergewaardeerd. Beetje Alice In Chains-Nirvana Unplugged achtig. Erg goed. Goeie teksten ook. Het album Red/album 3 is ook erg goed, meer elektrisch.

Dit is een van de weinige "post-grunge" bands die me wel konden boeien.

Ik vind het jammer dat de volgende albums van hun veel minder konden boeien. En dat lag vooral aan de minder sterkere nummers.

Lekker album het geeft toch wat anders, ben zelf unplugged fan deze plaat valt goed. 4*

Ik vind het eerlijk gezegd een beetje saai..

Het plaatje begint veelbelovend, en de akoustische sound is lekker. Cd is mooi opgenomen ook, maar inderdaad zoals ik al hieboven lees, het wordt al vrij snel saai....
De songs zijn niet eens zo slecht, maar de sound, de stem, de melodieën... Deze cd redt het niet vaak tot het eind helaas. Jammer.

Voor een zanger die destijds pas 17 jaar was en later flink drugsverslaafd is geworden levert hij een alleraardigst debuut af. Het was een band maar de alles bepalende factor is Travis Meeks. Met een voor zijn leeftijd al doorleefde stem schroomde de jongeling niet om zijn zieleroerselen op plaat te zetten. De nummers trekken aan je voorbij in een semi-akoestische setting en getuigen van compositorisch talent. Destijds veel gedraaid vanwege de Alice In Chains sfeer die mij wel kon bekoren, daarnaast stonden en staan de nummers vol met een bepaalde spanning. The Down Town is het prijsnummer maar ook de overige songs klinken vrij degelijk. De twee opvolgers van dit debuut zijn trouwens beter, gevarieerder en zelfs op bepaalde wijze vernieuwend voor die tijd. Deze worp ben ik inmiddels ontgroeid maar de dikke voldoende blijft staan.

Uit het grote niets waren ze er plots destijds. Met een waan debuut ook. Geen idee waar ik deze heb opgepikt maar de cd nog steeds hier. Gelukkig dankzij MOV nu ook op geweldig vinyl. De 2e inmiddels ook uit, de 3e komt er aan, April dacht ik. Mooi mooi. Sterke songs, zeer akoestisch en dan toch rockend en meeslepend. Ja, dat vond ik wel wat. En nog ja...nu hier op vinyl aanwezig weer vaak op net als hun 2e. Travis Meeks destijds piepjong en dan zulke songs schrijven waar de klasse vanaf druipt, fenomenaal. Ook tekstueel dus. Zijn doorleefde stem viel op. Het sfeertje regelmatig richting Alice in Chains. Maar toch voldoende eigen smoel nog. Waar ze zijn gebleven, geen idee. Meeks worstelde met een fikse drugsverslaving ook. Maar na al die jaren nog steeds fier overeind deze plus hun 2 andere platen. De re-releases op vinyl dan ook meer dan welkom.