Van Morrison - His Band and the Street Choir (1970)

Een wat ondergesneeuwd album na de giganten Astral Weeks en Moondance.

Toch was Van Morrison ook hier weer erg lekker op dreef.

Het album kent wat mij betreft maar twee mindere nummers (Give me a kiss en Sweet Jannie) en zelfs die zijn prima te verteren.

Hoogtepunten alom : De errug lekkere single Domino, Het prachtige akoestische Virgo Clowns, Het funky I've been working, De minimale ballad I'll be your lover,too en de andere zes.

Mocht je Astral Weeks en Moondance (waar deze meer mee gemeen heeft) al in je bezit hebben, dan is dit een prima keus voor een volgende aanschaf.

Oneens, ik zou veel eerder Veedon fleece aanschaffen.

Dat sowieso.

Vind dit toch wel één van z'n minste, alhoewel "I'll be Your Lover Too" wel erg mooi is.

Maar Van zelf was ook niet blij met dit album. En al helemaal niet met de hoes ervan:

"By the time I finished with it I didn't like it because it put me through so many changes. I was doing a lot of gigging and I was under pressure to get the album finished. And some weird business trip went down at the same time. So the album has bad connotations for me."

"I didn't like the album cover. It was taken at a party. It's just rubbish. I didn't want that album cover at all. They just went ahead and did it".

Voor mij zijn al zijn albums tussen 1968 en 1974 een aanschaf waard. (Behalve misschien Hard nose the highway).

Ik heb Veedon Fleece ook hoger staan, maar ik vind dit toch een erg goed album dat tevens vrij toegankelijk is.

'I'll be your lover too' is toch wel een ongelooflijk prachtig liedje ja..

Het album haalt niet het niveau van Moondance, Feedon Fleece of Astral Weeks maar moet ook niet onderschat worden.

En dat Van Morrison zelf ook wat te mopperen heeft over dit album wil niet zoveel zeggen.(hij is niet erg snel tevreden)Of het goed is maak ik "de luisteraar" wel uit

Ik luister net naar het soulvolle 'Gypsy Queen'... Ook erg mooi , prima plaatje 4*

Dat is dan wel weer mijn favoriete album.

Is ook niets mis mee... Snow in San Anselmo is Van's onbekende meesterwerk!Qua stem, begeleiding, tekst, sfeer...perfect!!

Maar zoals uit de inhoud van dat nummer blijkt..niets is onmogelijk,en mischien dat dat album ook nog eens de waardering krijgt die het verdient

Ik zou gewoon alle albums die Van the Man tussen 1967 en 1974 gemaakt heeft aanschaffen en daarna op je hoede zijn en het beste dat daarna komt eruit plukken, want veel albums die daarna komen zijn een herhalingsoefening met enkele uitzondering het sublieme 'No guru, no method, no teacher' uit 1986.

Tribal, geheel akkoord! Natuurlijk is dit een geel goed album, van begin tot eind zelfs!
Domino, Gypsy Queen... noem maar op!

****1/2

Al is de hoes een kruising tussen een pose van Sai Baba en de looks van Beck, het doet niets af aan wat er achter het hoesje zit.
Dat is namelijk prima in orde.
Zowiezo het vroege werk van deze muziekheld is het blind aanschaffen waard.

Domino en Crazy face zijn sterke openers van HBatSC.
I've been working, heeft een heerlijke grove met zijn white men soulstem.
Call me up in dreamland, lijkt me een lekker feestnummer als ik overleden ben. Wel wat rommelig, maar wel sfeervol.
I'll be your lover too, is een ballad gedragen door zijn minimale spel en sterke stem, die hier wat minder sneerd als bij het vorige nummer. Heerlijk om op weg te drijven in de 1ste slaapfase.
Blue money, toetoetoetoedidoetoetoedoedidoe...met trompetje...mmmh nu weet ik waar de tune van Sesamstraat zijn mosterd heeft gehaald. Laat je speelgoed staan, schuif eens lekker aan...
Sweet Jannie grijpt terug naar zijn roots, persoonlijk hoor ik liever nummers die meer Van the man zijn.

Bepaalde albums van Van Morrison zijn m.i aan een up-date toe. Het geluid is af en toe wat blikkerig en de horns wat schel.
Maar hoort wel in mijn VantheMan collectie thuis.

Ik had mezelf beloofd om mijn Van Morrison collectie wat uit te breiden, en vandaag heb ik dat ook gedaan. "His Band And The Street Choir" is weer een goede aankoop, hoewel ik niet erg onder de indruk ben van 'Crazy Face', 'Give Me A Kiss' en 'Call Me Up In Dreamland'. De rest behoort tot Morrison's beste werk ooit, vooral 'Virgo Clowns', 'Gypsy Queen', 'If I Ever Needed Someone', 'Blue Money', 'I'll Be Your Lover Too' en natuurlijk 'Domino'.

Morgen ga ik mijn andere VM aankoop van vandaag beluisteren: "No Guru, No Method, No Teacher": ik verwacht er heel veel van.

His Band & Street Choir wint het voor mij op het pure speelplezier net van Moondance, waarop het toch allemaal wat plichtmatig en gekontroleerd klinkt. Daar staan dan misschien wel meer all-time fave nummers op ( Caravan, Into The Mystic & And It Stoned Me ) maar als totaal bevalt deze me toch nèt iets beter.

Hier staan bovendien de pareltjes tussen de niemendalletjes in waar de lichtgewichten bij Moondance aan het einde staan waardoor die plaat een beetje inelkaar zakt. Voor mijn faves kom ik hier evengoed sterretjes te kort: Street Choir, Virgo Clowns, Crazy Face, Gypsy Queen & I'll Be Your Lover Too ( "how's that" vraagt hij aan het einde van de track - nou Van mooier heb ik ze zelden gehoord ). De laatste heeft hij na zijn scheiding van Janet P. vast nooit meer gespeeld .... Domino en I've Been Working zijn natuurlijk ook geweldig, het zijn bevendien de enige nummers van deze, voor mij toch schandelijk ondergewaardeerde, plaat die ik hem later in de 70s nog live heb horen ( en zien ) spelen.

Ik begrijp de vergelijking met Moondance wel een beetje, maar hoor het verschil in spelplezier er niet aan af droombolus. Enkele songs zijn wel een stuk vrolijker dan je op Moondance (alles behalve een depressief album natuurlijk) kunt vinden, bedoel je dat? Maar die erg vrolijke nummers vind ik meteen de mindere op deze plaat, die het door wisselvalligheid (er staan ook bloedmooie nummers op) wat mij betreft dus zeker niet kan winnen van Moondance. Daar staan voor mij gewoon de betere songs op over de hele linie.

Ben het eigenlijk wel met @Droombolus eens. Komt misschien omdat Van Morrison bij mij binnenkwam met Them. En hoe! Natuurlijk was ik daarna ondersteboven van Astral Weeks en vergenoegd met het beschaafde Moondance maar met dit album kwam hij (of ik?) in mijn beleving weer thuis bij de soulvolle rythm&blues die hem zo goed past. Toegankelijke composities, in goede volgorde, gespeeld door een band die staat als en huis (vooral live!) en met Van vocaal in prima doen. Lekker to the point met die blazers en koortjes... heerlijk. Ik wordt er kortom erg vrolijk van. Niks ten nadele overigens van zijn meer bezonken en muzikaal uitgesponnen albums maar deze plaat sluit naadloos aan bij mijn smaak. Hetzelfde verkwikkende effect van Street Choir ervoer ik later nog een keer met Into The Music.

Heeft niet de individuele klasse die nummers op Moondance wel hebben, maar klinkt wel weer relaxter dan Astral Weeks. Spontane plaat met veel R&B-invloeden waar je goede zin van krijgt. De ongedwongen vibe doet me denken aan Exile on Main St. van de Stones, met 'Call Me Up in Dreamland' als een soort broer van 'Sweet Virginia'. Neemt niet weg dat hier inderdaad ook mindere tracks als 'Give Me A Kiss' en 'Blue Money' op te vinden zijn.

De recent uitgebrachte remaster is wat geluidskwaliteit betreft een verbetering in vergelijking met het origineel. Scheelt echt een slok op een borrel.

Ik vond deze op CD al beter uit de verf komen dan op vinyl, maar voor fave albums ben ik altijd bereid om nog een keer te inversteren ......... besteld dus.

Destijds besloeg mijn Van Morrison Grammophone-collectie al een complete Billy kastplank, maar waar laat jij in vredesnaam al die platen?

Voor de liefhebber: Bigozine heeft een leuk Van the Man concert in de aanbieding (ongeveer twee weken geldig).

Ik heb een heleboel vinyl verkocht 20 jaar geleden, bananendozen vol ......... bij Diskid in Zwolle zagen ze me graag komen Ik heb daarna nog jaren vinyl weggegeven aan vrienden en kennissen. Ik heb nog 1 grote kast met LPs over en in m'n muziekhok ook nog een metertje, da's al

Bij diskid (spelling?) kwam ik ook vaak! Grappig.

Diskid ( spelling ! )

Ik heb daar dan weer een heleboel vinyl gekocht van platen die ( nog ) niet op CD uitgegeven waren .....

In de jaren 90 kocht ik daar elke maand een stapeltje. Volgens mij bestaat hij nog.

Ben niet kapot van de remaster vrees ik, krijg er het gevoel niet bij. Moet misschien nog groeien, maar als ik de remasters van Moondance en Band & Street Choir naast elkaar hou is Moondance opeens weer mijn fave Van plaat........

Van de bolustreks is eigenluk alleen I've Been Working ( alternate version ) van toegevoegde waarde.

Da's echt spijtig... Schoorvoetend geef ik toe dat de door mij eerder vastgestelde grote geluidsverbetering wellicht beter valt te verklaren door het verwijderen van mijn overtollig oorsmeer...

Wat is het toch bij elke draaibeurt weer een genot als saxofonist Jack Schroer met een solo komt binnen scheuren op Crazy Face ! Het zijn vaak zulke details waarom een plaat je bij de lurven pakt, nietwaar? En daar zijn er meer van op dit opwekkende album. Je hoort bovendien dat Van the Man zijn 'soulmaten' kent. Bobby Bland, Solomon Burke etc. zijn nooit ver weg. (Lees effekes kistenkuif hierboven, die heeft er ook verstand van ). Vergeleken met deze schijf vind ik overigens Moondance een keurige openhaard-plaat.

Toch je oorsmeer weer eens verwijderen en opnieuw luisteren..