John Foxx - The Golden Section (1983)

Een lange tijd was dit album van John Foxx erg moeilijk verkrijgbaar. Oorspronkelijk op vinyl uitgebracht in 1983, pas in 1995 komt dit album uit op CD, maar alleen in Japan... Het duurt nog tot 2001 voordat het album ook in Engeland op CD uitkomt, en dan meteen met 6 bonustracks en een goed verzorgd boekje. Die 6 bonustracks zijn wel dezelfde als de 6 bonustracks op 1993 CD uitgave van 'The Garden'. Toch zijn ze hier op 'The Golden Section' beter op hun plek, het zijn immers b-kantjes van de singles 'Your Dress', 'Endlessly' en 'Your Dress'.

Met dit album horen we voor eerst een 'echte' drum op een John Foxx album. Helaas heeft John Foxx niet of nauwelijks succes gekent met dit album, zeker niet in Nederland. Jammer, want ik vind ook dit album van John Foxx weer van een erg hoog niveau. Misschien wat minder variatie als op 'The Garden', toch bevat ook dit album een aantal werkelijk prachtige nummers als 'Twilight's last gleaming'.

Dit derde solo-album zit in het verlengde van The Garden. Een combinatie van rock-instrumenten met electronica. De lessen uit het verleden zijn goed dooggenomen wat er mede toe heeft bijgedragen dat dit een prima album is geworden.

Het album begint al goed met het lekkere My Wild Love. Een goede drive in het ritme en in de vlakke stem van Foxx is zowaar wat passie te horen. Verder is de gitaar om door een ringetje te halen. De opening van Someone doet spannend aan, waardoor de verwachting hoog is voor wat komen gaat. Dit blijkt van korte duur te wezen, wat volgt is een gewoon rock liedje. Een song als Your Dress maakt veel goed. Mooie tonen uit de electronica-winkel en de droge zang van Foxx leveren een mooi passie vol geheel op. Echt een song om helemaal in op te gaan. Met fraaie tonen uit de bass-gitaar start Running Across Thin Ice with Tigers. Een song die qua naam al het vermelden waard is. Ondanks het beklemende wat er in zit heeft het wel wat. Het noopt mij in ieder geval tot vreemd gedrag. Sitting at the Edge of the World is een mooi verstild liedje wat me een tikje doet denken aan The Beatles. Daarnaast roept het een beeld op van een ondergaande zon. Een moment dat er van alles door je heen kan gaan. In die context is het wel vreemd te horen dat neus van Foxx gebroken is. Laat maar gaan dit laatste de song is mooi en dat is het belangrijkste.

Endlessly geeft mij het gevoel of Foxx over een mooie vrouw zingt waar hij behoorlijk onderste boven van is. Getuige de passie die hij er met zijn stem inlegt. De verdere instrumentatie is heerlijk en vult het eerder geschetste beeld goed aan. Ghosts on Water is een song die op het eerste gehoor wat saais heeft, maar naar een paar luisterbeurten spreekt er wel een bepaalde spanning uit, maar wel wat langdradig. Goed dat er in dat geval een song is als Like a Miracle is waar de passie aan al kanten uit de groeven barst. En de ingehouden spanning in de instrumentatie spreekt boekdelen. Het doet mij verlangen de luidsprekers van binnen te zien. Met een behoolijke spanning begint The Hidden Man. Hierna volgt een lekker rock-liedje waar het nodige op te horen is. De wat zeurderige stem van Foxx past hier goed op. Het einde van deze song is er één om door een ringetje te halen. Zo'n deel van mooie instrumentale muziek. Oh en dan is daar al veel te snel het einde van mijn lp in zicht. Twilight's Last Gleaming is een fraai mysterieuze song die mij aan een strand doet denken gehuld in dikke mist, waarin de vuurtoren nog net te zien is.

Conclusie: dit is een behoorlijk album van John Foxx. Echter net geen meesterwerk voor mij, omdat het her en der net niet uitgewerkt genoeg klinkt, hetgeen jammer is. Had John en zijn team wat langer in de studio gezeten om daar tijd aan te besteden, dan had ik hier de volle mep gegeven. Ondanks dit is The Golden Section wel een doordacht rock-album geworden van niveau.

Leuk album. Ambiance, goeie elektronische soundjes en leuke songs. Maar het klinkt allemaal soms erg gedateerd en soms is het gewoon wat meer van hetzelfde.

btw, Gerards Dream: het was me eventjes zoeken maar de gelijkenissen met The Beatles in Sitting at the Edge of the World zijn er wel degelijk. Leuk gehoord.

Ook goed gehoord: de vrouw die zingt op het einde van 'Your dress' verpest het nummer en had beter gezwegen.

Ik ken intussen de eerste 4 soloalbums van John Foxx en via youtube wat van zijn latere werk, maar het kan zich nergens meten met Ultravox of Midge Ure solo. Alleen 'Cathedral Oceans' lijkt me meesterlijk, hoewel de trilogie misschien heel lang en daardoor herhalend uitvalt.

Allereerst:
De vrouw die zingt op het einde van Your Dress (wordt overigens niet genoemd op de hoes), maakt dit mooie nummer helemaal àf en doet me nogal denken aan die van Avalon van Roxy Music.

Dit derde album van John Foxx nà Ultravox staat weer vol met mooie toetsen-georienteerde liedjes, zoals die er in de beginjaren 80 zoveel gemaakt werden.
Het aantal perfect klinkende albums met beklijvende en meesterlijke liedjes op basis van toetsen, ligt in de jaren 1981 t/m 1985 ongekend hoog.
Ik zal niet alle groepen gaan noemen.

Dit is er dus ook zo een.
Ultravox is nooit ver weg en ook groepen als Icehouse en de late Roxy Music schieten mij regelmatig te binnen, als ik naar dit album luister. De stem van John heeft ook dikwijls wat weg van die van Bryan Ferry.
Ik kan verder niet heel veel meer toevoegen aan de mooie recensie van Gerard's Dream.

Mijn favorieten hier zijn het mooie en meteen goed in het gehoor liggende Endlessly (heb ik nog ooit op een cassettebandje gezet ergens tussen Ultravox en Duran Duran in).
Ook het ook al net zo beklijvende Your Dress is prachtig net als Someone en Like A Miracle.
Runners up zijn dan The Hidden Man (dit is net echt Bryan Ferry in de zang), My Wild Love en Walking On Thin Ice With Tigers.
Absoluut geen opvullers of duidelijk minder sterke nummers.
Enige nadeel is eigenlijk de als een metronoom doortikkende bassdrum, wat uiteraard bij dit soort muziek hoort, maar waardoor 3 kwartier dus eigenlijk precies genoeg is voor dit album.

Op vinyl en 4 sterren.

Bedankt voor het compliment Dibbel. Ja en dan gelijk de vraag wie is die vrouw die zingt op Your Dress? Om daar antwoord op te krijgen de lp uit de kast gepakt en de informatie aldaar doorgenomen, maar de naam wordt inderdaad niet vermeld. Daarna nog een zoektocht ondernomen op internet, maar ook daar kon ik niets vinden over de dame in kwestie.

Na het album ongeveer 30 jaar in de kast te hebben laten liggen, heb ik de schijf weer gedraaid en wat klinkt dat nog verrassend goed. Mooie melodielijnen en zeker voor die tijd progressief te noemen.