Ayreon - Universal Migrator - Part Two: Flight of the Migrator (2000)

Alle klassieke Ayreon-ingrediënten zijn weer in de afgepaste doses en verhoudingen aanwezig, met als resultaat een vol en gedetailleerd geluidsbeeld met de juiste zangers, koortjes, gitaren en Hammondorgels, intro's als oorwurmen (vooral bij Journey on the waves of time en Into the black hole), catchy refreinen en stevige solo's op de geschikte momenten, alles tegen de achtergrond van een SF-verhaal dat vooral niet te serieus genomen moet worden maar dat Lucassen wel een mooie kapstok voor zijn progmetal biedt. Toch doet het me niet zoveel : het is allemaal degelijk, vrij toegankelijk en zeer melodisch, maar als standaard-Ayreon biedt het ook niet veel nieuws, en dan betrap ik mezelf erop dat mijn aandacht afdwaalt, nooit een goed teken.
        Mijn favoriete nummers zijn dezelfde als die van de meeste gebruikers hier : Dawn of a million souls en Into the black hole (met veel autoriteit en overtuiging gezongen door Bruce Dickinson). Van Chaos ben ik minder gecharmeerd, het is wel knap maar doet mij persoonlijk teveel aan de spierballenrollerij van Steve Vai denken, en de zanger op het laatste nummer (Ian Parry, mij zoals de meeste namen hier onbekend) had wel iets minder als Meat Loaf mogen klinken. Al met al geen slechte plaat, maar als ik mag vergelijken prefereer ik het wat rustiger en voor mijn gevoel meer uitgebalanceerdere eerste deel van dit tweeluik.

Prima plaat met het fantastische into the black hole. Ik heb niet altijd het geduld om Ayreon albums geheel af te spelen, want mijnheer neemt vaak wel zijn tijd om de songs/ verhaal sluitend te maken. Maar vandaag pakt het me allemaal prima.ook niet teveel gedoe met teveel instrumenten, ook wel eens lekker. Fijn gitaargeluid en prima soloos op deze Space metal opera.

Dit jaar 20 jaar oud en nog niks ingeboet qua kwaliteit en sound. Naar mijn mening een van Ayreon's beste albums.

Album waarop de nadruk wat sterker ligt op het volume dan op de meer symfonische variant van metal/rock. Persoonlijk vind ik dat jammer, maar het maakt dit album zeker niet slecht. Het eerste deel is in mijn beleving wel een stukje aangenamer dan deel 2.
Het lange Into the Black Hole en het daaraan voorafgaande To the Quasar zijn licht favoriet op dit album. Beide nummers geven een mooie combi van de twee genoemde stijlen.
Through the Worm Hole beleef ik als wat rommelig. Het klint erg gehaast en afgeraffeld. Datzelfde gevoel bekruipt bij de afsluiter The New Migrator.
3,5*

Iets minder dan deel 1. Dat was de progkant en dit is de metal kant.
Ik vind het iets te weinig variatie hebben (zeker voor Ayreon begrippen).
Geen slecht album verder.

Ik vond/ vind dit album prima klinken maar er komt een remixed/ remastered versie uit in november. Into the black hole met Bruce Dickinson aan de mic is alvast te streamen en te bekijken.

Deze is samen met z’n tweeling broertje/zusje opnieuw uitgebracht onlangs.
Ik heb alleen deel 1 aangeschaft, ik mis bij deze echt de rust momenten. Wel 2 geweldige songs, into the black hole en dawn of a million souls.

Gezien de zangers ben ik niet heel erg verbaasd dat het tweede deel van dit tweeluik wat harder is dan de eerste. Arjen Lucassen trommelt even kort door de bocht de beste zangers onder de populairste powermetalbands van die tijd: Andi Deris, Ralf Scheepers, Fabio Lione en Timo Kotipelto. Verder zijn Bruce Dickinson, Sir Russel Allan en Damian Wilson ook echte smaakmakers. De aanwezigheid van Bruce DIckinson was zelfs toen wel de aanleiding om dit album te kopen, maar dit album heeft van mij jarenlang nooit echt de waardering gekregen die het verdiende.

Op dit album vind je eigenlijk wel het beste wat Arjen Lucassen tot nu toe geschreven heeft. Dawn of a Million Souls is een nagenoeg perfect powermetalnummer. Fenomenaal ingezongen door Sir Russel. De teksten zijn geweldig en de euforie komt helemaal over. Ralf Scheepers schittert eveneens op het nummer dat ook gedragen wordt door fantastische synths. Daar hebben we Erik Norlander weer. Hij had een vast contract mogen krijgen van Arjen. Wat een geweldenaar is het toch! Andi Deris? Duurde even voor ik hem herkende. To The Quasar is hem niet op het lijf geschreven, maar ook de frontman van Helloween levert puik werk af. Bruce valt me (nog steeds) ietwat tegen. De teksten zijn niet helemaal lekker, maar zijn nummer groeit wel bij me. Ik vraag me af of de populariteit van dit nummer komt door de kwaliteit of Bruce.

Hierna zakt Flight of the Migrator wel wat in. Lang zit ik op vijf sterren, maar daarvoor doen de laatste twee tracks me echt te weinig. Verder niets dan bewondering hoor. Arjen levert met dit tweeluik (en 2,5 uur aan muziek) een topprestatie af. Nergens vervalt men in egotripperij. Zoveel topmuzikanten die de kans krijgen om te schitteren en het overgrote deel is gewoon echt de moeite waard.

Tussenstand:
1. Ayreon: The Universal Migrator - Part One: The Dream Sequencer
2. Ayreon: The Universal Migrator - Part Two: Flight of the Migrator
3. Ayreon - The Final Experiment
4. Ayreon - Into The Electric Castle
5. Ayreon - Actual Fantasy

Dat het harder is heeft natuurlijk weinig met de zangers te maken. Deel 1 was prog en deel 2 metal zodat Lucassen beide kanten van zijn fanbase tevreden kon stellen.

Erik Norlander haalt inderdaad mooie kunsten uit op zijn synths. Als je dat goed vind, raad ik je aan om eens zijn solowerk uit te proberen. Albums zoals Threshold, Into the Sunset en Music Machine zijn best de moeite waard namelijk.

Dat ga ik zeker eens proberen. Ik kende Norlander wel van naam en mijn vrouw luisterde jaren geleden naar Lana Lane (waar Norlander volgens mij ook te horen was), maar dat hij voor mij een van de grootste verrassingen is, mag inmiddels wel duidelijk zijn.

Into The Sunset ligt nog wel in het verlengde van Ayreon ook.

Verder denk ik dat de zang van Dickinson niet per se leidend is voor het nummer Into The Black Hole. Ik meen te hebben gelezen dat Lucassen Dickinson per se hem wilde hebben maar dat het niet heel gemakkelijk was om hem te charteren. Het staat wel gaaf op je c.v. natuurlijk
Er is ook een versie die is ingezongen door Damian Wilson en die staat op Ayreonauts Only. Het plan b dat ook uitstekend had gepast.

Over de keuze voor twee albums vertelde Lucassen in Aardschok dat hij dacht dat er twee groepen fans waren. Proggers en hardrockers.. Maar als hij dan in zijn bubbeltje zit op dat landgoed van hem, zonder sociale media, is dat mogelijk een beeld geweest dat hij zichzelf aanpraatte. Volgens mij pakken de luisteraars van Ayreon gemakkelijk beide platen met plezier mee.

Ja, The Dream Sequencer is toch beduidend beter. Het metal-aspect hier gaat echt heel goed en met Dawn Of A Million Souls heeft het ook een van de beste Ayreon-nummers (Russell Allen is een god) ooit, maar het album voelt in vergelijking met het emotionele The Dream Sequencer wat oppervlakkiger? Het rockt, maar is ook beduidend meer standaard dan de eerdere albums (muv Actual Fantasy). Het is goed, erg goed, maar het is niet briljant. De gasten zijn perfect, het materiaal is aanstekelijk, maar het is net niet zo sterk. Ik mis iets wat het erg goede album daadwerkelijk geniaal maakt. En dat is ok verder, ik draai hem alsnog met alle plezier. The Dream Sequencer is echter hard gegroeid ten opzichte van deze.

Tussenstand:
1. Ayreon - Into The Electric Castle
2. Ayreon - The Dream Sequencer
3. Ayreon - The Final Experiment
4. Ayreon - Universal Migrator
5. Ayreon - Actual Fantasy

Op Flight Of The Migrator klinkt de metalkant van Ayreon flink door. In dat opzicht beschouw ik dit album ook een beetje als een voorloper van Star One. Het album opent bijzonder sterk met Chaos en aansluitend Dawn Of A Million Souls, dankzij de fantastische zang van Russel Allen. Wat een stembanden heeft die gast! Waar hij bij Symphony X en (vooral) Adrenaline Mob nog wel eens de nijging heeft om erg rauw te zingen, houdt hij het hier iets cleaner en dat maakt dat ik hem nog beter vind zingen. Het bandmaatje van Russel, Michael Romeo doet hier overigens nog een geweldige solo.

Journey To The Waves Of Time was indertijd mijn eerste kennismaking met Ralf Scheepers. Een heerlijke over-the-top zanger die dit nummer sterk vertolkt.

De inleiding van To The Quazar (The Taurus Pulsar) haalt na de sterke start van het album een beetje teveel de vaart uit de plaat. In het tweede deel, als de zware riff van het nummer start, ontwikkelt het nummer zich sterk.

En dan Into The Black Hole….. wat een bazennummer! Stilistisch gaat Arjen een beetje terug naar het nummer Arabia uit zijn tijd met Vengeance. Een episch nummer vol met afwisseling tussen rustige passages en epische bombast. Als klap op de vuurpijl zingt Bruce Dickinson ook nog eens een sterke partij.

Out Of The White Hole heeft op de remix een boel extra effecten, solootjes en meerstemmige partijen meegekregen. En alhoewel ik daar doorgaans niet echt op zit te wachten moet ik zeggen dat dit nummer er misschien wel beter en interessanter van wordt. Mij kan deze versie meer boeien dan de 2000-versie.

De laatste twee nummers zijn qua zang minder sterk dan de overige nummers, maar an sich is The New Migratior wel een erg sterk powermetalnummer.

Al met al is Flight Of The Migrator een sterk metalalbum dat qua luisterplezier eigenlijk niet onder doet voor zijn proggy evenknie. Toch stel ik deel 1 er nèt voor.

1. Ayreon - Into The Electric Castle
2. Ayreon -The Dream Sequencer
3. Ayreon -Flight Of The Migrator
3. Ayreon - Actual Fantasy
4. Ayreon - The Final Experiment