Pet Shop Boys - Very (1993)

Pet Shop Boys balanceerde altijd al een beetje op het randje van kitsch (Kitsch van de beste soort wel te verstaan), maar op dit album is het mij allemaal iets té, om echt een favoriet van mij te zijn. De beats zijn iets te enthousiast gemarineerd en de synthesizers hebben te lang in de snelkoker gezeten.

1001 Albums you must hear before you die

De volgende plaat in de ontdekkingstocht werd nummer 744, ofwel Pet Shop Boys – Very (1993). Een grote naam, waarvan ik eigenlijk geen enkel nummer kende. Althans, niet voor zover ik wist.

De eerste tonen van het album maakten meteen duidelijk waarom ik Pet Shop Boys wellicht nooit actief ben gaan ontdekken. Ik heb een behoorlijke hekel aan 'de typische 80's-sound', als ik het zo mag omschrijven. Gladde synthpop is niet echt m'n ding. Toch was ik op zich wel benieuwd naar het volledige album. Je kan niet op muzikale ontdekkingstocht gaan zonder dingen die je minder liggen een kans te geven.

Ik ben nu twee luisterbeurten verder en ik moet toegeven dat het al bij al nogal meevalt. Op het volledige album staat eigenlijk maar één draak en die hebben ze gelukkig voor het einde bewaart. Stoppen met luisteren voor 'Go West' begint, is dus gewoon een optie.

Met dit soort muziek is het voor mij persoonlijk vaak een heel dunne lijn tussen 'prettig/plezant' en 'te glad/te fout'. Afhankelijk van mijn stemming, kan dat misschien wat vaker naar de ene of naar de andere kant hellen.

De rustigere nummers op het album vallen voor mij in de eerste categorie. Liberation, To Speak Is a Sin en Dreaming of the Queen vind ik best wel prettige nummers. De meeste andere nummers op dit album daarentegen, hellen voor mij toch iets te veel over naar de verkeerde kant van de lijn.

Ik kan op zich zeker wel begrijpen dat veel mensen Pet Shop Boys goed vinden. Het zit allemaal goed in elkaar. Op muzikaal vlak verdienen ze misschien ook wel meer waardering dan dat ze soms krijgen. Maar ik kan niet echt zeggen dat ik er zelf warm van word.

Favorieten: Liberation, To Speak Is a Sin

2,5*

Pet Shop Boys.
Toch wel een vaste waarde (ook in de hitparades) in de tweede helft van de jaren 80 en eerste helft van de jaren 90.
Glad? Kitsch? Croonerig? Jazeker, maar het klinkt allemaal zo lekker en het hapslikt zo heerlijk makkelijk weg.
En klinkt perfect nog steeds.
De net zo foute cover als het origineel Go West was de grootste hit hiervan. Can You Forgive Her een kleinere hit en I Wouldn't Normally Do This Kind Of Thing haalde nog de tipparade.
Toch wel een fijne plaat dit en gaat zeker 4 sterren worden.

Ik was gisteravond op visite bij iemand in Zoetermeer (je kan niet alles hebben...) en ik had toen Relentless hard op staan in de auto, man man! Ook gewoon een aparte 5 sterrenplaat.

Daar ken ik ook alle albums na Very niet van, ook maar eens aan wagen Al deze bonustracks hier ook niet btw...
Maar Zoetermeer id, je wil er niet dood gevonden worden

Die Very/Relentless combi kwam toen direct uit. Dus als enkele CD Very met die die oranje legonopjes hoes en als ltd uitgave met dus een tweede album. Relentless is vooral een Chris album (dus vooral dance achtig) met af en toe Neil die wat zingt of zelfs rapt (als in beetje West end Girls idee)

Ah zo ja, ik heb dat nooit begrepen. Ik dacht dat Very Relentless de alternatieve titel was, maar Relentless is dus die bonusnummers.

ja, op een 2de cd. Maar eigenlijk dus meer dan "bonustracks"

Ben er wel benieuwd naar
En dan waarschijnlijk niet zoals de bonustracks hier staan neem ik aan met een Go West remix etc die hier tussen staan?

Edit: Relentless is 6 tracks zie ik...

Nee klopt, nummer 13 t/m 18

01. My Head Is Spinning (6:33)
02. Forever in Love (6:19)
03. KDX 125 (6:25)
04. We Came from Outer Space (5:24)
05. The Man Who Has Everything (6:01)
06. One Thing Leads to Another (6:27)

Relentless | Pet Shop Boys Wiki | Fandom - petshopboys.fandom.com

Die dierenwinkeljongens hebben echt veel b sides en bonustracks he op elk album zowat. Als je ze bij mekaar optelt ms wel net zoveel songs als hun reguliere albums

ja, de meesters van de B kant

Elke single had een non-album b kant en tijdens de cd-single periode soms wel meerdere, ja ze wisten wel wat goed was voor hun fans

Heel wat anders dan een TFF die bijna alles wat ze hadden ook op plaat zetten, of DM bv, die hebben ook erg weinig originele b sides, bijna allemaal remixes.

Ik weet niet of je hiermee probeert te zeggen dat TFF weinig originele B-kantjes had, maar dat is natuurlijk niet waar. Afgezien van de remixen (vaak op de 12 inches) hadden hun 7" singles vaak wel een nummer op de B-kant dat niet op een van de reguliere albums verscheen. Niet dat die nummers allemaal even goed waren, soms waren het echt halfbakken experimenten. Ik geef je wel gelijk als je stelt dat de Pet Shop Boys hun B-kantjes kwalitatief beter voor elkaar hadden. Dat waren niet zelden goed uitgewerkte nummers die zonder meer op hun reguliere albums hadden gekund.

Met de singles van Depeche Mode ben ik wat minder bekend - ik heb maar een handvol singles van ze. Ik weet dat ze veel remixen hadden, zeker de 12 inches en CD-singles. Maar de originele singles hadden toch ook best wel redelijk wat nummers die niet op hun albums waren terug te vinden? Ik vond zelfs deze verzamelaar op Discogs.

Ik kocht deze destijds:
Tears for Fears - Saturnine Martial & Lunatic (1996) - MusicMeter.nl

Maar die blijft idd ver achter bij de PSB B kanten verzamelaar. Zowel kwalitatief als mede kwantitatief.

Dat is wat de TFF boys zelf zeiden in ieder geval, duidelijk hebben ze nog wel aardig wat b sides getuige die verzamelaar. DM had er wel heel weinig, wel een paar, maar op de singles waren het vooral remixen en de meeste b sides waren ook instrumentals. INXS was ook zo erg daarin, erg weinig b sides en ook daarvan aardig wat instrumentals.

Hoezo maar 3 pagina's voor dit album? De nieuwe Coldplay heeft er nu al 7...

Als je alle negatieve berichten bij de nieuwe Coldplay weg zou halen heb je nog maar 1 pagina over

Behaviour heeft er maar 1 en die vind ik nog een stuk beter.

Kwaliteit en populariteit gaat nu eenmaal niet altijd samen, deze site is daarop geen uitzondering.

Dan gaan we daar maar ff heen

Het is tenslotte ook oktober

Dat is één deel van het verhaal, maar het ligt ook aan het verschil tussen nieuwe releases (zeg vanaf 2006, de start van deze site) en albums die ouder zijn. In de eerste categorie komen er, zeker bij albums waar reikhalzend naar wordt uitgekeken, al een heleboel reacties - soms wel meerdere pagina's, zoals idd bij de laatste Coldplay - voordat het album überhaupt uit is. En het releasebeleid in het streamingtijdperk - steeds een los nummer droppen, soms wel een paar maanden van tevoren - draagt ook bij aan veel reacties.

Bij oudere albums heb je die anticipatiefase niet. Daar wordt eigenlijk alleen maar gereageerd als iemand het album toevallig door beluistering eventjes aan de vergetelheid ontrukt. De geheide klassiekers uitgezonderd, daar zie je vaak wel discussies van meerdere pagina's. Een actuele aanleiding - een overlijden, een deluxe versie van een oud album - wil ook nog wel eens helpen.

Maar het aantal reacties bij een album is zeker geen garantie voor kwaliteit. Soms is zelfs het tegenovergestelde het geval - en dat blijkt dan ook vaak uit de inhoud...

Kwaliteit is de oude garde, populariteit zijn de kuikens. MuMe in een notendop...

Dat dat een lachwekkende pagina zou zijn negeren we dan maar even?

In zijn genre is dit album fenomenaal goed. Perfecte synthesizerpop en vol met prima songs. 5 sterren

Potver, precies 31 jaar geleden werd deze geboren. Wat een album nog steeds!