Judy Collins - Wildflowers (1967)

Judy Collins was een voor mij onbekende naam totdat ik het tribute album ter ere van haar hoorde en waar Rufus Wainwright me wist te ontroeren met zijn versie van het nummer Albatross.
Dat smaakte naar meer en dan is de keuze niet zo moeilijk: het moest het album worden waar dat schitterende nummer op te vinden was.

Michael from Mountains is een cover van Joni Mitchell en het maakt mij niet zo veel uit in welke versie ik het hoor, want deze kan er zeer goed mee door. Haar stem is net iets liever en de omlijsting misschien wat zoeter, maar een sterk nummer blijft het in elk geval.
Since You Asked is een eigen compositie en is ontroerend te noemen. Ook hier hoor ik de adem van Joni Mitchell in door. In het engels heb je hier het mooie woord 'moving' voor.
Sisters of Mercy is bekend van Leonard Cohen. Dat nummer kende ik zo goed dat dit wel even wennen was. Cohen zingt het expressiever, maar Collins heeft de betere stem. En zoals zo vaak met Cohen-covers: soms lijken die nog beter dan het origineel. In dit geval niet, maar ik geniet er wel van.
Ook Priests is een nummer van Cohen: een mooi, lieflijk folkliedje met harp, tinkelende bel en fluit.
Lasso! Di Donna doet Middeleeuws aan en dat is niet zo verwonderlijk als je weet dat dit nummer een ballade van Francesco Landini is en stamt uit de periode tussen 1335 en 1397. Ik vind het een verrassende wending op het album en het past wonderwel goed tussen de rest op dit album.
Both Sides Now is natuurlijk een klassieker van Joni Mitchell en dat nummer beschouw ik als een favoriet van deze grande dame. Judy Collins blijft dicht bij het origineel en het blijft hierdoor een lieflijk jaren '60 folknummer. Het blijft een heerlijk nummer, ook in deze versie.
Judy zingt ook een nummer van Jacques Brel: La Chanson des Vieux Amants. Ze zingt het ook gewoon in het frans zoals de titel al doet vermoeden. Mijn ervaring is dat Brel-covers bijna altijd wel iets aan scherpte verliezen en dat is hier ook wel het geval. Het klinkt me iets 'te mooi'. Zeker niet verkeerd, maar ik geef de voorkeur aan het origineel.
Sky Fell heeft mooie blazers die het nummer iets statigs geven. Absoluut een sterk lied door haarzelf geschreven. Jammer dat het maar zo kort duurt.
En dan is het tijd voor dat bewuste nummer Albatross wat in de versie van Rufus Wainwright zo goed wist uit te pakken. Zelf zei Collins dat Rufus het nummer compleet eigen heeft gemaakt in zijn versie en als ik het origineel hoor kan ik niet anders concluderen: wat een magistraal nummer is dat geworden. Maar dan het origineel van Collins zelf: hoe anders het ook klinkt; dit ontroert me net zo goed tot op het bot. Ze weet hier een gevoelige snaar mee te raken. Om verliefd op te worden: wat is dit een mooi nummer zeg. Absoluut het hoogtepunt van dit album!
En dan is het tijd om langzaam afscheid te gaan nemen van dit veel te korte album in de vorm van Hey, That's No Way to Say Goodbye, ja inderdaad alweer een nummer van Leonard Cohen. En ik zei het al eerder: Cohen is een hofleverancier van schitterende nummers en Judy Collins weet dit nummer goed in ere te houden en zet een mooie versie neer die niet veel afwijkt van het origineel maar wel een eigen sfeer meekrijgt door o.a. de meerstemmige zang.

Doordat ik de naam Rufus Wainwright zag staan op het tribute album was mijn interesse geboren, toen ik zijn versie van Albatross hoorde was ik om en nu ik dit schitterende album van Judy Collins zelf heb gehoord kan ik niet anders dan concluderen dat ik er een mooie cd bij heb staan in mijn kast en dat de muzikale schatkist er weer een parel bij heeft gekregen.

Albatross is inderdaad een prachtig hoogtepunt. Die versie van Rufus was ook prachtig; ik kom niet echt tot een voorkeur tussen die twee.
Deze cd van Judy Collins, welke ik niet kende, luistert erg prettig weg, Ze heeft een mooie volgorde aan de nummers, covers en originelen, gegeven. De covers vind ik geen meerwaarde tov de originelen, op 'Hey, That's No Way To Say Goodbye' na; ik vind haar stem daar echt geweldig bij passen.
En ik kom steeds weer even bij Albatross terug. Dit nummer stijgt (voor mij) boven de rest van de cd uit. Ik zet hem nog maar een keertje op. Met die mooie dromerige tekst komt ze prima weg .

Nooit geweten dat die nummers van Leonard Cohen al eerder waren uitgebracht door Judy Collins. Dit album kwam uit in de maand dat Cohen de studio inging. Strikt genomen zijn dit dan ook de originelen.

Wel een fijne plaat om te luisteren door de mooie theatrale stem en de sterke liedjes.