vielip schreef:
En de zóveelste heropgenomen versie van Burning heart

Ik snap het aan de ene kant wel want dat nummer is nu eenmaal het enigste nummer waarmee ze internationaal deuren geopend krijgen. Maar door al dat herkauwen begin ik zo langzaamaan bijna een hekel aan het nummer te krijgen. En dat is zonde want het is in de oerversie een prachtsong. Wat de wederopstanding verder betreft; ik hoop dat ze live hun in mijn ogen beste album Alibi niet vergeten! Maar zal wel aangezien dat album als een relatieve flop wordt beschouwd.
"De zoveelste heropgenomen versie van Burning heart" Voor het eerst ben ik het helemaal eens met Vielip. Lagen we eerst schriftelijk met elkaar in de clinch over de Saxon albums van midden tachtiger jaren. Maar dit keer de spijker op z'n kop. Burning heart wordt inderdaad teveel uitgemolken. Terwijl er 1 nummer ook uit hetzelfde jaar finaal over het hoofd wordt gezien : Het van de Heading for a storm afkomstige ballad Different worlds. De evenaring van Burning heart en misschien wel ietsje beter. Met wat meer gevoel gezongen, maar dat is mijn mening. Different worlds hoogste positie was in 1983 nummer18 1 plaats hoger dan Burning heart en heeft 7 weken in de top 40 gestaan, 2 weken langer dan Burning heart. Echter is Different worlds slecht gepromoot destijds. Het aantal keren dat het op de radio te horen was is op 1 hand te tellen. Maar van dat nummer hadden ze wel een nieuwe versie kunnen maken met ook weer een prachtig gitaar intro, geldt uiteraard ook voor Burning heart. Heb gistermiddag wat albums gedraaid. Het was bij mij Vandenberg/ Manic Eden/ Moonkings middag. En de eerste 3 albums van Vandenberg die zijn fenomenaal. Waarbij ik Heading for a storm en Alibi de beste albums vindt. Ik kan niet echt kiezen tussen deze 2 albums het ligt zo dicht bij elkaar. Maar ook ik ben volledig met je eens dat Alibi een onder gewaardeerd en een vergeten album is en dat is onterecht naar mijn mening. Ook de zang van Bert Heerink is om van te genieten een waanzinnige stem. Echter helaas had de goede man destijds ook nogal vaak een stuk in de kraag en is later uit de band gezet een Syd Barrett geval dus, alleen in het geval van Syd was het LSD. Anyway Bert Heerink is weer opgedoken in de Jan Akkerman band en Vandenberg is weer heropgericht met opnieuw een sterk debuut album : 2020. Het recente album Sin daar kan ik nog geen zinnig woord over schrijven want die heb ik nog niet. Het heropgerichte Vandenberg gaat natuurlijk wel ten koste van Moonkings wat ook een goeie band was, hezelfde geldt voor Manic Eden dat het maar slechts 1 album uit hield.