Andy Burrows - Fall Together Again (2014)

Hmm, een beetje een teleurstelling. Ik heb veel naar zijn debutalbum geluisterd, fijne melancholische en toegankelijke songs en ook meer dan voldoende origineel. Nummers als keep on moving on, because I know that I can, shaking the colour luisteren nog steeds heerlijk weg.
Sympathieke zanger, mooi concert in het Amsterdamse bos vorig jaar, en nu is zijn eerste single 'As good as gone' best leuk, maar ik ben er iets te snel op uitge'luisterd'.
De intro tune klinkt veelbelovend, 'Who are you now' trok de aandacht, hoor ik daar George Michael? 'When your ship comes in' zit nog wel wat meer in. Maar voor de rest moet ik eerlijk zeggen dat ik de muziek en vooral de refreinen erg voorspelbaar vind. Hearts and mind, waarom een nummer van een paar jaar terug weer opnieuw uitbrengen? Een slecht nummer zit er nou ook weer niet tussen, maar helaas, het doet me gewoon te weinig.

Slechts één bericht hierbij, en dat dan ook nog eens van meer dan tien jaar geleden, ten tijde van de release dus – wát een magere oogst. En ik betwijfel of daar veel verandering in gaat komen, want ik moet het helaas met mijn voorganger eens zijn. Company vind ik echt een prachtige plaat, en deze opvolger bouwt daar op voort met dezelfde soort nummers, dezelfde sfeer en dezelfde arrangementen (met uitzondering van Watch me fall again waarop de elektronische invloed van Tom Smith duidelijk te horen is), maar helaas zijn de composities een stuk minder sterk. De hoogtepunten (You won't find love, Hearts and minds en de afsluiter) zijn van hetzelfde niveau als Company, maar de rest van de nummers beklijft gewoon veel minder – niets hierop is echt slecht, maar teveel is gewoon niet goed genoeg. Ik luister graag naar dit album omdat Andy Burrows zo'n innemende en warme stem heeft en omdat de insteek van zowel muziek als teksten sympathiek is, maar als geheel is het toch wel een pak minder dan Company.