Michelle Williams - Journey to Freedom (2014)

Haar stem ben ik geen fan van, iets te zacht ook. Maar met de achtergrond zangeressen en redelijke producties is dit toch nog een best aangenaam album. Soms wel iets te "zweverig" imo. 2,5*

Zo ben je een wereldster, scoor je hit na hit en mag je jezelf een Child met een Destiny noemen. Zo gaat dat groepje uit elkaar en sta je alleen. Je ziet dat je mede-Childs wel hits scoren, al doet Beyoncé dat een stuk beter en vaker van Kelly. Wat doe jij dan? Juist ook soloplaten maken, maar wel met je eigen route. Dat is wat Michelle Williams deed. Zij ging meer richting de gospel. In 2014 is het alweer tijd voor soloplaat nummer vier. Valt er wat te vieren?

Het album opent alleraardigst met Need Your Help. Waar ik me dan wel aan stoor is die autotune. Dat hoeft voor mij niet zo. Die overdaad aan productie houdt daar niet mee op. Yes wordt gekenmerkt door een irritante, opgevoerde productie. Ook het daaropvolgende Everything kan niet boeien. Er mist duidelijk wat inspiratie aan dit album. Inspiratie die wel aanwezig is, getuige Fall. Maar waarom dan weer van die matige rappers toevoegen? Hierna komt het standaard R&B van Fire en daarna is het homeless met deze plaat. Michelle Williams vervalt meer en meer in voorspelbare eenheidsworst. De nummers zijn blindelings voor elkaar in de te wisselen. Toch jammer, want met haar aardige stem kan ze betere nummers goed gebruiken en dan wordt zo’n album echt wat.

De eerste Destiny’s Child die solo ging, was niet Beyoncé maar Michelle Williams. Ze koos toen verrassend genoeg voor gospel. Later ging ze de popkant uit. Op haar vierde album gooit Williams beide genres door elkaar. Met als resultaat dat ze op "Journey To Freedom" weer eens awkward klinkt.