Paul McCartney - McCartney (1970)

Dit is niet met z'n andere platen te vergelijken. Dit is een noodkreet om weer met beide benen terug op aarde te komen na de Beatles-achtbaan. Hij heeft echt niet liggen te futvogelen om maar snel iets op de markt te gooien, hier is meer aan de hand. Ik vind het z'n meest persoonlijke plaat, samen met McCartney II.
De kunst van het weglaten. Na alle ellende terug naar de basis en een gezond welzijn met vrouwlief en familie. Dat hoor ik.

Ik zal de plaat nog eens herbeluisteren met in acht neming van wat jij schrijft kaztor.

Mee eens ,de juiste omschrijving voor dit album

Mee eens, behalve met het gezonde welzijn met vrouwlief en familie, dat is schijn. McCartney lag de hele dag op bed, was alcoholist, blowde onophoudelijk en had last van depressies. Vrouwlief sleepte hem uit bed om in ieder geval iets te ondernemen, waaruit de plaat McCartney tevoorschijn kwam. Een stuk Schotse huisvlijt, je ruikt de highlands, de dieren en voelt de onophoudelijke motregen op deze bijzondere plaat.

De depressies zaten dus vóór de opnames!

Paul McCartney is een grootmeester in het bedenken en schrijven van catchy tunes, liedjes die in iemands geheugen blijven hangen. Was hij geen popmuzikant geworden, dan had hij mijn inziens een vermogen in de reclamewereld kunnen verdienen. Met McCartney I bewijst hij zijn klasse. Ook de hierop volgende cd’s : Ram en het werk wat hij afleverde met Wings vind ik erg goed.

Dit is echt een heel erg moeilijk album om te beoordelen.

Het zijn muzikale flarden, ideeën, niet per se aaneensluitend, soms Beatleachtig (Junk, Every night) maar ook met enige regelmaat onbeduidend.
Het is in ieder geval geen rockalbum in de zin van stevig en de enige echte geklokte song die af is met een kop en een staart is Maybe I'm amazed.

Aan de ene kant heeft het wel wat, aan de andere kant is een vergelijking met de Beatles weer niet eerlijk en zijn er later ook betere PM & Wings albums verschenen.

Niet allemaal, Wild life is natuurlijk nogal matig.

Zo slecht is dit album zeker niet, het is alleen erg moeilijk te plaatsen in het gehele McCartney oeuvre. Ongrijpbaar is het.

Kan het zijn dat er onscherpe coverfoto's tussen zitten? Ik heb er nu eentje op het oog (NL-1970) met een onscherpe foto er bij waarbij ik er maar niet achter kom of het aan de fotokunsten van de adverteerder ligt. Bij Discogs ben ik er ook niet zo zeker van dat de plaatjes per uitgave wel kloppen.
En die cover speelt nogal een rol in dit geval.

Na Abbey Road het eerste wapenfeit van McCartney solo waarmee hij zijn reputatie aardig op het spel zette. Maybe I am amazed, Every night en Junk redden de boel en zijn ook gelijk klasse. Teddy boy is ook nog wel oke maar de rest is ambitieloos gewiemel. Dat McCartney slecht in zijn vel zat in die periode werd hier wel duidelijk. Het zei hem vergeven.