Pale Saints - In Ribbons (1992)

Hair shoes is 1 van mijn favoriete liedjes uit de jaren '90. Een tintelend en meeslepend nummer met prachtige withete gitaren. 4*

jaaaaaaaaa deze hele plaat................en vooral het einde van throwing back the apple......heeeeeeeeeerlijk

zeer degelijke plaat, bijne geen zwakke nummers, en een trein van begin tot einde

na het magistrale comforts of madness wederom een dijk van een plaat.

Terwijl iedereen over elkaar heen buitelt om de loftrompet te steken over Loveless van My Bloody Valentine, wordt deze CD maar door weinigen op waarde geschat.
Persoonlijk vind ik dit beter en stukken gevarieërder dan MBV.

Weliswaar is dit ook "herrie", maar meer song-gericht. Zoals hierboven al vermeld, staan de gitaren witheet gestemd.

Na de lekkere inkomer Throwing back the apple komt de CD pas goed op gang. Het 1e hoogtepunt is Shell, pachtig breekbaar.
Een 2e topper is Hunted met een heerlijk flowend outro.
Het absolute prijsnummer is Featherframe, gevolgd door het hemelse A thousand starts burst open.

Track nummer 7 zoals hierboven genoemd zal later wel toegevoegd zijn, want op mijn exemplaar staat ie niet.

vreemd van blue flower ja! Heb de versie met dat nummer nog nooit gezien..... (blue flower is overigens een b-kantje van throwing back...en een cover van mazzy star)
en idd is dit een magistrale plaat........misschien zelfs top 10 werk voor mij.

Man...door een nieuw berichtje deze plaat weer even goed voorbij laten komen...

zo vol kippevel momenten! de kristalheldere gitaarsound gecombineerd met die volle drums en ijle zang. Onovertroffen.
Hunted nu weer even op repeat....dat ritme, het knalt maar toch ingehouden....vakmanschap.

Toch maar verhoogd naar *****.
Want dit is echt een van mijn favorieten aller tijden aan het worden.

Wat een magistrale CD !

Dat vind ik nou ook. 'Loveless' is een zwaar overschat album imo. Zeer eentonig wat klankkleuren betreft. Dit is idd veel gevarieerder en subtieler en met sterkere songs. Eigenlijk te mooi geproduceerd allemaal. Het had wat rauwer gemogen. Hoewel Shoegaze niet mijn meest favoriete genre is, heb ik Pale Saints altijd erg goed gevonden.

fijn!
meer berichtjes bij dit meesterwerk graag!

Hair Shoes is inderdaad een geweldig stukje shoegazehypnose, voor de rest vind ik deze CD toch net wat vlakker dan zijn voorganger. Maar genietbaar is hij zeker.

Ben druk bezig het shoegazee genre verder te ontdekken. en moet zeggen deze plaat bevalt mij zeer! Na één luisterbeurt maakt deze op mij meer indruk als hun eerste plaat. Meer uitgesponnen.

Vind deze iets beter dan hun debuut. Mooie voorslepende plaat!

Deze CD weer eens uit de kast gehaald en oh wat klinkt het toch weer mooi, misschien nog mooier als toen ik deze CD zo'n 17 geleden voor het eerst beluisterde. Album kent geen zwakke plekken, hoewel ik "Hair Shoes" toch wel het minste vind. Klinkt ook zo totaal anders. Beste song: "Featherframe" met de prachtige melancholieke zang van Meriel Barham.
Misschien moet ik "The Comforts of Madness" ook maar eens gauw gaan beluisteren, want dit album "In Ribbons" is het enigste album dat ik van "The Pale Saints" beluisterd heb.

4,5*

En als je dan toch bezig bent: probeer het laatste album, Slow Buildings, ook eens. Wordt vaak als de minste PS gezien, nmm ten onrechte. Mss wel de beste.

Al is het alleen maar om het nummer 'Henry'!!

En de rest.

Na (te veel) jaren deze ook maar weer eens in de speler gedaan. De tijd heeft er ietwat vat op gekregen, maar er staan toch echt een aantal erg sterke nummers op.

Ook voor mij is Featherframe het mooiste nummer. Prachtig contrast tussen de stem van Muriel enerzijds en de gitaren afwisselend lieflijk en scheurend anderzijds.
De afsluiter is ook niet te versmaden.

Vanmiddag was ik aan het rennen langs de kwelders van de Waddenzee. Uit mijn oordopjes kwam (shuffle at random) '' A thousand stars burst open' en alles viel op zijn plaats: Een weids uitzicht, mooie schapen, donkere regenwolken en hemelse klanken. Wat een fijne combinatie.

Goed dat het nog beluisterd wordt. Lijkt me een briljante combi ja!

Niet mee eens...waar dit vergelijkbaar is met enig ander shoegaze band is My Bloody Valentine echt een league on it's own...het hele genre nog meer doorgetrokken tot er bijna geen "normale"structuur meer bestaat en de zang enkel een instrument is geworden...dus die loftrompet is meer dan terecht voor MBV aangezien er niets is wat er echt op lijkt.

Als je trouwens nog een stap verder wilt gaan, Lovesliescrushing is daar nog op verder gegaan en is eigenlijk nog extremere shoegaze, eigenlijk kan je niet meer verder dan hun gaan, want als je dat wilt, dan moet je op straat gaan en een beetje naar de wegenwerken zitten luisteren als ze met een cirkelzaag bezig zijn, wachten tot een straaljager voorbij vliegt of naar een boomsnoeier of grasmaaier luisteren. Je krijgt dan dronemuziek, maar bij lovesliescrushing is er nog wat structuur en is er ook nog een heel hoge stem aanwezig. Het klinkt ook wel wat elektronisch maar het is echt wel met een gitaar gedaan. Zeker de eerste twee albums eens luisteren.

Wel vind ik Pale Saints wel een goede groep. Voorlopig buiten de traditioneel grote drie die eigenlijk elk één kant van shoegaze vertegenwoordigen, is Pale Saints wellicht het beste uit de jaren '90 dat ik naast hen heb gehoord, maar ik zal zeker dit album nog meer moeten luisteren. Maar na een eerste luisterbeurt vind ik het erg goed, en ben ik ook al fan van het eerste album dat ik al meerdere keren heb beluisteren, en zelfs ooit eens blind gekocht heb op CD omdat het de enige shoegaze-album was dat ik in een winkel vond, en ik toch maar vond dat ik er één moest hebben. Maar ik ben geen verzamelaar, dus het is één van de weinige CD's die ik heb liggen.

Releases van bijvoorbeeld Slowdive in 2023 zijn voor mij altijd een aanleiding om wat oude kanjers weer een draaibeurt te geven. Pale Saints vond ik toen al geweldig met dit album als hoogtepunt. Zo heerlijk divers dat het bijna onmogelijk is om alles goed te vinden. Maar bij mij vallen de puzzelstukjes perfect in elkaar en vind ik de eenvoud in ‘There is no day’ in combinatie met bijvoorbeeld ‘Ordeal’ helemaal te gek. Ruig of rustig, Ian en Meriel maken er met hun ‘lieflijke’ stemmen op vocaal gebied een feestje van voor mij. Tijdloos genieten.
De re-release met een aardig aantal (demo) bonusnummers was het niet voor mij. Het originele album is fijn opgepoetst, maar de extraatjes maakten het de aankoop niet waard.

Nog even een zinloze anekdote;
Als enorm Pale Saints en 4AD fan ging ik helemaal uit mijn plaat toen ik hoorde dat PS op zouden gaan treden in de Effenaar in Eindhoven. Een droom die uitkwam en nog dichtbij ook! Dus maanden later met het toen nog papieren kaartje in de hand in de rij aan de deur. Ik hoorde ze binnen hun soundcheck al doen en kon niet wachten tot mijn moment van jaar aan zou breken. Eenmaal binnen bleek al snel dat het geen soundcheck was, maar hun optreden. Voor mij waren ze vanzelfsprekend de hoofdact (daar was ik vanuit gegaan), maar in werkelijkheid bleken ze het voorprogramma van Cranes te zijn. Of het nu 1 of 2 nummers waren weet ik niet meer, maar ze waren zo goed als klaar toen ik binnen kwam. Ik kon wel janken.
Deze teleurstelling is nooit meer geëvenaard en een nieuwe kans in die bezetting is nooit meer gekomen.