Clannad - PastPresent (1989)

Merkwaardig dat ik de eerste ben om deze plaat te beoordelen, mooi album met perfecte pop songs.

Ik ken het gevoel van de eerste te zijn die een album beschrijftt. Het is inderdaad een vreemd gevoel. Dit album is zeer zeker erg mooi te noemen. Mooie Keltische klanken die door popsongs zijn verweven waardoor er beelden ontstaan van mooie landschappen en gemoedelijke sferen. Ideaal dus voor deze tijd van het jaar.

Weinig reacties bij een toch wel leuke veramelaar.
Staan wel wat midere stukken op maar merendeel is goed te noemen en het nummer met Bono is zeker heel goed.

Inderdaad, Gert P, dit is gewoon een leuke verzamelaar, ik vind het meeste hierop ook prima, en dat nummer met Bono is top!
****

Dit heb ik eerder al een keer geschreven op deze site, dat de meeste verzamelaars het product zijn van iemand bij de platenmaatschappij die denkt dat hij of zij van muziek verstand heeft. Deze van Clannad valt gelukkig mee, en zit goed overwogen in elkaar. Alle grote successen uit het verleden staan er op. En na beluistering van deze cd vandaag kan ik maar één conlussie trekken: mijn waardering voor dit album gaat omhoog.

Mooie cd, alleen vind ik het laatste nummer wat minder.

Goed dat dit album weer eens onder de aandacht komt.
Clanned staat bekend om hun sferische keltische stijl met de nodige pop/rock randjes.
Niet alles van Clanned is voor mij even boeiend, omdat ik het nog wel eens wat wollig vind klinken , en de latere reguliere albums mij zelden nog echt konden boeien.
Deze verzamelaar geeft echter een mooi overzicht van hun bekendste werk en eerlijk is eerlijk' ; het luistert lekker weg .
Warme fraaie klanken , prachtige stemmen en een handjevol onvergetelijke songs.
Theme From Harry's Game , Serius , In A Lifetime en Something To Believe In.

Weer eens herbeluisterd vanavond.
Blijft een fraai album, Something To Believe in samen met Bruce Hornsby vind ik de uitschieter. Ook In A Lifetime met Bono mag niet onvermeld blijven.
Opvallend vind ik wel dat bij de latere nummers de keltische invloeden wat meer naar de achtergrond zijn verdwenen.

Mooie verzamelaar, maar boeit me niet met alle tracks.

maar voor In a lifetime alleen al de moeite om te hebben.

Heb Maire live gezien een paar jaar geleden, en toen deed ze uiteraard een paar Clannad tracks, en dat was zeker net zo mooi als op plaat!

Bijzondere band, en mooie sfeer, ook op dit album!

Een band die ik indertijd helemaal gemist heb, maar deze compilatie is een mooie manier om dat verzuim goed te maken. Bikkel2 heeft het op 22-11-2008 over Clannads "sferische keltische stijl met de nodige pop/rock randjes", maar ik hoor hier zelf eerder voornamelijk warmbloedige pop waarbij de bandleden hun achtergrond gebruiken om met zowel traditionele als moderne (digitale) instrumenten de nummers wat Keltische sfeer mee te geven en mistige contreien te suggereren. Er staan ook wel een paar akoestische ballades op, maar voor mijn gevoel zijn de meeste composities toch in het klassieke popidioom geschreven, en daar is niets mis mee, want de melodieën zitten goed in elkaar, de arrangementen zijn gevarieerd, Maire Brennan heeft een puike stem en de diverse gastmuzikanten voegen echt wat toe, met name de onvolprezen saxofonist Mel Collins. (De enige onwelkome gast is wat mij betreft Bono met zijn valse lucht ("Ah, whegin aghain") en gemaniëreerde dramatische zang ("unless iiiiit disappears").) En misschien is het onvermijdelijk dat popmuziek uit deze tijd lijdt onder die gedateerde jaren-80-produktie met cheesy keyboards, echoënde drums en elektronische percussie, maar dat blijft hier allemaal redelijk binnen de perken, en de zorg en de liefde waar deze muziek mee wordt uitgevoerd is verder evident. Grappig dat Stepping stone op het album van oorsprong gewoon halverwege staat maar hier juist een perfecte afsluiter is : het "wandelende" ritme laat mij als het ware naar meer verlangen.

De Nederlandse versie is ook bekend als Popclassics (staat ook op de zijkant) en dan op het EVA-label.
Dat is dan ook de reden dat ik hem dubbel heb denk ik, want de 'gewone' PastPresent heb ik ook.
Van die Popclassics heb ik er dus ook van van The Band, Lou Reed en Joe Cocker en dat zijn dus ook 'gewone' verzamelaars met een andere naam.
Nu ik hem toch dubbel heb, blijft hij onder liggen en gaat vanaf nu regelmatig in de speler (nog nooit gedraaid en al heel lang in huis).

Inderdaad 1 van de betere verzamelaars, al had The Wild Cry hier ook niet op misstaan. The Hunter blijft toch een waanzinnig nummer met een prachtige video (waar ook de albumhoes op is gebaseerd).