Marillion - A Sunday Night Above the Rain (2014)

Niet de beste periode van Marillion, en Hogarth irriteert bij tijd en wijle mateloos.

Wat sommigen "gevoelig" of "vol emotie" noemen komt bij mij heel anders binnen: slecht gezongen of misschien wel gewoon vals. Heel goed mogelijk dat dat aan mij ligt, maar de zang van H staat mij over het algemeen al snel tegen. Zeker bij live opnames vind ik het af en toe erbarmelijk.

Rothery en de rest houden de plaat overeind, zodat er toch nog een naar boven afgeronde 3.5* overblijft (maar dat is voor een band als Marillion eigenlijk ondermaats).

Waarom? Qua zang?

",Heel goed mogelijk dat dat aan mij ligt, maar de zang van H staat mij over het algemeen al snel tegen."

Zeker live is het af en toe pijnlijk.

Ik heb even tijd nodig gehad betreffende dit album, net als dat ik tijd nodig had voor de studiovoorganger maar ben nu toch wel om.
Zag deze tour live, 2014, geloof in Eindhoven, en daar viel ik niet meteen voor Sounds That Can’t Be Made. Dat duurde en duurde maar. Ik heb ook tijd nodig gehad om Gaza me eigen te maken. In eerste instantie vond ik het wat gekunsteld maar dat is helemaal weg. Laatste tour in De Vereeniging was het de opener en ook meteen raak.
Hoogtepunt is The Sky Above the Rain, altijd! En ik kan H goed hebben, hij is wie hij is. Soms wat pathetisch maar voor mij een geweldige frontman.