Don McLean - American Pie (1971)

Het titelnummer vind ik het minste van dit geweldige album. Het zijn de kleine pareltjes waardoor dit album schijnt.

Dat is juist een mooi voorbeeld van Engels dubbelrijm, en dat komt echt extreem vaak voor in Engelse liedteksten.
Bovendien is het probleem van BLØFs teksten niet zozeer van vormtechnische aard, maar meer de inhoudelijke leegheid.

De gekende hitsingles van dit album blijven de uitschieters, maar de rest van dit album valt zeker niet tegen. Don McLean was goed op dreef in deze periode, hetgeen van later werk lang niet altijd gezegd kan worden. Winterwood, Empty chairs en The grave zijn eveneens toppers.

Ik heb zelf, naast de originele LP, de geremasterde CD met twee bonustracks en zelfs die sluiten kwalitatief goed aan bij de overige nummers.

Inhoudelijk stelt dit ook niets voor hoor, echt niet.

Wat een onzin.

Dat kun je vinden. Maar zowel qua vorm en inhoud vind ik American Pie een buitengewoon indrukwekkend nummer. Met name dat eerste couplet vind ik prachtig.