Genesis - Three Sides Live (1982)

Oh, die vind ik nou het de meerwaarde voor dit album (plus de briljante versie van In The Cage). Me and Virgil, Evidence of Autumn en Open Door (en in iets mindere mate You Might Recall) zijn prachtige nummers imo.

Kijk maestro met jou kan ik praten

Pffff, ik sprak er pas geleden met een vriend over. Ik heb - sinds ik Spotify en MuMe combineer - de laatste jaren zoveel (verschillende soorten) muziek beluisterd dat ik het een tijd geleden helemaal zat en beu was. Het leek wel een verslaving te worden, maar niet meer met zoveel plezier.

Dus ik heb eens niks meer opgezet. Als ik buiten was geen koptelefoon maar vogels, de wind ruisend, mensen, de wereldgeluiden om mij heen. Waar ik altijd op vakantie veel muziek bij mij had heb ik nu echt niks opgezet. De stilte van een warm Grieks eiland, zowel overdag als 's avonds was, deze keer, heerlijk, rustgevend en het overpeinzen waard..

Ik had een pauze nodig.

Maar toch, muziek is waar ik ook van hou dus ik ging pasgeleden weer eens voorzichtig zoeken naar de juiste snaar. Spotify en MuMe stonden alweer bomvol met nieuw werk of nog te ontdekken oudere albums. Man, wat werd ik daar moe van..

Wat dan ? Gewoon Back-to-Basics blijkt nu.. Mijn oude Liefde Genesis. Daar waar het allemaal begon voor mij. En na wat ouder werk van de band te hebben beluisterd staat nu Three Sides Live op. En ik vind het wederom allemaal weer prachtig. Deze raakt mij nog net zo als 33 jaar geleden.

Ik ga de aankomende tijd eens flink uitrusten met de muziek van deze zo heerlijk intrigerende Band. Een soort thuis komen..

'I got sunshine in my stomach...'

Meneer....ik denk dat de meeste muziekliefhebbers wel eens zo'n periode hebben...maar bloed kruipt toch....
Ik hoop nog lang van die periode verwijderd te zijn....zeker met de muziek van Genesis en zoveel andere muziek in gedachten...en te beluisteren.

Nette live plaat en die studio-nummers zijn ook zo beroerd nog niet. Maar als je alleen het oudere Genesis-werk als standaard hanteert, dan wordt het wel magertjes natuurlijk.

Geloof het of niet maar dit was mijn eerste kennismaking met Genesis.
Bij een manneke van 15-16 komt dit echt wel binnen hoor.
Later natuurlijk wel het (moeilijkere) vroegere werk leren kennen.

Vergelijk dit album maar eens met hun vorige twee live albums: Seconds Out en Genesis LIVE....dan blijft er van dit album niks over!

Hmmm, als je voor het eerst verliefd bent op een leuk meisje dan vergeet je dat nooit meer en die gebeurtenis blijft belangrijk in je leven. Hoe mooi de vrouwen ook zijn die je later in je leven tegenkomt..

Je eerste keer.. - onvergetelijk..

De In The Cage medley is waanzinnig en de 4e kant live op de UK versie is ook geweldig. Behind The Lines is ook nog prima. De rest is inderdaad ruk, een ratjetoe ook.

klopt zeker die studiokant

Net weer eens op de fiets in zijn geheel (de Three Sides dan) geluisterd. Voor mij blijft het een geweldig live album. Niet zo goed als Seconds Out, maar absoluut beter dan Live, een album dat de mannen zelf niet eens wilden uitbrengen. Zoals vaak bij Genesis zijn de live uitvoeringen veel energieker en prettiger dan de studio versies. Voor mij staat er geen misser op. Ook de nummers van Abacab staan gewoon als een huis. Gewoon prog anno jaren ‘80. Las van de week een recensie van Abacab uit 1983. De conclusie Van de recensent was dat de band zich wel ontwikkelde en dat hij de band fans gunde die ook zo progressief waren, ipv zo behoudend. Helemaal mee eens wat mij betreft. Behalve Rush is er geen andere band die mij in zijn hele geschiedenis ondanks alle ontwikkeling in de muziek heeft weten te raken. Morgen weer eens naar kant 4 luisteren.....

Ik heb het al eerder ergens hier getieperd maar ik vind zelfs van de studiokant 4 het nummer ‘You Might Recall’ één van de beste nummers die de band ooit toen gemaakt heeft:

A leftover from the fertile Abacab sessions, this underrated tune finds Phil Collins belting about lost love over an agile, propulsive groove. "You Might Recall" appeared on two 1982 releases, the Three Sides Live album and the 3×3 EP, but it's hard to fathom why it didn't make the final cut on Abacab – it's one of the most musically distinctive tracks from that era, dominated by Mike Rutherford's funky bass playing and an emotive vocal performance that likely left Collins' voice raw in the recording booth.

Geniale song met alles erop en eraan. Heerlijk !

Absoluut... Overigens vind ik ook "Evidence of Autumn" een geweldig nummer.

Het is in die zin allemaal erg meevallend dat de drie kanten live vooral opnames van Duke en Abacab omvatten en dus een vrij afgesloten geheel.
Zoals alle live albums van Genesis een bepaalde periode omsluiten. Op The Way we walk of Live over Europe kom je vrijwel niets meer tegen van Duke of Abacab.

Ik heb het studio deel lange tijd gekoesterd, per slot van rekening praten we hier over studiowerk dat niet eerder was uitgebracht. En er hangt een soort van waas overheen van "afgewezen maar toch goed genoeg".

Die rol van die vierde platenkant werd later overgenomen door de aparte cd die is bijgesloten bij de Genesis 1976-1982 box, waar deze en nog andere vondelingen uit die periode loepzuiver ten gehore worden gebracht.
Waarbij je je terecht kunt afvragen wat de afwegingen zijn geweest om het ene nummer niet en het andere juist wél op één van de genoemde albums te plaatsen.

You might recall of Open door zijn inderdaad mooie voorbeelden van nummers die wat mij betreft prima op Duke hadden gekund. Duke kent zeker een paar nummers die minder zijn. Ook Abacab, dat veel meer zwakkere broeders heeft, had leuk kunnen worden opgewaardeerd met enige vervangingen met nummers die nu op de reservebank zijn beland.

Wat als het prachtige Submarine (b-kant van Man on the Corner) Abacab had mogen afsluiten. Dat maakt de studiokant van Three Sides Live nog steeds een interessant en vooral raadselachtig geheel. Het past nauwelijks bij elkaar maar het bevat enkele fraaie stukken.

Fijn om te zien dat mijn berichtje (daarvoor dateert het bericht alweer van 2016) weer zoveel mensen aangezet heeft te luisteren!

Onbegrijpelijk, maar dat is jouw smaak. Ik vind het juist super gaaf, dat er een LIVE album is van Genesis met Hackett en Gabriel!

Ik ook. Ik zeg ook niet dat ik het slecht vindt. Genesis heeft nooit iets slechts gemaakt naar mijn smaak. Meer tussen ongelooflijk briljant en wel goed. Maar nooit slecht. Maar behalve The Knife vind ik geen van de versies op Live beter dan de studio versie. En daarom betrap ik me er op dat ik hem zelden luister. Terwijl ik de live versies van elk nummer op 3 Sides beter vind dan de studio versie Dus heeft dat album (en Seconds Out waar ik dat nog meer vind) meerwaarde voor mij als album.

Duidelijk verhaal, maestro

Toch wel fijne uitvoeringen op deze plaat (ik heb de versie uit de Live box, zonder de studioopnames), maar ik kan er niks aan doen: Mike Rutherford als lead gitarist is echt wel om droef van te worden... Zijn bas en begeleiding zijn echt goed, maar man-man, wat een deceptie zijn die solo's van Abacab en Dodo...

Afgelopen weekend op de vinyl markt een mint Phonogram exemplaar op de kop getikt (samen met Duke en Nursery Rhyme). Onvoorstelbaar, geen krasje op te zien en ook de hoes is nog als nieuw. Daar word ik nou helemaal blij van. Ik heb dit album in de jaren 80 best veel gedraaid, ook al ben ik geen die-hard Genesis liefhebber. lk was alweer vergeten hoe lekker dit album klinkt en ook hoe goed Collins hier de zang voor zijn rekening neemt. Lekker dynamisch allemaal. Prima album en mooi dat ik 'm weer heb staan, hoort toch wel thuis in de verzameling

Dat muziek belangrijk is in mijn leven is gewoon een feit. Dat bepaalde albums van Genesis daar mijn, bijna, hele leven lang, zeer belangrijk zijn is een nog vaster feit. Ik heb dat met Duke maar ook met dit album.

Maar hoe dan ? Wel, ik heb in mijn leven een soort band met bepaalde albums opgebouwd. Maar bepaalde albums heb ik nodig als ik terug wil keren naar mijn basics. Als ik te ver ben afgedwaald van mezelf. En soms, soms gebeurt dat. Niet vaak maar ik heb gewoon weleens bepaalde periodes dat ik verdwaal in mijn gevoelens. Dat gebeurt heel geleidelijk, wordt steeds groter, heftiger en, zonder dat ik het in de gaten heb, ben ik los van wie ik eigenlijk ben. Geen wortels meer in de grond, geen vastigheid meer. En dan ik verdwaal in mijn eigen wereld.. En wat kan je dan eenzaam zijn.

Ik ben nu aan het einde van zo’n periode die zo’n twee maanden geleden begon. Ik ga er niet te diep op in want dat wordt teveel informatie om hier zomaar te delen. Laat ik het erop houden dat het met de liefde te maken had, ik in vervoering was en als je echt wat meer wilt lezen dan zoek je deze Genesis - The Lady Lies maar eens op. Dan begrijp je mij wel..

Maar afgelopen week gingen mijn ogen weer door bepaalde gebeurtenissen zachtjes open. En dan komt er een soort natuurlijk, innerlijke automatisme naar boven die mij doet beseffen dat ik deze muziek van dit album nodig heb. Ik zoek dan mijn basis, de muziek die mij weer mezelf kan maken. Van wie ik werkelijk ben.

En dan hoor ik dat het publiek Genesis juichend verwelkomt, de eerste jagende noten van Turn it on Again, de bas erbij, Collins die ‘one-two-three-four’ gilt, de drums die het ritme overneemt en Collins die zingt. En daarna komt Dodo/Lurker heerlijk erachteraan met dat zwoegende ritme.. ‘To Big to Fly..’

Duchess is, voor mij, het hoogtepunt. Dat heb ik al eens eerder bij Duke beschreven wat hier live voor mij eenzelfde hoogtepunt is.

En langzaam kom ik, door dit album te beluisteren, weer, na twee te intensieve, bizarre, drukke, van God los, hoogte- en dieptepunten en volle maanden weer tot mezelf. Nee, ik ben er nog niet helemaal.. Ik heb nog de tijd nodig. Maar dit album helpt mij. Die basis is ergens in 1982 gelegd toen ik de mysterieuze binnen hoes van dit album bewonderend keek en ik de LP kocht.

En wat ben ik daar deze band, deze muziek dankbaar voor. Het pad naar mezelf weer terug gevonden. Ik wil, en kan, weer thuis in mezelf komen..

The Lady Lies..
So he went inside there to take on what he found
But he never escaped them, for who can escape what he desires?

Gelukkig is mij dat niet overkomen.